ورزش منهای فوتبال میثاق بدون عادل

سارا صالحی - چند هفته ای از پخش برنامه ورزشی «رکورد» گذشته است و با وجود مجری پرتوان و باانگیزه ای چون میثاقی، انتظار می رود مسیر ناموفق برنامه هایی را که به شکلی کسالت بار و بدون خلاقیت به موضوعات غیرفوتبالی می پرداختند ادامه ندهد و مقدمه ای برای ساخت ویژه برنامه های ورزشی پربیننده در دیگر رشته های ورزشی باشد. میثاقی در اولین تلاش مستقل برنامه سازی از استادش، با ساخت برنامه ای که هنوز رد پای استاد در آن دیده می شود، کوشیده ضمن معرفی ورزشکاران موفق و  گمنام بومی و شناساندن ارزش های آنان، از تک قطبی بودن ورزش کشورمان بکاهد. ببینیم آیا محمدحسین میثاقی، در این راه موفق بوده یا نه؟ رویکردی نو به ورزش های غیرفوتبالی با وجود این که مخاطب «رکورد» با ساختاری متفاوت از دیگر برنامه های ورزشی تلویزیون روبه رو نیست، اما بناست این برنامه نگاهی هرچند گذرا به رشته های ورزشی داشته باشد که کمتر دیده می شوند. «رکورد»، در قالب آیتم های متنوع و دعوت از مهمانان به صورت حضوری یا با ارتباط زنده تلفنی، پرونده ای را برای مرور مهم ترین رویدادها و به ویژه موفقیت های ورزشی طول هفته در سطوح ملی و بین المللی می گشاید. مهمانان متناسب با موضوع هفته، با ترکیبی از ورزشکاران، مربیان و متولیان امور ورزشی انتخاب می شوند. تمام تلاش تیم برنامه ساز بر این هدف متمرکز است که یک برنامه ورزشی جذاب اما غیرفوتبالی را با شکل و شمایلی روی آنتن ببرند که هم خلأهای موجود در زمینه معرفی قهرمانان دیگر رشته های ورزشی و موفقیت های آنان را در تلویزیون پوشش دهد و هم به بهانه معرفی صاحبان عناوین و مدال آوران هر رشته، به مسائل و کمبودهای آنان نیم نگاهی بیندازد و به گوش مسئولان هم برساند. از طرفی، این برنامه با دعوت از استعدادهایِ جوانِ درخشان هر رشته، معرف زمینه های غیرفوتبالی برای حضور پررنگ تر ورزش دوستان نسل نو در این گونه رشته هاست. با این حال، این برنامه در قیاس با برنامه هایی مانند «نود» نگاهی انتقادی و چالشی به ماجراهای ورزشی کشور ندارد و با رویکردی مثبت ساخته شده است. اتفاقاً «رکورد» در این چند قسمت، نشان داده که آبرومند و در شأن رسانه ملی است. اجرای پرهیجان اما بی چالش میثاقی تندتند، بی تپق و باهیجان حرف می زند و تا مخاطب عام به خودش بیاید، چند عبارت از حرف های میثاقی را از دست داده؛ ولی مخاطب ثابت برنامه های ورزشی با ضرباهنگ و نوع ادبیات وی آشناست و به آن خو گرفته است. شاید مهم ترین سهم جذابیت اجرای وی را بتوان همین سبک خاص گفتاری اش دانست. البته در برنامه «رکورد» کمی از این ریتم و هیجان گفتاری کاسته شده. شاید یکی از دلایل آن نبود پارتنری در اجرا باشد چرا که معمولا میثاقی را با محمدرضا احمدی، دوست و همکار گزارشگرش و دوئل کلامی میان آن ها به یاد می آوریم. از آن جایی که وی کارشناس و علاقه مند دوآتشه فوتبال است، یکی دیگر از دلایل افت ریتمیک میثاقی در «رکورد» را نسبت به برنامه های سابق، می توان در حوزه اجرای غیرتخصصی وی جست وجو کرد. این نکته، خللی به کلیت اداره برنامه، تهیه آیتم ها و نیز گفت وگوهای دونفره میثاقی و مهمانانش از حیث جامعیت اطلاعات وارد نکرده. همچنین سادگی و خودمانی بودن، مهم ترین شاخص اجرای اوست؛ این ویژگی در گفت وگوهایش با مهمانان بیش از دیگر بخش ها احساس می شود تا بدون استرس و پرده پوشی خاصی به بیان ابعاد مختلف موضوع برنامه بپردازند. البته از آن رو که مخاطب با برنامه ای چالشی روبه رو نیست، از تب وتاب سوال کردن هایی از جنس فردوسی پور هم خبری نیست. همه عوامل در خدمت محتوا دکور جذاب و ورزشی «رکورد»، پیش از هر چیز به چشم مخاطب می آید و در قیاس با دیگر برنامه های ورزشی از این دست، کم و کاستی در آن دیده نمی شود. میان برنامه های متنوعِ «رکورد» با مرور پیشینه رکوردداران و مقام ها و عناوین شان، از خاطرات طلایی قهرمانان ملی ما غبارگیری می کند و به برخی از مسائل برای نخستین بار اشاره می شود. تنوع سوژه ها و موضوعات «رکورد»، کار تیم برنامه ساز و اتاق فکر را برای تهیه آیتم های تصویری و کلیپ های به روز دشوار می کند. این بخش های کوتاه، ضمن بررسی همه جانبه یک موضوع جدید در هر هفته، به علل و عوامل موفقیت یا شکست ورزشکاران و مربیان رشته های مختلف ورزشی به صورتی کارشناسانه و تخصصی نظر می افکند. میان برنامه ها شامل نماهنگ های مرتبط با هر بخش از برنامه هستند و گزارش های تلخ و شیرین تهیه شده، معمولا با ترکیبی از متن نرم و نریشن جذاب و یک موزیک ورزشی مناسب همراه می شوند. با این که بخش های گفت وگوی برنامه، طولانی در نظر گرفته شده اند ولی این تنفس های کوتاه جان دوباره ای به تنه اصلی «رکورد» می بخشد. گاهی در این بخش های میانی، کلیپ های مستند مرتبط هم گنجانده می شود.        راه طولانی میثاقی تا «رکورد» مسیر آینده میثاقی با یک انتخاب رشته دانشگاهی اشتباهی به قاب تلویزیون و گزارشگری پرهیجان جهان فوتبال ختم به خیر شد. اما عشق و علاقه وافرش به دیدن و گزارش فوتبال به سال ها پیش از آن برمی گردد؛ دورانی که پوستر قهرمانان نامی جهان را به دیوار اتاقش می زد و کارت های ورزشی جمع می کرد و از این بابت بارها مورد عتاب والدینش قرار گرفت. اما داستان ورودش به این حرفه با یک تست صدا و تصویر جدی شد و کارش را با رادیوی شهر محل تحصیلش، کرمانشاه شروع کرد. پس از آن در گروه اجتماعی تلویزیون کرمانشاه مشغول به فعالیت شد و در این حین، بازی ها و حواشی مسابقات لیگ برتر فوتبال کرمانشاه را گزارش می کرد و برای شبکه سه می فرستاد. با پذیرش پیشنهاد این شبکه برای ادامه فعالیتش بعد از اتمام تحصیلات، به تهران عزیمت کرد و با گرفتن نمره قبولی در تست گزارش فوتبال از عادل فردوسی پور، سر از برنامه جنجالی و حرفه ای «نود» درآورد. شاید بتوان مهم ترین دلیل رشد جهشی میثاقی را با روش کار متفاوت و آموزش های فشرده کاشف او، فردوسی پور مرتبط دانست. در ابتدا کارش را از گرفتن گزارش های میدانی آغاز کرد و بعد از آن به سمت اجرا، گزارشگری و تهیه کنندگی پیش رفت. البته وی در سوابق کاری اش، گزارشگری بازی های آسیایی 2014 و جام ملت های آسیا 2015 را هم دارد. بعد از سال ها گزارشگری و شاگردی فردوسی پور، در برنامه «نود» در شبکه سه و «فوتبال 120» در شبکه ورزش، حالا نوبت به تولید و اجرای برنامه ای مستقل با امضای خود وی رسیده است.