روزنامه فرهیختگان
1396/10/14
حمایت مرکز رشد دانشگاه آزاد اسلامی‌انگیزه من را چند برابر کرد
سال‌هاست که آلودگی هوا و عدم بارندگی در فصل‌های سرد سال باعث تعطیلی مدارس و دانشگاه و دیگر مراکز شهرهای صنعتی و شلوغ شده است، امسال هم طبق همین رویه سال 96 در حال پایان یافتن است. عده‌ای معتقدند که بسیاری از این آلودگی‌ها را خودروهای فرسوده یا حتی بی‌کیفیت ساخت داخل موجب هستند، برای همین منظور باید به فکر ساخت خودروهایی باشند که با انرژی‌های خورشیدی و پاک کار کنند، در همین راستا تعدادی از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین دست به کار مهمی زدند؛ «یوز» همان خودرویی که مدنظر کارشناسان بود، توسط چند جوان دانشجو ساخته شد تا نوشدارویی باشد برای نفس گرفته این روزهای تهران، اما متاسفانه به دلیل عدم حمایت‌های دولتی و خودروسازان این پروژه فقط در مرحله ساخت اولیه باقی ماند و هیچ‌گاه به تولید انبوه و تجاری‌سازی نرسید. این‌بار نیز یکی دیگر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی موتوری را اختراع کرده است که حتی نیاز به انرژی پاک ندارد و در واقع بدون هیچ‌گونه سوختی کار می‌کند. سهراب بادفر متولد 14/08/69 شهر دورود استان لرستان و در حال حاضر دانشجوی کارشناسی مهندسی مکانیک دانشگاه آزاد اسلامی واحد دورود است. او در خصوص اختراعش به «فرهیختگان» می‌گوید: «در دوره کاردانی یک روز برای رفتن به دانشگاه سوار تاکسی شدم که به دلیل آلودگی زیاد در شهر انگشت‌نما شده بود. در همین حین به ذهنم رسید چقدر خوب بود موتوری وجود داشت که پیستون‌های آن بدون سوخت بالا و پایین می‌شد. البته این ایده در ابتدا در جرگه محالات قرار می‌گرفت، چون انرژی خودبه‌خود به وجود نمی‌آید و خودبه‌خود هم از بین نمی‌رود، بلکه از حالتی به حالت دیگر تبدیل میشود.» بادفر ادامه داد: «فرض را بر این گرفتم که برای رفع آلودگی هوا به هر طریقی که هست باید پیستون موتور خودرو‌ها بدون سوخت بالا و پایین شوند و با توجه به قوانین نیوتن و تسلا شروع به ساختن این موتور کردم. ابتدا با خرید بعضی قطعات و وسایل موردنیاز یک نمونه ماکت طراحی کرده و با زحمت ساختم، در همین حین از مقطع کاردانی فارغ‌التحصیل شدم و ترم بعد را در دانشگاه آزاد اسلامی مشغول به تحصیل شدم.» او افزود: «در همان ترم اول بود که توسط بعضی اساتید پیشنهاد حضور در مرکز رشد به من شد. با مراجعه به آنجا و بررسی ماکت، ایده و طراحی که شده بود، مسئولان تصمیم گرفتند بودجه‌ای برای این موتور تصویب کنند و در نهایت نمونه واقعی تک‌سیلندر موتور بدون سوخت تولید شد.» او که از سال 95 در مرکز رشد واحد‌های فناور دانشگاه آزاد اسلامی واحد دورود مشغول به فعالیت شده بود، ادامه می‌دهد: «ساخت موتور الکترومغناطیسی تک‌سیلندر بدون سوخت در این مرکز یک سال طول کشید که پس از آن، لقب «پژوهشگر برتر» دانشگاه آزاد اسلامی به من داده شد.» این دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دورود درخصوص نحوه کار کردن موتور بدون سوخت عنوان می‌کند: «این اختراع یک موتور الکترومغناطیسی یا یک سرسیلندر الکترومغناطیسی است که چهار عدد آهنربا دارد، در فرآیند انتقال نیرو توسط این آهنرباها تنها سرسیلندر موتور خودرو باید تعویض شود و پیستون‌ها با نیروی دافعه و جاذبه حاصل از مگنت شدن آهنربا، بالا و پایین می‌شوند. البته مهندسان مکانیک می‌دانند که بالا و پایین شدن پیستون‌ها شبیه رکاب زدن یک دوچرخه‌سوار، باعث گردش و ایجاد نیروی دورانی در میل‌لنگ میشود؛ میل‌لنگ نیز با چرخش مداوم خود موتور را به حرکت وامیدارد.» او خاطرنشان می‌کند: «فرامینی از ICU موتور خودرو برای جرقه زدن به رله دوبل ارسال میشود. این بار رله موجود در سرسیلندر نیز را تحریک کرده و پیستون‌های 1و4 و 2و3 با هم تحریک می‌شوند و به این ترتیب آهنربای تخت گرد پرچ‌شده روی پیستون خاصیت مغناطیسی ایجاد می‌کند. درنهایت به تبعیت از آهنرباهای موجود در سرسیلندر، بالا و پایین می‌شوند و موتور قابلیت حرکت را به چرخ‌ها می‌دهد.» بادفر با اشاره به اینکه دفعات زیادی به ارگان‌ها و نهاد‌های خاصی برای حمایت بیشتر مراجعه کرده، افزود: «تقریبا به کارخانه‌های خودروسازی، دفتر ارتباط مردمی ریاست‌جمهوری، نماینده شهر و اعضای شورای شهر، کارخانه ایران‌خودرو، مرکز تحقیقات موتور ایران خودرو، هپکو و... مراجعه کردم، اما پس از هر بار که طرح خود را ارائه می‌دادم، فقط از من تشکر می‌کردند و اصلا به این موضوع اهمیت نمی‌دادند. به‌طور کل به نخبگان اهمیت واقعی نمی‌دهند، اما تنها مرکز رشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد دورود بود که به این طرح بها داد و از آن حمایت مالی و معنوی کرد.» سهراب بادفر درخصوص ساخت «نانو سوخت‌های مغناطیسی» و حمایت‌های دانشگاه آزاد اسلامی یادآور شد: «به دلیل اینکه شرایط مالی مناسبی نداشتم، اوایل که این ایده به ذهنم رسیده بود، بالا بودن قیمت بعضی قطعات خودرو من را از ساخت آن منصرف می‌کرد، اما پس از حضور در مرکز رشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد دورود و قرار گرفتن کلیه وسایل و قطعات و آزمایشگاه‌ها در اختیارم انگیزه‌ام برای ساخت چند برابر شد.»
