از ایده «پارک گفت وگو» تا «جمع آوری طومارهای مردمی»

طاهری- در حالی که این روزها کشور درگیر اغتشاشات و ناآرامی هایی شده است که به اسم انتقاد و اعتراض به مشکلات اقتصادی ایجاد شد، چهره های مختلف بیش از پیش تأکید دارند که سازوکاری برای شنیده شدن اعتراضات به حق توده های مردم ایجاد شود. موضوعی که رئیس جمهور هم به آن اشاره کرد. برخی چهره ها ایجاد راهپیمایی را با شرایط قانونی، راه حل می دانند و از وزارت کشور درخواست می کنند که برای اعطای مجوز به درخواست کنندگان تساهل نشان دهد. برخی دیگر هم بر ضرورت ارتقای فرهنگی مردم درخصوص اعتراضات تأکید دارند. مسجد جامعی و آشنا هم به ترتیب از ایده هایی چون «پارک گفت و گو» و «جمع آوری طومارهای مردمی» سخن می گویند.  
پرسش عضو فراکسیون امید مجلس از وزیر کشور
حجت‌الاسلام احمدمازنی عضو فراکسیون امید مجلس روز گذشته در نامه‌ای خطاب به وزیر کشور درخصوص صدور مجوز برای اعتراض مدنی مردم سؤالاتی را مطرح کرد. وی با اشاره به اصل ۲۷ قانون اساسی پرسید: اگر همین مردم معترض بخواهند مجوز برگزاری تجمع یا راهپیمایی دریافت کنند، چه سازوکار صدور مجوزی برای آن‌ها پیش‌بینی شده و چگونه می‌توانند درخواست مجوز کنند؟!
 

یوسفیان ملا: وزارت کشور در صدور مجوز تجمع تساهل کند
 عزت ا... یوسفیان ملا رئیس کمیسیون تدوین آیین نامه داخلی مجلس هم طی مصاحبه ای درخصوص شیوه سامان دهی اعتراضات مردمی، با بیان این که سعه صدر مسئولان در مواجهه با اعتراضات مردمی بسیار مهم و لازم است، بیان کرد: افرادی که خواسته‌ای دارند باید صف خود را از افرادی که به دنبال تخریب هستند، جدا کنند زیرا در این بین حق از بین می رود. یوسفیان در عین حال به تجمعاتی که بعضا بدون مجوز مقابل مجلس و برخی دستگاه های دیگر برگزار می شود اشاره می کند و می گوید: بارها در مقابل مجلس، وزارتخانه‌ها، قوه قضاییه، فرمانداری‌ها و استانداری‌ها شاهد برگزاری تجمعاتی بودیم که حتی مجوز نداشتند ولی با سخنانی که مسئولان مربوط با آن ها داشتند متفرق می‌شدند و اتفاق خاصی رخ نمی‌داد. نماینده مردم آمل از وزارت کشور خواست در زمینه صدور مجوز برای جمعات مردمی تساهل کند.
مطهری: در کشور ما فرهنگ اعتراض وجود ندارد
 علی مطهری نایب رئیس مجلس هم در یادداشتی با عنوان فرهنگ اعتراض، با گلایه از این که فرهنگ اعتراض در کشور ما وجود ندارد، نوشت: هر تجمع اعتراض‌آمیزی به سرعت از شعارهای اولیه خود دور می‌شود و به خشونت می‌گراید. شاید علت آن این باشد که مجوز هیچ تجمعی صادر نمی‌شود و وزارت کشور همه تجمعات و اعتراضات مدنی را غیرقانونی می‌نامد. وی افزود: در کشورهایی که تمرین دموکراسی بیشتری دارند، در یک روز و ساعت مشخص هزاران نفر در مسیر معینی با حفاظت پلیس، راهپیمایی و اعتراض خود را در موضوع معینی اعلام می کنند سپس سرکار خود می‌روند و این یک موضوع عادی است. حمیدرضا جلائی پور جامعه شناس و استاد دانشگاه تهران نیز معتقد است جامعه ایران به عنوان جامعه شبکه ای و رسانه ای، به وجود مجراهای قانونی طرح انتظارات با همه اجزای حکومت نیاز دارد.
سلیمی نمین: اهالی اندیشه راه و روش اعتراض صحیح را برای مردم روشن کنند
 عباس سلیمی نمین از تحلیل گران سیاسی هم درباره تفاوت اعتراضات در ایران و دیگر کشورهای جهان گفت: وقتی در کشوری مثلا آلمان اعتراضی صورت می‌گیرد ما شاهد سه موضوع هستیم «موضوع اعتراض»، «معترض» و «کسی که به او اعتراض می شود». سلیمی نمین در نهایت تأکید کرد استادان و اهالی اندیشه باید راه و روش اعتراض صحیح به مسائل را برای مردم، روشن کنند.
 



مسجدجامعی: «پارک گفت‌وگو» یا «خیابان مردم» تعبیه شود
 احمد مسجدجامعی، عضو شورای شهر تهران هم در جلسه این شورا با پیشنهاد «پارک گفت‌وگو» یا «خیابان مردم» گفت: شهرداری ها در این زمینه پیش‌قدم باشند تا هرچه سریع‌تر به مصوبه حقوق شهروندی نزدیک‌تر شوند. وی همچنین تأکید کرد که شهرداری ها باید برای تحقق مصوبه منشور حقوق شهروندی مکانی را برای گفت‌وشنود ایجاد کنند. دو روز پیش حسام الدین آشنا مشاور رئیس جمهور هم در توئیتر خود اقداماتی چون «دریافت طومارهای مردمی (شامل درخواست های عمومی یا شکایات و اعتراضات جمعی)» را به عنوان یک جایگزین مطرح کرد. وی این پیشنهاد را در قالب پرسشی از مخاطبان خود مطرح کرد که البته از آن خیلی استقبال نشد؛ چرا که براساس گزارش جماران، 36 درصد با این پیشنهاد موافق و 16 درصد هم مخالف بودند. حدود 48درصد نیز گفته اند که این طرح فایده ای ندارد.
کشورهای دیگر چگونه اعتراض می کنند؟
با این حال به نظر می رسد یکی از پیشنهادهای قابل توجه در این باره، بررسی الگوهای اعتراضات اقتصادی در دیگر کشورهاست. خبرگزاری آنا در گزارشی با اشاره به پراکندگی و طبیعی‌شدن مسئله اعتراضات اقتصادی در اغلب کشورهای در حال توسعه، نوشت: همواره دو نکته مهم در بررسی روند اعتراضات گسترده اقتصادی و چگونگی تاثیرگذاری آن در ساختار سیاسی و اقتصادی کشورهای مختلف به چشم می‌خورد. نکته اول برگزاری اعتراضات و تظاهرات به شکل کاملاً مسالمت‌آمیز و بدون خشونت است. نکته دوم اعتراضات اقتصادی منجر به پیگیری مسائل و مشکلات مردم توسط نهادهای قانون گذار و قضایی شده است. این گزارش می افزاید: رهبران سیاسی هدایت‌کننده اعتراضات، تا جای ممکن طرفداران خود را از خشونت و همچنین اصرار بر تمام کردن کار از طریق فشار جمعیت‌های هیجان‌زده در کف خیابان‌ها پرهیز داده‌ و تمرکز خود را روی پیگیری خواست‌های خود از طریق نهادهای قضایی و مجالس قانون گذاری متمرکز کرده‌اند. به عنوان مثال در ماه اکتبر سال 2016 مجموعه‌ای از اعتراضات سیاسی علیه پارک گئون هائه رئیس جمهور کره جنوبی در شهرهای این کشور برگزار شد. این اعتراضات که به دلیل دادن برخی امکانات مالی از سوی خانم پارک گئون هائه به اطرافیانش بود، در نهایت منجر به محکومیت قضایی و استعفای پارک گئون هائه شد و در انتخابات بعدی نیز حزب مخالف خانم پارک در انتخابات ریاست جمهوری کره جنوبی به پیروزی رسید.
در یک نمونه دیگر در سال 2015 و 2016، اعتراضات مردمی در برزیل پیرامون محکومیت فساد در دولت دیلما روسف شکل گرفت.
اولین اعتراضات در روز 15 مارس 2015 شکل گرفت و بین یک تا سه میلیون معترض علیه رسوایی و وضعیت اقتصادی ضعیف برزیل دست به تظاهرات زدند که در واکنش به این اقدام، دولت برزیل قانون ضد فساد را معرفی کرد.نمونه های دیگری نیز می توان در این کشور ها بر شمرد که دیگردستگاه ها همچون رفتار پلیس در آمریکا  و...مورد اعتراض  مردم بوده  است . در نهایت به نظر می رسد درباره اعتراضات مدنی در کشور ما، نیاز به هم اندیشی صاحب نظران درباره ایجاد الگوهای بومی برای بیان اعتراضات مردمی وجود دارد. الگوهایی که علاوه بر قانونی و مورد پذیرش بودن، زمینه ایجاد سوءاستفاده های بیگانگان و فرصت طلبان را  از بین ببرد.