روزنامه ابتکار
1396/09/16
«ابتکار» از مشکلات دانشجویان گزارش می‌دهد گلایه مند از وضعیت دانشگاه
کیفیت تدریس، وضعیت خوابگاه‌های دانشجویی، غذای دانشگاه‌ها، هزینه‌های زیاد و... از موضوعاتی است که سال‌های سال است که زمینه ساز انتقاد دانشجویان به سیستم آموزشی کشور شده است. این شرایط نه با آمدن و رفتن وزرای علوم بهبود پیدا کرد و نه دولت‌هایی آمدند و رفتند که شرایط مناسبی برای دانشجویان ایجاد کنند. حتی این شرایط در برهه‌های مختلف بدتر شد اما هیچ گاه بهتر نشد.همانطور که در ایام رای اعتماد به کابینه حسن روحانی مشاهده شد، حساسیت‌ها بر وزرات علوم تا حدود زیادی نسبت به دیگر وزارتخانه‌ها متفاوت و بیشتر است. همین مسئله هم موجب شد که روحانی تا مدت‌ها این وزارتخانه را در اختیار سرپرست قرار دهد. ماجرا تا آنجایی پیش رفت که بعضی از فعالان سیاسی مدعی شدند که چندین گزینه رئیس جمهوری برای وزارتخانه رد شده و حتی غلامی وزیر علوم گزینه بیست و یکم روحانی برای این وزارتخانه بوده است. به هرحال نگاه سیاسی به این وزارتخانه موجب شده است که کار وزیر علوم بسیار دشوارتر شود. گویا همین مسئله هم سایه سنگینی بر دیگر مشکلات دانشگاه‌ها که غالبا غیرسیاسی هستند و به مسائل کیفی ارتباط پیدا می‌کند، شده است. به همین دلیل است که بخش عمده انتقادها به وضعیت دانشگاه‌ها با ورود دانشجویان جدید بدون تغییر مداوم تکرار میشود. گاهی گلایه از غذای دانشگاه است و گاهی وضعیت خوابگاه‌ها نارضایتی دانشجویان را به همراه داشته است. ولی همه مشکلات در دانشگاه‌های کشور به همین موارد خلاصه نمی‌شود. مینو دانشجوی علوم پزشکی در گفت‌وگو با «ابتکار» در خصوص مشکلات موجود در دانشگاه‌ها گفت: «تعداد بالای پذیرش دانشجو در دانشگاه‌های علوم پزشکی و تحت الشعاع قرار گرفتن آموزش این دانشجوها از مشکلات جدی ما است. جالب این است که جواب همیشگی کمبود نیرو است ولی واقعیت این است که در مناطق محروم اقدامات و برنامه‌ریزی‌ها رضایت بخش و کارشناسی شده نیست.افزایش کمیت نمیتونه به بالابردن کیفیت کمکی کند.» همچنین حسین که در دانشگاه صنایع و معادن تحصیل می‌کند به «ابتکار» گفت:« قرار است دانشگاه صنایع و معادن که دولتی است تعطیل شود، ما همه دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مکانیک و مواد هستیم، گویا می خواهند زمین‌هایش را بفروشند.» در کنار این مسائل، وضعیت خوابگاه‌ها از موضوعاتی است که معمولا در میان انتقادها پای ثابت را دارد و سال‌هاست که دانشجویان نسبت به حال و روز آن اعتراض دارند. ستاره دانشجوی دانشگاه تهران در همین باره به «ابتکار» گفت:« ما در دانشگاه با مشکلات زیادی مواجه هستیم اما بزرگترین مشکلات ما مسئله خوابگاه دختران و تایم رفت و آمد است و اصلا مسئولان توجهی به این موضوع و انتقادهای ما ندارند. ما بارها در این باره اعتراض کردیم اما هیچ تغییر مثبتی ایجاد نشده است.» درباره خوابگاه دانشگاه‌ها، شیدا نیز می‌گوید:« من به تازگی فارغ التحصیل شده ام اما خواهرم در دانشگاه زنجان تحصیل می‌کند و آنقدر وضعیت خوابگاه این دانشگاه بد است که هر بار که به تهران می‌آید زمان برگشت عزا می‌گیرد»
در کنار مسئله وضعیت کیفی خوابگاه‌ها، ماجرای کیفیت غذا و همچنین سالن‌های غذا خوری دانشگاه ها نیز همیشه مورد بحث و انتقاد بوده است.در همین خصوص سجاد به «ابتکار» گفت: من و برادرم در دو دانشگاه در دو شهر متفاوت تحصیل می‌کنیم اما وضعیت غذا در هر دو دانشگاه فاجعه است. جالب این است که قیمت غذا در دانشگاه سالانه افزایش پیدا می‌کند اما گویا هیچ تغییری در کیفیت ان ایجاد نمی‌شود. برای برخی دانشجویان هم بسیار هزینه دارد که غذای خود را از بیرون دانشگاه تهیه کنند . لذا مجبور هستند با غذای بی کیفیت دانشگاه کنار بیاییم.» اما اگر از وضعیت خوابگاه‌ها و اوضاع غذا در دانشگاه‌ها عبور کنیم، دانشجویان با برخی مشکلات دیگر که تاثیر بسیاری بر وضعیت کیفی آموزش دارد، نیز مواجه هستند. در همین خصوص پریسا دانشجوی دانشگاه سوره درباره وضعیت دانشگاه و مشکلات دانشجویان به «ابتکار» گفت:« بالا بودن شهریه هر ترم و پایین بودن کیفیت تدریس اساتید، رابطه و ضابطه در گزینش و انتخاب اساتید به جای انتخاب مدرس کارآزموده و ساعی، تداخل سیاست و نگاه سلیقه ای افراد در انتخاب اساتید از سوی روسای دانشگاها، عدم انگیزه دانشجو در امر یادگیری و سطحی نگری آموزش دانشگاها در درج نمره، ضعیف عمل کردن تشکل دانشجویی و بی هویت بودن دانشجو در تمام طول تحصیل و پررنگ بودن همین دانشجو در زمان انتخاب واحد درسی و پرداخت شهریه و ضعف تدریس اساتید بعضا نه از بُعد سواد و تخصص بلکه به لحاظ شیوه ارائه و ارتباط گرفتن با محتوای آموزش و شخص دانشجو، از مشکلاتی است که ما با ان سروکار داریم.» البته این مشکل مختص دانشگاه سوره نیست و مجید دانشجوی دانشگاه ازاد واحد تهران مرکز نیز در این باره به «ابتکار» گفت:« ما در دانشگاه اساتید خوب کم نداریم اما واقعیت این است که به همان تعداد هم استیدی حضور دارند که بعضا یا از سواد وکافی برخوردار نیستند و گاهی هم سواد مناسب و کافی دارند اما آنقدر در ارائه ان مشکل دارند که کلاس درس را بی ارزش می‌کند. این البته یک طرف ماجرا است. بعضا برخی اساتید به کلاس‌می آیند که اطلاعاتشان به روز نیست. به این اساتید برخی افراد که سن بالایی دارند را هم باید اضافه کرد. البته نمی‌خواهم بگویم که تمام اساتید که سن سالی از انها گذشته استف مشکل دارند اما بعضی از انها واقعا صلاحیت تدریس ندارند.» محدودیت در فعالیت دانشجویی از موارد دیگری بود که دانشجویان به آن اشاره کردند و معتقد بودند بعضا تبعیض‌هایی صورت می‌گیرد و امکانات و شرایط خاصی برای بخشی از دانشجویان که وابستگی به نهادهایی مانند بسیج دارند، در برگزاری برنامه‌ها و مراسم‌ها با اختیارات بیشتری اقدام می‌کنند. این در حالی است که دانشجویان مستقل بعضا مجوز برای برخی برنامه ها را دریافت نمی‌کنند. یکی از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان در این خصوص به «ابتکار» گفت:« در دانشگاه علوم پزشکی همدان، به عنوان مثال برنامه 16آذر تنها توسط معاونت فرهنگی برگزار میشود وعلیرغم درخواست قبلی ازتشکل‌های دانشجویی، با طرح‌های پیشنهادی آنها برای سخنرانی،معرفی تشکل‌ها و...در همین برنامه هم مخالفت شده است.» البته این قبیل اقدامات و تصمیم‌های سلیقه‌ای محدود به دانشگاه علوم پزشکی همدان نمی‌شود و سال‌هاست که برای مراسم 16آذر محدودیت‌هایی را برای برخی گروه‌های دانشجویی که نزدیک به یکی از دو جریان سیاسی اصلی کشور است، اعمال میشود. به عنوان مثال برای مراسم امروز با سخنرانی محمدرضا خاتمی، شهربانو امانی و مصطفی تاجزاده در برنامه انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ارومیه مخالفت شد. یا در دانشگاه امیرکبیر با برگزاری برنامه ای درباره دفتر تحکیم وحدت با سخنرانی ابراهیم اصغرزاده، علی شکوری‌راد و علیرضا سیاسی‌راد از سوی کانون اندیشه دانشجوی مسلمان مخالفت شد.
به هرحال موارد مشابه در خصوص مشکلات در دانشگاه‌ها و نگاههای سلیقه‌ای و البته سیاسی در دانشگاه بسیار زیاد است اما موضوع این است که با وجود اعتراض‌ها و انتقادها در این باره آیا مسئولان قصد انجام اقدام عملی دارند؟ تا چه زمان ایجاد محدودیت تحصیلی برای برخی دانشجویان به دلیل مواضع و فعالیت‌های سیاسی ادامه خواهد داشت؟ آیا مسئولان دانشگاه‌ها با وجود هزینه‌های سنگینی که از دانشجویان دریافت می‌کنند قصد بهبود شرایط خوابگاه‌ها و غذای دانشگاه را ندارند؟ آیا همچنان باید جای خالی اساتید قابلی که بنا به دلایلی مختلف با محدودیت یا حتی ممنوعیت تدریس مواجه هستند، احساس شود و صرفا برخی به واسطه زد و بند ها و روابط وارد هیات علمی دانشگاه‌ها شوند؟
سایر اخبار این روزنامه
مرتضی رسولی پور در گفت وگو با «ابتکار»
16 آذر سیاسی نبود
تقی آزاد ارمکی در گفت‌وگو با «ابتکار»
جنبش دانشجویی در ایران یک جنبش چپ‌گرایانه است
بغض کودتا یا قربانی برای نیکسون
«ابتکار» از مشکلات دانشجویان گزارش می‌دهد
گلایه مند از وضعیت دانشگاه
جلال خوش‌چهره
چالش‌ها و کاستی‌ها در جنبش دانشجویی
حضرت آیت الله خامنه‌ای:
مقابل عوامل آمریکا خواهیم ایستاد
در پی موافقت کابینه با سیاست بی‌طرفی؛
حریری: از استعفا صرف‌نظر کردم
