چقدر آماده‌ایم؟

کشور ما مملکتی بلاخیز است که روی گسل واقع شده؛ مناطق غربی کشور همیشه در معرض حوادث هستند، اما ما چقدر هزینه می‌کنیم که الان آمادگی داشته باشیم؟ چقدر پول در اختیار هلال احمر می‌گذاریم؟ سپاه و بسیج می‌توانند در اینجور مواقع موثر باشند مشروط بر اینکه آمادگی لازم را داشته باشند. ازگله، نزدیکترین شهر به هسته مرکزی زلزله در شرایط سختی بسر می‌برد. در این مناطق زمستان از راه رسیده و هوا سرد است. چرا باید مجروحان حادثه زلزله به تهران ارسال شوند؟ چرا کرمانشاه نباید تخت بیمارستان به‌اندازه کافی داشته باشد؟ سوال اینجاست که بعد از 40 سال چرا نباید در شهرستان‌ها بیمارستان و تجهیزات پزشکی به قدر کافی داشته باشیم؟ زلزله خبر نمی‌کند اما می‌توانیم برای مواجه با آن آماده باشیم تا بعد از وقوع زلزله با شتاب و سرعت و امکانات بیشتری به یاری مصدومان و حادثه دیدگان بشتابیم. حدود 400 نفر از هموطنان عزیزمان در این حادثه فوت شده و حدود 6 هزار نفر زخمی باقی مانده است. معاون اول رئیس جمهور خبر از خرابی گسترده و آمار تلفات بالا از ساکنان مسکن مهر می‌دهد. سر پل ذهاب مردمانی غیور و مهربان و آزاده دارد که بسیار مهمان نوازند اما همان‌ها حالا دور یک آتش در خیابان بدون هیچ‌گونه امکاناتی جمع شده‌اند. این درحالی است که دانشگاه علامه طباطبایی پذیرای دانشجوی سوری مقطع کارشناسی ارشد بدون کنکور که بورسیه هم شده، می‌باشد! زلزله زدگان ما از امکانات اولیه آب آشامیدنی و چادر هم محروم هستند. چطور هواپیمای انگلیس با سگ‌های زنده‌یاب و تجهیزات به ‌ایران رسیده اما ما هنوز نتوانسته‌ایم خودمان را جمع و جور کنیم؟ کاش آنان که به عشق امام حسین(ع) به پیاده روی اربعین رفتند حالا هم به داد هم میهنان خود برسند. ما به غیرت ایرانی نیاز داریم که غم ایرانی را می‌خورد و به فکر هموطنان ایرانی‌اش است.
* استاد دانشگاه