انتصاب قوچانی و یک سوءتفاهم

1- یک سوء تفاهمی رخ داده است.به نظر می رسد برخی مقامات دولتی فشارهای گاه وبی گاه اصلاح طلبان برای تحقق مطالبات و شعارها را اشتباه تفسیر و برداشت نموده‌اند! باری؛
هیچ یک از افرادی که به جامعه اصلاح طلبی تعلق دارند و نسبت به این جریان و تفکر، احساس نزدیکی می کنند نمی خواهند و تمایل ندارند دولت و شخص حسن روحانی رو به جنگ تریبونی بیاورند.خیر.به فعل رسیدن آنچه در ایام انتخابات وعده داده شد در پشت تریبون میسر نیست.تریبون و تریبون بازی منحصر به همان ایام انتخابات بود؛ اکنون زمان عمل است.فلذا راقم این سطور تصور نمی کند...
چالش های اخیر ایجاد شده میان برخی مسئولان و تریبون داران گره ای از گره های در هم تنیده زندگی مردم باز کند بلکه بالعکس، باعث می شود شرایط بدتر و وخیم تر هم بشود.
2-چگونگی تحقق مطالبات، روشن و بَین است؛استفاده حداکثری از امکانات و اختیارات.راه دیگری نمی توان متصور بود.اتمسفر مملکت ما هم به گونه ای است که در فضای متشنج نمی توان قدم از قدم برداشت . دولت ناچار است شرایط را آرام نگه دارد و درخواست ها ،گلایه ها و انتقادات خود را پشت درب های بسته و گعده های خودمانی مسئولان مطرح و پیگیری کند.اتفاقا دولت تدبیر و امید نشان داده در لابی های پشت پرده برای رسیدن به منافع خود «چیره» و «خبره» است.فی المثل شاهد بودیم که این دولت با بهره گیری حداکثری، از امکانات و اختیارات خود توانست شرایط انتخابات داخلی مجلس را به گونه ای رقم بزند که منافع اش محقق شود.در موضوعی کلان تر، حصول برجام میسر نبود مگر با رایزنی های پشت پرده ای که از سوی دولت روحانی با مقامات عالیرتبه شکل گرفت .اگر رئیس جمهور مطالبات و مساعدت های مورد نظر خود را از تریبون ها اعلام می نمود قطع به یقین توافق هسته ای درکار نبود .


3-البته یک نکته را نباید فراموش نمود.دولت ها معمولا زمانی که عرصه تنگ می شود تمایل دارند وارد بحث های تریبونی و نمایشی شوند.شاید در برخی مواقع این نمایش بجا باشد اما افراط در آن چالش هایی
را ایجاد می کند که بیشتر به انتحار شباهت دارد.دولت احمدی نژاد چنین عمل کرد.دولت مذکور وقتی دید «کاغذپاره بودن» تحریم ها یک شوخی بی مزه بیشتر نبوده است از خواب بیدار شد؛اما خیلی دیر.چرا که دیگر منابعی برای مانور نبود و عرصه تنگ شده بود.لاجرم رو آورد به نمایش از نوع چالشی آن.این چالش تا بدان جا پیش رفت که تبدیل به انتحار شد.لیکن دولت روحانی نیازی به نمایش چالشی ندارد.همین قدر که بتواند برخی مخالفان خود را سرگرم نگه دارد کفایت می کند.انتصاب محمد قوچانی روزنامه نگار برجسته کشورمان در نهاد ریاست جمهوری این نوید را می دهد که دولت از یکسو وارد اصطکاک با سایر نهاد ها و قوا نشود و از سوی دیگر اجازه ندهد دلواپسان جعلی کارنامه پاستور نشینان را سیاه جلوه دهند.ضمن آنکه دولت و شخص روحانی می تواند در فضایی آرام و خارج از تنش به وعده های خود جامه عمل بپوشاند.آفتاب یزد این انتصاب را بجا و دیر می داند.ای کاش در همان دولت قبل تیم اطلاع رسانی این چنین تقویت می شد.