زبان حضرت حافظ، زبانی جهانی است

کَس چو حافظ نگشاد از رخ اندیشه نقاب
تا سر زلف سخن را به قلم شانه زدند
نامش بر سپهر شعر فارسی و بر بلندای فرهنگ و تمدن بشری می‌درخشد و تمامی رندان جهان قرن‌هاست که از رندی پیر خرابات انگشت حیرت به دهان گرفته و لب فرو بسته، در ایهام غزلش سر گشته و حیرانند. حافظ، خوشه چین معرفت از کلام وحی است و سخنش ملهم از قرآن که به برکت حفظ آن «حافظ» شده و آیات نور در تمام دیوان او می‌درخشد و شاید که رمز ابدیت شعر حافظ، جاودانگی کلام الهی باشد. حافظ اوج قله ادب فارسی است؛ کسی که سروده‌اش هم انتزاعی است و هم انضمامی. شعرش پایی در زمین دارد و دستی بر آسمان. حافظ را بحق حافظه تاریخی و اعتبار ادبیات ایران دانسته‌اند که بخش بزرگی از فرهنگ ایران مرهون آثار گرانسنگ، بی‌بدیل، فاخر و ماندگار اوست که شعرش همه بیت الغزل معرفت است. زبان حضرت حافظ، زبانی جهانی است و همه می‌توانند آن را بخوانند و به عمق زیبایی‌اش پی‌ببرند. همین است که«گوته» چنین شیفته‌اش شده و آرزو می‌کند که کاش می‌توانست مریدی از مریدان او باشد. اکنون و در جهان معاصر هم در مجامع ادبی، فرهنگی، سیاسی و عرفان و معرفت هنوز کلام حافظ اعجاز می‌کند و جهانیان به حرمت سخنش تمام قامت می‌ایستند. بیستم مهر روز بزرگذاشت خواجه شیراز است. به پاس تغزل‌های عاشقانه و عارفانه‌اش، روز بزرگداشت این لسان‌الغیب اسرار الهی را به همراه تمامی مردم با فرهنگ و اهل فضل و ادب و عرفان ایران زمین گرامی می‌داریم.
* سخنگوی وزارت امور خارجه