حسین علیزاده در مراسم تقدیر از 4 چهره سینمایی:

مراسم نکوداشت جشن سینمای ایران، شامگاه نوزدهم شهریورماه با حضور جمعی از مدیران و هنرمندان سینمایی در ایوان‌ شمس‌ برگزار شد و با استقبال زیادی همراه بود تا جایی که بسیاری از مدعوین جایی برای نشستن نداشتند‌. در این‌ مراسم با اجرای کامران ملکی، طبق اعلام قبلی قرار بود از سیروس ابراهی‌مزاده، حسین علیزاده، کیانوش عیاری و محمدحسن خوشنویس تقدیر و تندیس‌های افتخار خانه سینما به یاد سیف‌الله داد اهدا شود که اولین بخش به سیروس ابراهیم‌زاده اختصاص داشت‌.
سیروس ابراهیم‌زاده: تاریخ معاصر ایران وامدار سینماست
این بازیگر پس از آنکه توسط جمعی از همکاران خود تقدیر شد، در سخنانی گفت: تواضع نمی‌کنم بگویم که شامل این الطاف شما نیستم چون می‌گویند پشت تواضع، تفرعن وحشتناکی وجود دارد ولی واژه‌ای برای خوشحالی‌ام‌ پیدا نمی‌کنم‌. این مجالس در وهله اول برای نسل جوان از این جهت ارزشمند است که متوجه می‌شوند راه سختی که طی می‌کنند بی‌اجر نمی‌ماند‌. ضمن اینکه برای کسی که تجلیل می‌شود هم این حسن را دارد که دوران سپری‌شده خود را مرور می‌کند‌.
سیروس ابراهیم‌‌زاده همچنین افزود: خوشحالم در عصری هستم که سینما پرچمدار بازشناساندن فرهنگ غنی اجتماعی ماست‌. الان کمتر جشنواره‌ای است که ایرانی در آن نباشد و تاریخ معاصر ایران از این جهت وامدار سینمای ایران است‌.


وی با اشاره به برخی اعتراض‌ها و واکنش‌ها از سوی سینماگران مثل آتش زدن کارت گفت: این کارها لطمه‌ای اساسی به جان‌فشانی نسل‌های گذشته ما می‌زند‌.
بهشتی: خوشنویس، لنگر فرهنگ و هنر ایران است
بخش دوم این برنامه به تقدیر از مدیر پیشین فیلمخانه ملی ایران اختصاص داشت که بهشتی، انوار، معتمدآریا و دهقان سخنانی را در وصف او گفتند و به سابقه فعالیتش اشاره کردند‌. سید محمد بهشتی گفت: آقای خوشنویس یکی از لنگرهای فرهنگ و هنر ما در دوره‌های مختلف بوده است و از خانه سینما تشکر می‌کنم که برای دقایقی این لنگر را از آب بیرون کشیده است تا پاس داشته شود‌.
خوشنویس: کار فرهنگی هوا و هوس نیست
خوشنویس با اشاره به صحبت‌های معتمدآریا که به همراهی‌های همسرش اشاره کرده بود، گفت: نمی‌شود فردی کاری را در عرصه‌ای انجام دهد و تنها بوده باشد، من هم همسر و خانواده‌ام همیشه همراهم بودند همان‌طورکه در فیلمخانه نیز همکارانم با من همراهی می‌کردند‌.
او افزود: الان‌ فرهنگ با تصویر در دنیا همه‌گیر می‌شود و در این عصر نقش کسانی که با تصویر سرو کار دارند، بسیار مهم است‌. علاوه براین کسانی که وارد عرصه فرهنگی می‌شوند باید بدانند این کار هوا و هوس نیست بلکه برای تمام عمر است‌.
مدیر پیشین فیلمنامه ملی ایران ادامه داد: کسی‌که در این‌ حوزه کار می‌کند باید تاریخ و سیاست و‌.‌.‌. را بشناسد و امیدی هم به هیچ دولتی نداشته باشد‌. به همین دلیل از آنجا که اینجا توسط یک نهاد صنفی از من تجلیل می‌شود در مراسم حضور پیدا کردم‌. سومین بزرگداشت این مراسم با تقدیر از کیانوش عیاری همراه بود که علیرضا داودنژاد، حسن فتحی، فرشته طائرپور و مرتضی رزاق‌کریمی از این فیلمساز تقدیر کردند‌.
داودنژاد: عیاری سوی چشم‌ سینمای ایران است
در این‌ بخش علیرضا داودنژاد گفت: مصاحبه‌ای از کیانوش عیاری ‌در ایسنا خواندم که تا به حال چنین چیزی از او ندیده بودم‌. از رنج‌هایی که کشیده، گفته بود و اینکه دلش به چیزی خوش نیست‌. این برای من که در تمام این سال‌ها او را دنبال کرده بودم بسیار غم‌انگیز بود و فکر کردم امشب به او بگویم سرگذشت تو، سرگذشت و سرنوشت سینماست‌.
وی با بیان اینکه سینما به ما یاد می‌دهد که چگونه جهان را در یک قاب ببریم و چطور این‌ هنر به جزییات و کلیات می‌پردازد، اضافه کرد: این سینما پیش رفته تا اینکه شما آقای عیاری بیایی و بگویی که می‌خواهی زندگی را بازنمایی کنم‌. درحالی‌که کمپانی‌ها و جریان‌های اقتصادی وارد عرصه شده ‌و در این بازنمایی تاثیر می‌گذارند‌. پس فیلمسازی که به دنبال واقعیت باشد با بحران روبه‌رو می‌شود‌.
او خطاب به عیاری گفت: آنهایی که ابتدا برای راه‌اندازی تشکیلات سینما مسوولیت داشتند، براین بارو بودند که سینما را حفظ کنند و سراغ استعدادهای درخشان رفتند و این‌طور بود که تو با همان نگاه حقیقت‌جو به سینما آمدی اما دیری نپایید که ترکه‌های خیس آمدند و کانون‌های قدرت شکل گرفتند و گفتند انعکاس صادقانه یعنی چه و از همین‌جاست که تو در صحبت‌هایی می‌گویی فیلم‌هایت مساله نیستند بلکه خودت مساله هستی‌.
وی با اشاره به اینکه «سینما وسیله کاسبی است و هرچه امثال تو پافشاری کنند فشار رویت بیشتر می‌شود»، افزود: در این شرایط تو به جایی می‌رسی که با دو فیلم توقیفی و سینه تیر خورده تقدیر می‌شوی‌.
عیاری هم پس از دریافت تندیس خود اظهار کرد: کیف کردم از این صحبت‌هایی که شنیدم اما نمی‌خواهم درباره توقیف دو فیلم آخرم و فیلم‌های دیگرم صحبت کنم‌. او در جملاتی کوتاه به دشواری ساخت فیلم و توسعه فرهنگی اشاره کرد و گفت: تناقض‌های عجیب و غریبی در ایران وجود دارد‌.
حسین علیزاده: هیچ مقامی نتوانست جلوی مرا بگیرد
بخش انتهایی این آیین با تقدیر از حسین علیزاده و با سخنان محمد سریر، ابراهیم حقیقی، همایون اسعدیان و امین تارخ درباره این آهنگساز همراه بود‌. علیزاده پس از دریافت تندیس خود بیان کرد: خوب است وقتی این همه دوستان لطف دارند و مقدار زیادی از آن هم واقعیت دارد بگویم که من سختی نکشیده‌ام و همیشه مثل یک عاشق دنبال گمشده‌ای بودم که هیچ مقامی نتوانست جلوی مرا بگیرد‌. ضمن اینکه همیشه امید داشته‌ام و سینمای ایران این را برایم داشت که در هرکدام از فیلم‌هایم عاشق نشوم و روابط انسانی را نبینم‌. هر وقت احساس می‌کردم جوانمردی‌ام کم شده فیلمی پیشنهاد می‌شد که در آن جوانمردی وجود داشت‌. او با اشاره به صحبت‌های محمدحسن خوشنویس بیان کرد: به هیچ‌وجه از مسوولان انتظار نداشته باشید چون کسانی که مسوول هنرهایی مثل موسیقی شده‌اند، کسانی بودند که از کودکی از آن منع می‌شدند و چطور ممکن است این افراد که به عنوان فعل حرام موسیقی را می‌دیدند برای آن کاری کنند‌. به همین دلیل به نظرم این وزارت ارشاد نیست که باید ارشاد کند بلکه هنرمند است‌. سینمای ایران در جهان در شرایطی درخشید که‌ فقط با سینمای تجاری پشتیبانی ‌می‌شد و افتخار می‌کنم با این سینما همکاری کرده‌ام‌.