سید علیرضا کریمی ‌ سردبیر

1- سوژه جذاب جهت نگاشتن و پرداختن کم نیست اما کیهان چیز دیگری است!دیروز این روزنامه در ستون سرمقاله خود در واکنش به دو قطبی کره شمالی – کره جنوبی که همزمان با آزمایش های موشکی پیونگ یانگ در کشورمان شکل گرفته مطرح نمود تصویری که از کره شمالی ،کوبا و ونزوئلا در ایران و میان مردم شکل گرفته صحیح نیست و ساخته و پرداخته آمریکاست.این نشریه اصلی جناح راست که دچار بحران مخاطب است ،توضیح داده که این موضوع در مورد ایران نیز صدق می کند و به دلیل همین تبلیغات مسموم غربی ها از جمله رسانه های آمریکایی، مردم اروپا تصویر غلطی از کشورمان دارند . این نشریه در ادامه به ذکر برخی مثال ها پرداخته که فی المثل دیدگاه فلان گردشگر در مورد ایران ، قبل از حضور در کشورمان و بعد از آن چقدر متفاوت بوده است.2- در اینکه رسانه های غربی به دلیل ساختار خود از ضریب نفوذبالایی برخوردار هستند شکی نیست.آنان به سادگی می توانند «علیه» و «له» شخصی یا موضوعی پروپاگاندا راه انداخته و حرف خود را به کرسی بنشانند.این قدرت تا جایی است که به سادگی می توانند نفر اول مملکت خود را زیر سوال برده و فساد ها و تخلفات او را وقتی که در قدرت قرار دارد افشا نمایند.فلذا قدرت اقناعی رسانه های فوق موضوع غریبی نیست و به سادگی رسانه ای که ترامپ را زیر سوال می برد می تواند تصویر مخدوشی هم از کره شمالی مخابره نماید تا دیدگاه ها نسبت به این کشور «کدر» گردد.اما پرسش اصلی اینجاست؛کیهان گفته فلان گردشگر پس از حضور در ایران به دروغ های این رسانه ها در مورد کشورمان پی برده است و برای او روشن شده که سرزمین پارس در اوج امنیت قرار دارد و مردم زندگی روزمره و عادی خود را دارند.اما آیا این موضوع در مورد کره شمالی نیز صدق می کند؟اولا که حضور گردشگر در این کشور به این سادگی نیست و ثانیا توریست ها در کره شمالی نمی توانند در هر مکانی که میل دارند حضور پیدا کرده و در حقیقت گردش آنان تحت مدیریت های سنگین است.در واقع در این کشور، راهنمایان گردشگری ، مامورانی هستند که مراقبند تا گردشگران دست از پا خطا نکنند.به طوریکه توریست ها حتی نمی توانند بدون اذن راهنما از هتل های مخصوصی که برای خارجی ها تهیه شده خارج گردند. ثالثا 95 درصد گردشگران به کره شمالی چینی های فقیری هستند که برای برخی نوستالژی های خاص به این کشور می روند. توریست های اروپایی و آمریکایی از بیم دستگیر شدن به کره شمالی پا نمی گذارند. و رابعا اینکه گردشگرانی که از ایران خارج می شوند در خاطرات خود به نیکی از ایران و ایرانی یاد می کنند و این درحالیست که در مورد کره شمالی اینگونه نیست.به شکلی که وقتی گردشگران از عجایب کره شمالی می گویند تصویر این کشور مخدوش تر از قبل می شود.یک توریست کانادایی پس از پایان سفر خود به کره شمالی در خاطرات خود می گوید:« در این کشور شهربازی برای استفاده عموم نبوده و فقط افراد گلچین شده و نخبه می‌توانستند از آن استفاده کنند ولی با این وجود به او اجازه بازی با وسایل را دادند که البته در هر بازی حداقل نیم جین گارد و محافظ با وی همراه می‌شد!»3-غالب آقازاده ها به سبب مکنت و امکاناتی که در اختیار دارند ترجیح می دهند در یکی از کشورهای توسعه یافته غربی تحصیل کنند.کمتر آقازاده ای را می توان یافت که مدرک تحصیلی اش از یکی از دانشگا ه هایی باشد که بچه های مردم این سرزمین از آنفارغالتحصیل می گردند.ضمن اینکه برخی از همین آقازاده ها حتی پس از فارغ التحصیلی هم چندان رغبتی برای بازگشت به کشور ندارند و در همان کشور توسعه یافته به زندگی خود ادامه می دهند.مگر اینکه پست و مقامی در ایران در انتظارشان باشد که در این صورت هم بازگشت شان به طور کامل نیست بلکه همچناناقامت آن کشور را داشته و حتی فرزندان شان (آرمین شان!) را به داخل کشور نمی آورند!در چنین شرایطی اکنون کیهانی ها مدعی هستند برخلاف آنچه در رسانه ها نوشته می شود کره شمالی ،کوبا و ونزوئلا آن چنان بد هم نیستند.به راستی اگر آقایان بر صدق گفتار خود ایمان دارند آیا حاضرند فرزندان خود را برای تحصیل و زندگی به یکی از همین کشورها علی الخصوص کره شمالی بفرستند؟