مطبوعات مستقل، رکن اصلی توسعه

 مهدی خلیلی
Khalili. mehdi@ymail. Com
مهم نیست جنس خبر،شیرین و خوش و سفید باشد! یا خبر از جنس سیاه و تلخ ! هر روز در این دنیای پرخطر،خبری می آید و خبر توسط خبرنگاران به آگاهی مردم می رسد ! خبر،کالای گرانبهایی است که توسط خبرنگار کنجکاو، صاحب اندیشه ،دارای ذوق  و مسوولیت پذیردر جامعه توزیع می گردد و این اکسیر گرانبها،جامعه را به حرکت در می آورد و مسوولان را پاسخگو می‌سازد! این کالای گرانبها، مردم را مطالبه گر می‌نماید و پرسشگر! و پرسش وپرسشگری و دانایی حق  همه ی مردم است! نگاهی به تاریخ توسعه جهانی نشان می دهد که مثلث توسعه مدیون انقلاب صنعتی در انگلستان، انقلاب سیاسی در فرانسه و انقلاب چاپ و کتاب در آلمان می باشد . تقریبا 180 سال از ورود نخستین روزنامه به ایران می گذرد.اما به رغم این مدت طولانی،هنوز مطبوعات ما با دنیای حرفه‌ای فاصله زیادی دارد!تیراژ روزنامه‌ها  به پایین ترین سطح خود رسیده است. مشکلات مالی و اقتصادی مطبوعات مستقل که وابستگی سیاسی، حزبی و جناحی ندارند؛ را تهدید می کند! این گونه مطبوعات نمی خواهند گرفتار حزب زدگی، سیاست زدگی و به طور کلان دولت زدگی شوند واین مطبوعات مستقل نمی خواهند‌، تریبون دولت و سخنگوی صرف دولت باشند و به خاطر مسائل مالی، استقلال حرفه ای خود را از دست بدهند و در دام دولت زدگی گرفتار شوند!از سوی دیگر به خاطر همین مسائل مالی در دام عوام زدگی بیفتند و مطبوعات مستقل که نمی‌خواهند شبیه مطبوعات زرد  باشند!  مطبوعات زرد با خبرهایی از جنس زرد که حتی به حریم خصوصی افراد دخالت می نماید و حداکثر کارکرد رسانه‌ای آن، سرگرمی و سرگرم سازی مردم می‌باشد! وجود توسعه فکری، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مدیون مطبوعات مستقل،پرسشگر، حرفه ای است که وامدار هیچ حزب و جناح سیاسی  نباشد. این تجربه جهانی دنیای مدرن است و کشورهای شمال و جنوب در همین مساله اختلاف اساسی  دارند! وجود مطبوعات مستقل، جریان آزاد اطلاعات را به راه می اندازد و جریان آزاد اطلاعات، راه اصلی مقابله با فساد  اجتماعی و اقتصادی است. تجربه ممالک توسعه یافته در این زمینه بی نظیر است. رسانه‌های مستقل، به هیچ کس و هیچ جناحی مدیون و وابسته نیست و اگر مسوولی در کشورهای توسعه یافته  خبط و خطایی داشته باشد با خبررسانی خبرنگاران، وجهه خود را از دست می دهند و استعفا،  کناره گیری، عذرخواهی و یا خودکشی فرجام آن مقام خطاکار است! مطبوعات مستقل، صرفا نماینده افکار عمومی جامعه اند که از طریق رسانه‌هایشان، اطلاعات مربوط به رویدادهای پیرامون خود را که مورد علاقه و مطالبه اساسی جامعه است با دقت، صحت و سلامت گزارش می‌دهند.
مطبوعات و رسانه ها به عنوان رکن اصلی توسعه در جوامع محسوب می شوند و بخاطر اهمیت مطبوعات و رسانه ها در زمانه ما ، هم مساله و هم راه حل مساله هستند! مساله اند از این نظر که می توانند زندگی را به آوردگاهی از وقایع اجتماعی و نمایشگاهی از واقعیت های رسانه ای شده یا همان فرا واقعیت تبدیل کنند و مساله اند از این منظر که با درشت نمایی موضوعات و حساسیت افکار عمومی و تهییج سلایق و علایق  دنیای واقعی و واقعیت‌ها به دنیای رسانه ای هدایت نماید و  راه حل اند از این منظر که زیر چشمان تیزبین آنها پنهان کاری به امری تقریبا ناممکن تبدیل شده است و خبرنگاران مثل عقاب تیزبین ،حاشیه و متن های بازیگران سیاست، اقتصاد، قدرت و مردم عادی را می بینند و با هنر مندی و هنرنمایی خاص رسانه ای به آگاهی مردم می رسانند !با این نگاه زندگی در جمع رسانه ها ؛ آگاهی ها ؛ پیچیدگی ها و ظرافت های خاص خود را دارد و ظرفیت های مخصوص به خود را می طلبد که اطلاع از آن ها تخصصی چندوجهی را در عرصه های آکادمیک شکل می دهد.این نگاه تخصصی و مطلوب به رسانه های مستقل،مسوول و حرفه ای نیازمند است، که اگر در این بستر شکل بگیرد همه  برنده اند ! از سیاستمداران صاحب قدرت که گاهی اوقات از اطلاع رسانی خوششان نمی آید و یا آحاد مردم که همراهی با رسانه ها را سخت و صعب می دانند و به همین خاطر است که در روزگارما روزنامه نگاری سهل و ممتنع است . این که چه بگویی و چگونه بگویی و برای چه کسانی بگویی ! اگر می خواهی از آغاز روزنامه نگاری در ایران،وقایع نگار باشی  وابسته به حزب و سیاست!روزنامه نگاری ات سهل است و اگر بخواهی مستقل و مسوول باشی،سخت و صعب!