اتفاق خوب فرهنگی در ورزشگاه‌ها؛

خاطرم هست چیزی حدود 20 سال پیش برای اولین‌بار برادر کوچک‌ترم را برای تماشای بازی پرسپولیس- پاس (وای که وقتی نام این تیم ریشه‌دار قدیمی یادم می‌آید درد و غصه‌هایی وجودم را فرا می‌گیرد که گویی سال‌ها طرفدار این تیم بوده‌ام اما هنوز برایم این سوال باقی است که چرا باید چنین تیم پرافتخاری فقط به خاطر مطامع شخصی و خواسته‌های سیاسی قربانی یا بهتر است بگوییم نابود شود!) به ورزشگاه رفتیم. ابتدا وقتی رضا حاج‌اسبویی در حال گرم کردن درون دروازه بود، یکی دو نفر از هواداران پرسپولیس بسیار بی‌جهت و بی‌مورد شروع به فحاشی به او و خانواده‌اش کردند که واقعا جلوی برادرم خیلی خجالت‌زده بودم و نمی‌دانستم پاسخ علامت سوال و تعجب بزرگی که در سر او ایجاد شده است را چگونه باید بدهم. چرا قبل از بازی و پیش از هر اتفاقی او باید مورد اهانت قرار گیرد؟ بگذریم؛ پس از گذشت نیم‌ساعت بالای سرمان ابرهایی تشکیل شد اما این ابرها برای بارش نبودند بلکه از جنس دود سیگار بودند و خلاصه باعث شد برادرم حسابی سرفه کند و این نوجوان مدرسه‌ای که در دوره راهنمایی تحصیل می‌کرد، حسابی متعجب بود و آن روز خیلی علامت سوال و تعجب در ذهنش نقش بست اما این آخرین باری بود که او را به ورزشگاه بردم و خودش هم دیگر هیچ رغبتی برای رفتن به استادیوم و تماشای مسابقه فوتبال نداشته و ندارد.
اکنون شنیدیم که هیات رییسه سازمان لیگ در اقدامی تحسین‌برانگیز تصمیم به مخالفت با استعمال دخانیات در ورزشگاه‌ها گرفته است که به واقع جای تحسین و تقدیر دارد اما به نظر می‌آید تنها تصمیم گرفتن کافی نیست و این مساله علاوه بر همکاری و هماهنگی دستگاه‌های مختلف نیاز به ضمانت اجرایی دارد تا شاید با این کار مهم بتوان در فرهنگی کردن ورزشگاه‌ها و مهیا ساختن فضای آنها جهت حضور خانواده‌ها گام محکم و اساسی برداشت. با این امید که مردم فهیم، بافرهنگ و ورزش‌دوست ایران کمال همکاری را با تصمیم‌گیرند‌ه‌های امر انجام دهند تا شاهد اتفاق شگرفی در این بحث باشیم. این مساله می‌تواند پایه‌گذار بسیاری از مباحث فرهنگی و اخلاقی در ورزشگاه‌ها باشد.