آتنا، قربانی معصوم

سالانه کودکان زیادی مورد تعرض یا آسیب قرار می‌گیرند، اما بنا به دلایل عدیده این مساله هویدا نشده و یا منتج به شکایت نمی‌شوند. هرازچندگاهی خبر تعرض به دختران منتشر می‌شود؛ از حادثه‌ای که در زنجان اتفاق افتاد، تا موضوعی که در تهران نسبت به 9 دختر خردسال رخ داد. از دیگر سو، بسیاری از قربانیان پدوفیلی و پارافیلی از ناحیه بستگان و نزدیکان خود مورد ضربه و ستم قرار می‌گیرند. در فاجعه دردناک اخیر، آتنا اصلانی از سوی همسایه مورد آسیب قرار گرفت، بدین نحو که آتنا مجرم را می‌شناخته و به او اعتمادی معصومانه داشته است. در قضیه دختر خردسال نگونبخت سنقرکلیایی نیز دقیقا آن کودک توسط همسایه مورد تعرض و سپس قتل قرار گرفت. در نتیجه مشاهده می‌شود بیشتر قربانیان چنین بزهکارانی در ابتدا اعتماد پیدا کرده‌اند. چنین مسائلی را آسان می‌توان به ضعف آموزش کودکان ربط داد؛ آموزشی که باید از سوی نهادهای مختلف تحصیلی یا والدین یا مراکز بهداشت و نهادهای مدنی و دولتی مسئول صورت گیرد. شوربختانه تاکنون تحلیل روان‌شناختی، جامعه‌شناختی یا جرم‌شناختی دقیقی در این زمینه از سوی مسئولان و نهادهای مسئول صورت نگرفته، یا در اختیار حقوقدانان و کارشناسان و تحلیلگران قرار نگرفته است. این بزهکاران بلافاصله پس از فرایند رسیدگی قضائی اعدام و یا در مواردی که دلایل کافی نبوده، حبس و بعد آزاد می‌شوند و کمتر مورد بررسی و واکاوی قرار می‌گیرند. البته قانونگذار مجازات چنین جرایمی را بیان کرده، نکته این است که آیا مجازات اعدام نسبت به چنین بزهکارانی کفایت می‌کند و این نوع برخورد موجبات اتمام چنین حوادث تلخی در جامعه خواهد شد. باید بر این نکته تاکیدی پیوسته داشت که مبادا به‌علت حساسیت حادثه و نگران از برانگیخته شدن احساسات مردم، صورت مساله پاک و با مجازات جانی، قضیه تمام شود و بررسی و تحلیل به‌قصد دستیابی به راهکاری مناسب برای جلوگیری از موارد مشابه به فراموشی سپرده شود. با نیم‌نگاهی به حوادث مشابه در چند سال گذشته، می‌توان دریافت که این حوادث تلخ پایانی نخواهند داشت. جامعه ایران مدت مدیدی است که سخت درگیر آسیب‌ها و ناهنجاری‌های اجتماعی دهشتناک شده و اغلب مسئولان به‌دلیل مشغله‌ها و گرفتاری‌ها از این موارد بسیار مهم غفلت کرده و از کنار آن رد شده‌اند. جامعه تحت فشار مسائل اقتصادی با روانی ضربه‌خورده و رنجور، بسیار خطرآفرین است. جامعه ما از اختلالات جنسی و اخلاقی رنج می‌برد. در حال حاضر بسیاری از موارد ناهنجاری‌های اخلاقی و اجتماعی پنهان شده و در نگاهی شتابزده و سطحی از چشم پنهان می‌ماند. باید در نظر داشت که اغلب این ناهنجاری‌ها به‌آسانی درمان نمی‌شوند و مستلزم اتخاذ راهکارهای خاص درمانی است. تا زمانی که این واقعیات را نپذیریم، متاسفانه باید گفت در آینده هم شاهد تکرار حوادث مشابه برای آتناهای دیگر خواهیم بود. چنین مواردی واقعیات تلخ جامعه است و باید بپذیریم و همه دست به‌ دست هم دهیم و برای برون‌رفت از آن کاری کنیم. وقوع این حوادث تلخ در کشور برای ضربه به اعتماد شهروندان بسیار موثر خواهد بود. کافی است نیم‌نگاهی به جنبه‌های تاریک جامعه بیندازیم تا فشارها و تنگناهای موجود را درک کنیم. جامعه ما همان جامعه فتوت و جوانمردی است و همه ما از ریشه‌های سترگ فرهنگ جامعه آگاه هستیم. چنین اتفاق‌هایی و پرپر شدن دخترکان معصوم این سرزمین زنگ خطری است که همه مسئولان را باید متوجه اهمیت موضوع کند. این حوادث زنگ خطر است و باید برای نجات کودکان این سرزمین که آینده ایران را می‌سازند، کاری کرد و قدمی برداشت.
* حقوقدان