تروريسم جناح نمي‌شناسد

نویسنده: كبري آسوپار

چهارشنبه، درست در وسط جدل‌هاي اصلاح‌طلب و اصولگرا و چپي و راستي و بحث‌هاي پس از انتخابات، شليك گلوله‌هاي تروريسم در راهروهاي ساختمان مجلس شوراي اسلامي و نيز در حياط حرم امام خميني (ره) همه ذهن‌ها را به سمت و سويي واحد كشاند و از دوقطبي‌هاي جناحي به دوقطبي اصيل «با ايران» و «عليه ايران» رساند؛ دوقطبي‌اي كه هميشه براي مردم اين سرزمين، پررنگ و اصيل در جريان است، البته اگر سياست‌بازي برخي‌ها بگذارد كه مردم كار خودشان را كنند و ملتي را كه دهه‌هاي متمادي و مقابل حوادث و خطرات به مراتب وحشتناك‌تر و تلخ‌تر متحد بوده‌اند، درگير دوقطبي‌هاي كاذب نكنند.  چهارشنبه بحث‌هاي انتخابات ناگاه خوابيد؛ ايراني‌هايي كه امروز با هم همدلي مي‌كردند، با هم غصه مي‌خوردند، با هم اخبار عمليات تروريستي در تهران را دنبال مي‌كردند، نه رنگ‌شان معلوم بود و نه رأي‌شان مهم؛ امروز انگار بيش از هر زمان ديگري همه‌مان با هم فقط ايراني بوديم. حالا شايد عمق كلام رهبر بيشتر درك شود كه دوقطبي اصلي و اصيل در ايران را اينگونه بيان كردند كه: «اگر دوگانگي‌اي وجود داشته باشد، دوگانگي انقلابي و ضدّ انقلابي است، حتّي [فرد] غيرانقلابي هم قابل‌كشش است، قابل جذب است... » چهارشنبه ديديم كه تروريسم وقتي مي‌آيد، نمي‌پرسد تو اصولگرايي يا اصلاح‌طلب؛ نمي‌پرسد تو به چه كسي رأي داده‌اي! تروريسم عليه تمام ايراني‌ها و عليه كل ايران روي مي‌دهد. آنچنان كه پاسداران انقلاب اسلامي كه چهارشنبه با زبان روزه، سپر جان ما شده بودند، نپرسيدند كدام سوي سياست جناحي شده اين سرزمين ايستاده‌ايم و روز 29 ارديبهشت نام چه كسي را در برگه‌هاي رأي‌مان نوشته‌ايم. حتي نگفتند همه اين شش سالي كه ايران در نبرد با تروريسم تكفيري در سوريه و عراق حضور دارد، يك اقليتي چه طعنه‌ها زدند و چه تخريب‌ها پشت سر مدافعان حرم روانه كردند و با كليدواژه امنيت اين سرزمين چه تحليل‌هاي مبتذلي ارائه كردند؛ پاسداران انقلاب اسلامي مثل هميشه فراجناحي به تأمين امنيت مردم فكر كردند. يادمان باشد در كشاكش جدل‌هاي سياسي‌مان غرور و هيبت نيروهاي نظامي را شكسته نخواهيم كه به روزش همين‌هاست كه به كارمان مي‌آيد.  چهارشنبه نسل سوم و چهارم انقلاب كه در خاطره‌هايشان تروريسم خياباني نبود، تجربه‌اي تازه يافتند؛ انگار قاب كوچكي از دهه 60جدا شد و مقابل چشم جوانان اين سرزمين حركت كرد؛ شنيده بوديم تروريست‌ها وسط خيابان‌هاي تهران آدم مي‌كشتند و بعد از جنايات چند ساله‌شان وقتي جمهوري اسلامي مقابل‌شان دوراهي توبه يا اعدام را گذاشت، غرب ايران را متهم به اقدامات ضدحقوق بشري كرد؛ حالا فراتر از شنيدن، مي‌بينيم كه مردم‌مان را مي‌كشند، باز ما قرباني مي‌شويم و باز وزير خارجه امريكا ما را متهم به دفاع از تروريسم مي‌كند.  لابد چند دهه بعد هم بايد بابت تيرهايي كه امروز براي امنيت مردم ايران به سوي تروريست‌ها شليك شد و آنها را به هلاكت رساند، به اين و آن پاسخ بدهيم كه چرا كشتيد و به فرموده رهبرمان بخواهند جاي جلاد و شهيد را عوض كنند. يادمان باشد امروز براي ما شليك شد؛ فردا دست در دست هم پاي شليك‌هاي امروز بايستيم كه تروريسم، وقتي مي‌آيد جناح نمي‌شناسد.