هجمه به یادگار امام برای حمایت از روحانی!

 آرمان: برخی تصور می‌کنند با هجمه به یادگاران امام اعتباری برای خود جمع خواهند کرد که البته غافل از آن هستند مردمی که قائل به فرمایش امام خمینی(ره) هستند مبنی بر اینکه «میزان رأی ملت است»، از ادعاهای نادرست عبور می‌کنند و در عرصه انتخابات مانند 29 اردیبهشت نشان می‌دهند که مسیری جز مسیر بنیانگذار انقلاب اسلامی را که از سوی نوادگان ایشان مانند آیت‌ا... سیدحسن خمینی دنبال می‌شود، دنبال نخواهند کرد. برخی دلواپسان که انتخاب اعتدال از سوی 24‌میلیون ایرانی در انتخابات 29 اردیبهشت برایشان قابل هضم نیست، به‌خوبی می‌دانند یادگار امام همراه روحانی خواهد بود و این همراهی مسیری برای عبور دلواپسان باقی نخواهد گذاشت. بنابراین راهی ندارند جز هجمه به یادگار امام که دراین مسیر کوتاهی ندارند، هر چند به‌خوبی آگاه هستند مردمی که رأیشان اعتدال بود، توجهی به هجمه‌های بی‌دستاورد دلواپسان ندارند. دیروز یکی از این دلواپسان سعی کرد چنین القا کند که یادگار امام به دلیل نزدیک بودن با رهبران جریان اصلاحات و اعتدال از نقش اصلی خود که حفظ آرمان‌های امام است، فاصله گرفته است. این دلواپس نوشته است: «نزدیکی سیاسی وی و مجموعه بیت امام به یک جریان خاص (چپ و اصلاح‌طلب) طی این سال‌ها، بر ایفای چنین نقشی سایه انداخته است. حتی در تنظیم صحیفه امام به عنوان مجموعه فرمایشات مستقیم امام نیز این جهتگیری لحاظ شده است. مثلا در پی عتاب تند امام به موسوی به دلیل استعفای بی‌اطلاع و ناگهانی از نخست‌وزیری، تلاش شده با توضیحی در پانویس کتاب، ادبیات تند امام خطاب به موسوی، تعدیل و تلطیف شود. این استثنایی است که من ندیدم برای عتاب‌های تند امام به دیگران نیز لحاظ شده باشد.» در بخش بعدی نوشته این دلواپس عیان می‌شود که او از کمرنگ شدن نقش آیت‌ا...مصباح یزدی در معادلات سیاسی نگران است، چرا که نوشته است: «بخشی از این نابسندگی نیز به استاندارد دوگانه وی و موسسه حفظ و نشر آثار امام برمی‌گردد. مثلا بر روی افرادی مثل مصباح یزدی و مواضع او در گذشته و پیش از انقلاب، سخت حساس بوده و هستند و با تمام قوا به او اعتراض می‌کردند و در هر موقعیتی بر او می‌تاختند، اما در برابر مواضع دیگران، یا سکوت می‌کردند یا بسیار ملایم از مساله عبور می‌کردند. کسانی که از امهات فکر امام عدول کرده بودند و مثلا ولایت فقیه را نوعی استبداد دینی می‌دانند، اما همچنان مورد تجلیل آنها هستند. یا برخی دیگر که معتقد بودند بعضی دیدگاه‌های شایع امام، بر خلاف نظر امام است که مثلا امام با شعار مرگ بر آمریکا مخالف بوده‌اند نیز، مورد چالش سیدحسن خمینی قرار نگرفتند.» خام‌اندیشی ادعای دلواپسان و بی‌اخلاقی آنان چنان زننده است که از دروغ‌نویسی به‌ویژه در ماه مبارک رمضان هم دریغ ندارند و می‌نویسند: «این نابسندگی اجتماعی تا آنجا پیش رفت که در 14 خرداد 89، جمعیت وفادار به امام که مشتاقانه از راه دور و نزدیک برای مراسم سالگرد به حرم امام آمده بودند، آن‌چنان نسبت به مواضع او خشمگین بودند که اجازه صحبت به او ندادند و صحبت‌های او را ناتمام گذاشتند. اینک اکثریت منتقدان او را وابستگان عاطفی و فکری و عملی امام تشکیل می‌دهند و هواداری از مواضع او از سوی کسانی انجام می‌شود که چندان با امام بر سر مهر نبوده‌اند!» همگان اطلاع دارند یادگار امام با هماهنگی مقام معظم رهبری با توجه به گرمای هوا ترجیح داد از طریق حضور در تلویزیون با مردم سخت بگوید که این ایثار او از سوی دلواپسان به دروغ‌نویسی انجامید!
درد اصلی معلوم شد
موضوع اصلی دیگر نگرانی دلواپسان به حمایت یادگار امام از حسن روحانی باز می‌گردد. آنها به‌خوبی واقف هستند اقشاری از جامعه به‌تاسی از یادگار امام کاندیدای خود در انتخابات 96 را انتخاب کرد؛ند بنابراین چنین نارضایتی خود را نشان می‌دهند: «سید حسن خمینی در انتخابات دوازدهم ریاست‌جمهوری به‌طور مستقیم از روحانی حمایت کرد. در این باره ملاحظاتی وجود دارد. اولا سیدحسن خمینی دارای ظرفیت اجماعی برای ورود به سیاست بوده است و از این نظر با امثال ناطق نوری، چه ناطق ماقبل 84 و چه ناطق مابعد 84، تفاوت دارد. بنابراین انتخاب نوع ورود سیاسی که او را در یک جبهه تعریف کند، ولو اینکه 23‌میلیون رأی داشته باشد و نیز وی را در برابر یک جبهه دیگر قرار دهد، ولو اینکه 16‌میلیون رأی داشته باشد، هدر دادن این استعداد است... و وی ظرفیتی فراتر از او در آن جبهه ندارد.»