اقبال دوباره هنرمندان به دولت روحانی؛

گروه فرهنگ- نتایج دوازدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری دور از ذهن نبود‌. خیزش مردمی در حمایت از اصلاحات، به میان آمدن بزرگان جریان تحول‌خواه، تغییر لحن حسن روحانی در ایام تبلیغات و ترس از روی کار آمدن افراط مردم را پای صندوق‌های آرا کشاند‌. اما در این میان نکته دیگری حائز اهیمت است‌. بسیاری از هنرمندان در یک ماه گذشته چه در گردهمایی‌های طرفداران حسن روحانی و چه در شبکه‌های اجتماعی، تمام‌قد پشت دولت تدبیر و امید ایستادند‌. هنرمندانی که شاید در طول چهار سال گذشته آنطور که باید و شاید سهمی از سفره دولت روحانی نداشتند‌. این در حالی است که نامزد رقیب در روزهای آخر برای خالی نماندن عریضه به سراغ امیر تتلو رفت؛ اشتباهی استراتژیک که باعث دلخوری بسیاری از مذهبی‌ها از او شد‌.
سینما، جشنواره، آزادی
بازیگران، کارگردانان و تهیه‌کنندگان در پویش حمایت از روحانی سنگ‌تمام گذاشتند‌. در این میان نام چند نفر بیشتر از دیگران شنیده شد‌. لیلی رشیدی، کیومرث پوراحمد، باران کوثری، سحر دولتشاهی و رضا کیانیان‌. لیلی رشیدی و باران کوثری در مبارزات انتخاباتی، جدا از انتظارات صنفی به سراغ مسایل سیاسی نیز رفتند‌؛ اتفاقی که به کام بسیاری از رسانه‌های اصولگرا خوش نیامد‌. در دولت روحانی وضعیت سینما به لحاظ فروش از دولت قبل بهتر بود‌. مجوزهای بیشتری صادر شد و ممنوع‌الکاری بازیگران کم بود‌. اما در همین دولت چند فیلم توقیف و چند فیلم هم از پرده پایین کشیده شد‌. سینمایی‌ها انتظار دارند در دولت بعدی، وزارت ارشاد روی مجوزهای صادر شده بماند‌.
نکته دیگر تفاوت دیدگاه بین حوزه هنری و وزارت ارشاد است‌. حوزه هنری به صلاحدید خود بعضی از فیلم‌های دارای پروانه نمایش را اکران نمی‌کند‌؛ درگیری که قربانی اصلی آن سینماگران هستند‌.


فیلمنامه نیز سالیان سال است که معضل سینمای ماست‌. جدا از ضعف نگارش سانسورهای بی‌دلیل نیز عاملی است که سینمای ایران در این حوزه دارای ضعف است‌.
کنسرت، محدودیت، امید
فعالان حوزه موسیقی دل خوشی از رقبای روحانی نداشتند‌. مشهد در چند سال گذشته محلی برای زورآزمایی‌های سیاسی شده است‌؛ اتفاقی که دودش در چشم هنرمندان می‌رود‌. موسیقی پاشنه آشیل دولت تدبیر و امید در حوزه هنر است‌. دولتی‌ها نتوانستند آن‌طور که باید و شاید از مجوزهای صادر شده‌شان دفاع کنند‌. در مدت زمان وزارت علی جنتی بسیاری از اجراهای صحنه‌ای به دلایل گوناگون تعطیل شد‌. از کیهان کلهر و وحید تاج تا علیرضا قربانی و محسن شریفیان‌.
در کارزار تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری بسیاری از خوانندگان و موسیقیدانان به حمایت از حسن روحانی برخاستند‌. حمایتی که بیشتر چشم به آینده دارد تا گذشته‌. چون دولت یازدهم نتوانسته آن‌طور که باید از آنها دفاع کند‌. موسیقیدان‌ها انتظار دارند دولت بعدی روحانی در حوزه موسیقی قوی‌تر عمل کند‌. انتظاری که شاید دور از ذهن نباشد‌. آخرین سفر انتخاباتی روحانی به شهر مشهد بود‌. او توانست در این سفر سالار عقیلی را همراهش ببرد‌. سالار عقیلی هم در ورزشگاه تختی برای مشهدی‌ها اجرا کرد و بعد از چندین ماه نوای موسیقی در فضای عمومی مشهد شنیده شد‌.
از طرف دیگر در ایام انتخابات کمپین روحانی با ساخت و انتظار یک سرود به خوانندگی حجت اشرف‌زاده توانست هماهنگی خوبی بین طرفدارانش ایجاد کند‌. سرودی که با توجه به شعار روحانی در انتخابات دوازدهم انتخاب شده بود‌.
تئاتر، سالن، ثبات
شاید در میان هنرمندان تئاتری‌ها نسبت به بقیه از دولت روحانی راضی‌تر باشند‌. در زمان مدیریت دولت تدبیر و امید در عرصه فرهنگ تئاتر خصوصی توانست نفس بکشد‌. در این سه سال سالن‌های بسیاری افتتاح شد و اجراهای شبانه در شهر تهران افزایش چشمگیری داشت‌. حمید پورآذری، ایرج راد و بسیاری دیگر در این انتخابات از روحانی حمایت کردند.‌ آنها معتقدند پیگیری روند فعلی و باز گذاشتن دست تئاتری‌ها می‌تواند آینده روشنی را نوید دهد‌. هر چند در این چهار سال ضعف‌هایی هم بود‌. از جمله سالن‌های قدیمی که به عنوان هویت تئاتر کشور شناخته می‌شوند، تعمیر و بازسازی‌شان طول کشید‌. حتی در مقطعی سقف سالن اصلی تئاتر شهر فرو ریخت‌. اتفاقی ناگوار که باعث رنجش خانواده تئاتر شد‌. از طرف دیگر تالار وحدت نیز که تمام ویژگی‌های سالن استاندارد را داراست در مقطعی برای رونمایی از ماشین مورد استفاده قرار گرفت‌.
کتاب، سانسور، رونق
نشر در دولت روحانی تغییر چندانی با دولت قبل نداشت‌. هرچند تعداد کتاب‌های چاپ شده از دولت قبل بیشتر بود اما باز هم اهالی نشر از دولت روحانی راضی نبودند‌. در ابتدای دولت علی جنتی قول سپردن سانسور به ناشران را داد که پس از چندی عملی نشد‌. تیراژ کتاب‌ها همچنان پایین ماند و برگزاری نمایشگاه کتاب هیچکس را راضی نکرد‌. در دو سال پایانی هم که تغییر مکان نمایشگاه از مصلی امام‌خمینی(ره) به شهر آفتاب ناشران را راضی نکرد‌. شهر آفتاب که ثمره مدیریت جهادی قالیباف در شهرداری تهران است با یک باران از هم پاشید و باعث ایجاد خسارت در بخش ناشران بین‌المللی شد‌. هرچند در دولت روحانی گام‌های مثبتی هم بر داشته شد، از جمله معافیت مالیاتی ناشران که مدت‌ها پیگیری می‌شد‌. ادبیاتی‌ها نشان دادند بیشتر از آنکه به فکر منافع شخصی باشند به فکر آینده کشور هستند‌. در این میان محمود دولت‌آبادی که بسیاری او را به عنوان مهم‌ترین نویسنده در قید حیات ایرانی می‌شناسند در مورد انتخابات دوازدهم گفته بود:
«در آخرین روز مجال اظهارنظر در انتخابات دوره دوازدهم، ترجیحم حسن روحانی است زیرا به گمانم چهار سال زمان برای انجام برنامه‌های کلان کشور مهم ایران، زمان کافی نیست‌.
دیگر آنکه شخصا با تلاش‌های ایشان برای رسیدن به تفاهم منطقی با ممالک دیگر نظر موافق دارم و معتقدم مسوولان سیاسی جهت صیانت از خود و امتیازاتشان هم که شده، ضرورت دارد این سرزمین را دور از جنگ که در ذات خود جز نابودی ارمغانی ندارد، نگه دارند‌. تقویت قوای دفاعی کشور متفاوت است با دشمن‌سازی و خط و نشانِ غیرلازم کشیدن علیه دیگران، رفتاری که در سایه آن فقط فشار بر مردم خود امکان‌پذیر می‌شود و سرپوشیده نگه داشتن انواع فشارها‌. نمونه فجیع فشار بر مردم، انفجار در معدن شمال کشور بود، در آستانه انتخابات که نشد سرپوشیده بماند و بعد از فاجعه مردمان دانستند‌. دریافتی کارگران معدن هر ماه فقط 700 هزار تومان است که چندی است همین حقوق ناچیز هم به آن مردمان زحمت و کار پرداخت نشده است‌.
البته شخصا بی‌خبر نبوده‌ام و نیستم از شرایط دشوار کار و کارگری و ساقط شدنِ مبانی تولیدی کشور و سر به‌خود رها شدن‌های بیکارشدگان اما در کجا و چگونه و چه اشخاصی جرات آن را می‌داشتند که درباره حقوق این طبقه به‌راستی لگدشده سخن بگویند؟ در شبکه دولتی هم کمرنگ‌ترین وزیر، وزیر کار است، اصلا وزیر کار کیست؟! من که نه شنیده‌ام و نه دیده‌ام که یک بار شخصی به عنوان وزیر کار لایحه تقویت حقوق کار را به تریبون مجلس ارائه دهد و پیشنهاد کند! باری‌.‌.‌. من به حسن روحانی رای می‌دهم به عللی که ذکر کردم و امید بجا آوردن آن کاستی‌ها که آوردم‌. نیز از آنجا که انتخابات شورای شهر همزمان برگزار می‌شود، انتخاب اصلحِ من آقای احمد مسجدجامعی است که او را به حسن‌نیت می‌شناسم از باب نگاه و نگرش به مقوله بسیار مهم هنر و فرهنگ در عرصه‌های وسیع جامعه شهری تهران بی‌اندازه بزرگ! امکان همین است از دید من و ممکن همین؛ اگر شیرین‌ترش را سراغ دارید آدرسش را به من هم بدهید!»