روزنامه ایران ورزشی
1396/02/30
برخوردهای دوگانه در فوتبال ما
وصال روحانی
جدیدترین نمونه برخوردهای دوگانه در فوتبال ما در ارتباط با حکم اخیر کنفدراسیون فوتبال آسیا (ای‌اف‌سی) درباره پرسپولیس رویت شده است.
در حالی که هرگونه محرومیت از حضور تماشاگران در ورزشگاه‌ها که از سوی فدراسیون فوتبال کشور خودمان وضع می‌شد، به بدترین و شدیدترین شکل توسط باشگاه‌هایمان به چالش کشیده و احکام قرون وسطایی نامیده شده، پس از تعیین مجازاتی مشابه توسط «ای‌اف‌سی» برای پرسپولیس (و به واقع برای کل ماهیت فوتبال ما) هیچ کس لام تا کام سخن نگفته و همگان پذیرفته‌اند که خطا رخ داده و مجازات مقرر شده، محصول این خطا بوده است و سران پرسپولیس نیز مشغول ملامت آن دسته از هواداران این تیم بوده‌اند که شرایط و الزام‌ها را رعایت نکرده و به این ترتیب در حساس‌ترین شرایط و در دیداری سخت با تیم توانمند لخویای قطر، سرخ‌ها را به دردسر انداخته‌اند.
چگونه است که سران باشگاه‌های ما و مربیان‌شان به محض صدور حکمی مشابه از سوی فدراسیون داخلی فریاد برمی‌آورند و مدیران فدراسیون را به تبعیت از آیین‌های کهن انضباطی محکوم می‌کنند اما وقتی کنفدراسیون فوتبال آسیا پرسپولیس را به دلیل ترقه بازی خطرناک طرفدارانش در دیدار اخیر برابر الوحده امارات به شکلی مشابه مجازات و بازی رفت پرسپولیس با لخویا را «بی‌تماشاگر» می‌کند، می‌گویند که از همان نخست از این قضیه بیم داشتند و از زبان محمود خوردبین سرپرست قدیمی پرسپولیس می‌گویند؛ بارها به هواداران تذکر داده بودیم که از این قضایا پرهیز کنند اما متاسفانه توجه لازم به این مساله مبذول نشد.
حتی باشگاه استقلال نیز چهارشنبه از هوادارانش خواست مراعات حال این تیم را بکنند و از آنجا که این باشگاه هم پرونده‌هایی انضباطی در «ای‌اف‌سی» داشته و یک حکم تعلیقی مثل پرسپولیس دارد، در دیدار قریب‌الوقوع با العین امارات در شروع مرحله حذفی لیگ قهرمانان آسیا دسته گل تازه‌ای را به آب ندهند وگرنه به همان سرنوشت تلخ قرمزها دچار خواهند شد. اما از یاد نبرده‌ایم که سرمربی همین تیم آبی وقتی حکم محرومیت حضور تماشاگران از یک مسابقه داخلی این تیم صادر شد، در نمونه‌ای دیگر از یک بام و دو هواها چطور داد سخن داد و اعتراض کرد که؛ وانفسا، این برخوردها مدت‌ها است که منسوخ شده و دیگر در هیچ جای دنیا یک تیم را به خاطر بداخلاقی برخی هوادارانش به بازی در ورزشگاه خالی محکوم نمی‌کنند.
از همین مربی و نظایر او و مدیران باشگاه‌های ما باید پرسید آیا «ای‌اف‌سی» هم یک سازمان منسوخ شده و مربوط به بشرهای اولیه و عصر حجر است و آیا یوفا که هر هفته باشگاه‌های متخلف اروپایی را به خاطر به هم ریختن فضای مسابقات در جام باشگاهی این قاره به انحای مختلف تنبیه می‌کند و به اشد مجازات می‌رساند راه خطا را می‌رود و باشگاه‌ها در این وسط مظلوم واقع شده‌اند؟ درست است که خطاکار اول در این زمینه برخی هواداران کم‌توجه و کم‌لطف تیم‌ها هستند اما آیا باشگاه‌های ما که پیشوند پرطمطراق «فرهنگی» را نیز کنار نام خود حمل می‌کنند، این اصل را رعایت و اجرا کرده‌اند و آیا ساز و کارهای فدراسیون فوتبال برای تامین امنیت واقعی بر ورزشگاه‌ها و آگاه‌سازی تماشاگران و اتخاذ تدابیر لازم برای جلوگیری از انفجار دائمی و وسیع مواد محترقه در استادیوم کافی بوده است و یا فدراسیون بیشتر مشغول چانه‌زنی‌های اقتصادی با امثال جیووا و آدیداس و تامین خواسته‌های پایان‌ناپذیر کارلوس کی‌روش بوده و فقط می‌خواسته است از سر رفع تکلیف، تقویم فعالیت‌ها و برنامه‌های اجرایی‌اش را به هر شکل ممکن به انجام برساند؟
فوتبال ما سرشار از تضادها است که تعارض‌های داخلی، نتیجه و محصول برخوردهای چندگانه با مسائل موجود و تیغدار نبودن احکام کمیته انضباطی و کشیدن «دندان»های بعضی از احکام قبل از رسانه‌ای شدن آن و مماشات بیش از حد در حق خاطیان است و ضد و نقیض‌ها و ناهنجاری‌های خارجی نیز از آنجا برمی‌خیزد که گمان می‌کنیم هر کاری در آسیا کردیم، همانطور شل و وارفته با ما برخورد میشود که در داخل برخورد میشود و اوضاع همان قدر سرسری است که در فوتبال ایران به چشم می‌بینیم. این فرآیندها از کنش‌ها و واکنش‌های خود ما برمی‌خیزد و شرایط خطیر انضباطی قانونی و عملیاتی فوتبال ما که از احکام فیفا در قبال خطاهای باشگاه‌های ما در ارتباط با اعضای خارجی سابق‌شان نیز قابل حس کردن و پیگیری است نشان می‌دهد اهل قانون و کارهای قاعده‌مند نیستیم و بی‌خیال و تابع سلیقه‌های شخصی هستیم و امیدواریم که نهادهای بالادست متوجه نشوند و قضایا به خیر بگذرد که معمولا در آسیا اینچنین نمی‌شود.
حالا نوبت این است که سران باشگاه‌ها و مربیان ما بگویند چرا احکام «ای‌اف‌سی» از نظر آنها ایرادی ندارد و «به روز» است و فقط فدراسیون داخلی است که در صورت صدور حکمی مشابه از منظر آنها شایسته دریافت عنوان «عتیقه» است و جنایت کرده و نوبت فدراسیون است تا بگوید چرا برای حفظ سهمیه آسیایی تیم‌های ما 24 ساعته و در تمام طول سال تلاش می‌کند و حتی کمک می‌کند که پرونده‌های آنها به طور صوری درست و برابر با استاندارد جلوه کند اما هیچ کاری نمی‌کند تا وقتی به میدان می‌آیند نمای تیم‌هایی را نداشته باشند که به کلی با قانون بیگانه‌اند و طوری آشوب نکنند که حتی سلامتی و امنیت ماموران ای‌اف‌سی و داوران مسابقات را هم به خطر بیندازند.
سایر اخبار این روزنامه
