گفت وگو با «علیرضا سوزنچی» بازیگر سریال عاشقانه

از جمله هنرمندانی است که به راستی تعبیر معروف «خاک صحنه خورده» درباره او مصداق پیدا می‌کند. ده‌ها بار روی صحنه رفته و اشک‌ها و لبخندهای بسیاری را آفریده است. از لحظه‌ای که به عالم هنر پا گذاشته، رشته بازیگری را برگزیده و تاکنون بر ادامه آن پافشاری کرده است. علیرضا سوزنچی، وظیفه مردم، هنرمندان و متولیان را در امر خطیر فرهنگسازی دوشادوش یکدیگر تعریف می‎کند و معتقد است برای حفظ روشنایی دیرپای هنرهای نمایشی مشهد، باید همه دست به دست هم بدهیم. حاصل پنج دهه تلاش، تجربه و دغدغه‌مندی فرهنگی وی را در این گفت‌وگوی کوتاه بخوانید.
ماجراهای براتِ رامرودی‌ها
دوم فروردین 1334 در کوچه تپل‌محله مشهد به دنیا آمده است. مادرش خانه‌دار بوده و پدرش، اطراف حرم رضوی دکان خرازی داشته است. به موجب همین کسب و کار خانوادگی، به نام «سوزنچی» شهرت یافته‌اند. دوران تحصیلاتش را در مدارس قدیمی رهنما، عابدزاده و تدین گذرانده. سال1350 به لطف غلامحسین صابری حاجی‌پور، مربی پرورشی‌شان گروه تئاتری در مدرسه شکل می‌گیرد و سوزنچی به همراه چند تن از هم‌ دوره‌ای‌ها در آن شروع به فعالیت می‌کند. با اولین نمایش با عنوان «اسب سفید»، بعد از موفقیت در مسابقات ناحیه یک و دو متوسطه مشهد، رتبه نخست کشوری را دریافت می‌کنند. کم‌کم فعالیت هنری خود را به صورت جدی‌تر با گروه «پارس» پی می‎‌گیرد.
از فراز و نشیب‌های بازیگری می‌گوید: «در آن دوران، انجام کار هنری سختی‌های فراوانی داشت؛ مانند امروز نمی‌توانستیم به راحتی وارد کار و مشغول به آن شویم. بالاخره، بعد از تمرین و بازی در چند نمایش، در سال 1356 با تئاتر «رامرودی‌ها» در تهران اول شدیم. در آن کار، نقش جوان اول نمایش به نام «برات» را ایفا می‌کردم. نمایشی که نقش‌هایش حسابی در آن مقطع گُل کرد.»


چراغی که باید روشن بماند
وی از سال 1352 تاکنون با بازی در 100 تئاتر در قالب‌های گوناگون قهوه‎خانه‎ای، کودک، طنز و ... توانسته خودش را به عنوان یکی از چهره‌های هنرهای نمایشی در کشور مطرح سازد. آخرین اثر نمایشی وی، به کارگردانی احسان روحی «اِرهار» است. وی به تازگی، بازی در سریال «عاشقانه» به کارگردانی منوچهر هادی را به پایان برده که محصولی با مضمون اجتماعی ویژه شبکه نمایش خانگی است. وی از نقش‌ خود در این سریال این‌چنین می‌گوید: از سال گذشته در کنار جمعی از هنرمندان مطرح همچون محمدرضا گلزار، مهناز افشار، ساره بیات، حسین یاری، هومن سیدی، فرزاد فرزین، مسعود رایگان، پانته‌آ بهرام و... به ایفای نقش در این سریال مشغول بودم. مجموعه «عاشقانه» برای 15 قسمت بسته شده و کار فیلمبرداری آن تا سه روز دیگر به پایان می‌رسد. وی درباره نقش خود در این اثر، می گوید: «محمود کوهی» مرد پولداری است که با خانم کم سن و سالی به نام «هدیه» با بازی سارا رسول‌زاده آشنا می‌شود و قرار ازدواج می‌گذارند. همسر آینده‌اش، برای تهیه فیلم عروسی اصرار بر حضور فرزاد فرزین، خواننده سرشناس دارد. حضور خواننده مذکور در این کلیپ حواشی را برای این زوج به همراه دارد. کمی بعد مطلع می‌شوند، خواننده قلابی بوده و همسر کوهی نیز ناپدید می شود. اینکه ماجراهای کوهی با همسرش و این خواننده به چه سرانجامی می‌رسد، در قسمت‌های بعدی روشن خواهد شد. سوزنچی درباره آینده فعالیت هنری خود در عالم سینما هم می‌گوید: تاکنون پیشنهادهایی داشته‌ام که از این میان، حضورم در دو فیلم سینمایی محتمل‌تر است اما به دلیل اینکه هنوز کار قطعی نشده، صحبت درباره آن ها را به بعد از عقد قرارداد موکول می‌کنم.   وی در ادامه صحبت‌مان، از استادان پیشکسوت خود در این حوزه هم چنین یاد می‌کند: سال 1351، به مدت چهار ماه در محضر استاد محمدعلی لطفی کار تئاتر آموختم و در امتداد راه بزرگان این عرصه از جمله انوشیروان و داریوش ارجمند و رضا صابری حرکت کردم و امروز هم آنچه اندوخته‌ام، به جوانان منتقل می‌کنم تا این چراغ روشن بماند. اگر مسئولان ما در هر حوزه‌ای، ماهانه برای کارکنانشان بلیت تئاتر تهیه کنند، حتما یک بار هم خودشان برای دیدن نمایش راغب می‌شوند. کم‎کم این حرکت کوچک به جریانی پایدار تبدیل می‌شود و فرهنگ هم در سبد هزینه‎های خانوار جایی پیدا می‌کند.
گروه‌های هنری گذشته شناسنامه‌دار بودند
این هنرمند پیشکسوت مشهدی، از تفاوت‎ها و دشواری‎های فعالیت حرفه‌ای هنری از گذشته تا امروز می‌گوید: نسل جدید همه چیز در اختیارش است پس می‌تواند با چند کلیک در اینترنت به منابع ادبی جهان و فیلمنامه‌های قدیم و جدید دسترسی پیدا کند. ولی ما برای تهیه پوستری برای تئاترها، زمان و هزینه زیادی را باید صرف می‌کردیم. به سختی تلاش می‎کردیم تا چراغ تئاتر را روشن نگه داریم امروز فکرهای تازه و امکانات جدیدی به عرصه هنرهای نمایشی وارد شده و تماشاگران برای هر نمایش مبلغ قابل توجهی می‎پردازند. وجود سالن‌های خصوصی، فعالیت در جشنواره‎های متنوع و درخشش هنرمندان ما در این عرصه‌ها، نشان از رشد و بالندگی این هنر دارد.
جایگاهی برای فرهنگ بسازیم
این هنرمند پیشکسوت خراسانی، فقدان بودجه را مشکل اساسی این حوزه می داند و اضافه می‌کند:برای کاهش هزینه‌ها، روند تولید آثار شتابزده شده، مثلا کارگردان‌ها مجبور هستند پروژه ها را در مدت یک ماه جمع کنند و این روند حتما جایی کاستی خود را نشان می‌دهد. هم اکنون تنها منبع درآمدی در حوزه هنرهای نمایشی مشهد، گیشه و فروش بلیت است.  
 سوزنچی خاطراتش را زیر و رو می‌کند و به خاطره‌ای شیرین می‌رسد و تعریف می‌کند: «سال 87 ، خانم گوهرخیراندیش برای افتتاحیه نمایشی به عنوان میهمان به مشهد آمد. 31 سال بعد از اجرای «رامرودی‌ها»، در اولین نگاه به من گفت:«براتِ رامرودی‌ها؟» و من که از تعجب خشکم زده بود، پرسیدم: «چطور من را شناختید؟» و در پاسخ گفت: «از حالت نگاهت در ایفای نقش» و من از این همه اثرگذاری نمایش روی مخاطب بسیار به وجد آمدم. او باز با تورق صفحه‌ای دیگر از این دفتر خاطره، می‎گوید: سال 1370 پدرم به رحمت خدا رفت. در همان ایام، نمایش شاد و موزیکال «شقایق دره» را اجرا می‎کردیم و من در شب سوم درگذشت پدرم، در حالی که یک چشمم اشک و یک چشمم خون بود، در نقش پدر داماد بازی کردم.