شاهکار سیدجلال، میراث پزشکی فیدل و دوپینگ حجازی فر !

مصطفوی- *ما یاد گرفته ایم که کمک های میلیاردی سلبریتی های آن ور آب را به سر مردم خودمان بزنیم! ما یاد گرفته ایم که همیشه نیمه خالی لیوان را ببینیم! ما مدام از تفاوت های  «سلبریتی های خودمان و سلبریتی های اونا» می نویسیم! در حالی که هیچ وقت به مسئولیت های اجتماعی خودمان توجه نمی کنیم. در همین چند روز که کرونا اوضاع زندگی مان را به هم ریخته ما مدام از کمک فلان ورزشکار، هنرمند و میلیونر خارجی به مردم کشورش حرف زدیم و سلبریتی های خودمان را له کردیم، به مسئول مان تاختیم و هرجور که دوست داشتیم همه چیز را با هم مقایسه کردیم، بدون آن که ذره ای  به وظیفه و نقش خودمان در خوشحالی مردم فکر کرده باشیم. دیروز سید جلال حسینی کاپیتان سابق تیم ملی فوتبال، بازیکن و کاپیتان پرسپولیس به مناسبت نیمه شعبان دو هزار بسته مواد غذایی، مواد بهداشتی، ماسک و دستکش به ارزش یک میلیارد تومان به نیازمندان شهرش، بندر انزلی اهدا کرد. این ورزشکار خیر از میلاد امام حسین(ع) تا میلاد مهدی موعود(عج) هر شب 400 وعده غذای گرم بین نیازمندان بندر انزلی توزیع کره است. این را نوشتیم تا بگوییم این قدرها هم بدبین نباشید. بعضی از سلبریتی های خودمان همین قدر با معرفت و محترم اند. * «دوپینگ» ایده جذابی برای مخاطب تلویزیونی دارد؛  درگیر کردن تماشاگر با نیرویی جادویی و  قدرتی منحصر به فرد و ماورایی.  این قدرت خارق العاده، ایده‌‌ای تکراری است که در نمونه‌های سینمایی  آزمون پس داده، اما همچنان پرطرفدار است. دوپینگ اما  فارغ از این ها ترکیب بازیگران خوبی دارد؛ نمونه اش هادی حجازی فر. احمد متوسلیان در «ایستاده در غبار»، کمال در «ماجرای نیمروز»، موسی در «لاتاری» و یونس در «به وقت شام» یک جریان به هم پیوسته از نقش‌های حجازی‌فر در سینماست و خلیل در «کاتیوشا»، حمید در «دوزیست» نوع دیگری از حضور او بر پرده است که ترکیب آن ها توانایی بالای حجازی فر را نشان می دهد. حالا آقای بازیگر، زیست دیگری را تجربه می‌کند و پا در مدیومی گذاشته که مخاطبانی گسترده‌تر با پذیرشی از جنسی متفاوت دارد که این حضور می‌توانست از ریسک بالایی برخوردار باشد، اما کاراکتر حسن در سریال «دوپینگ» ، تردیدها را از بین برده و این مسئله را یک بار دیگر به اثبات رسانده که برای بازیگر خوب، مدیوم تفاوتی ندارد. در صفحه سینما وتلویزیون درباره شخصیت حجازی فر در دوپینگ نوشته ایم و این که آیا بازی او در تلویزیون راضی مان کرده است یا نه؟!  *وقتی چریک‌های کوبایی با فرماندهی فیدل کاسترو و ارنستو چه‌گوارا، وارد هاوانا، پایتخت کوبا شدند، این کشور از دوران استعمارزدگی خارج شد. کوبایی‌ها منتظر بودند تا تحولاتی را که مارکسیست‌های جوان از آن صحبت می‌کردند، هر چه زودتر ببینند. بسیاری از تحولات وعده داده شده، هیچ‌گاه محقق نشد؛ دیدگاه‌های مارکسیستی نسبت به پدیده‌های اجتماعی و از آن مهم تر، تحریم همه‌جانبه کوبا توسط آمریکا، راه را برای اجرای برنامه‌های توسعه بست اما بهداشت و درمان عرصه‌ای نبود که بشود کنارش گذاشت. سرانه پزشک بد نبود، اما فقط به طبقه سرمایه‌دار و آمریکایی‌ها اختصاص داشت. با وقوع انقلاب، بیش از نیمی از پزشکان کوبایی، این کشور را ترک کردند و به آمریکا یا اروپا رفتند، دلیل آن ها سیاست‌های اقتصادی دولت جدید و مالیات‌هایی بود که باید پرداخت می‌کردند. اما حالا کوبا شرایط متفاوتی دارد؛ دولت کوبا برای کمک به کشور‌هایی که در جهان گرفتار ویروس کرونا هستند، پیشنهاد اعزام تیم پزشکی داده و تاکنون  به ایتالیای کرونا زده چندین تیم پزشکی فرستاده است. اما چگونه و چطور؟ صفحه تاریخ را بخوانید.