ویروس ناهماهنگی در مدیریت کرونا

سید صادق غفوریان «ما این جا در بخش اورژانس با کمبود ماسک و مواد ضدعفونی مواجهیم...»   این روزها همزمان با نبود اقلام بهداشتی در داروخانه ها، حتما در فضای مجازی با فیلم‌های موبایلی با چنین محتوایی که کم هم نیستند، روبه رو شده اید. روزهای اول شاید تصور می‌شد این فیلم‌ها نوعی سیاه نمایی از شرایط موجود بیمارستان هاست اما پیگیری‌ها از منابع موثق از صحت این فیلم‌ها حکایت داشت و شرایطی که به «لطف کاسبان ماسک!» چندان گل و بلبل نیست. همچنین نامه نگاری‌های دو روز گذشته وزیر بهداشت به رئیس‌جمهور، دادستان کل کشور و وزیر صمت و روایت‌های بی پرده او از قساوت‌های زیر ماسک کاسبان کرونا همه از تداوم مشکلات و نارسایی در تولید و توزیع ماسک و مواد بهداشتی حکایت دارد. وقتی نامه نگاری‌ها علنی می‌شود یعنی... منطق این گونه مدیریت شرایط و نتیجه تجربه‌های پیشین به ما حکم می‌کند که باور کنیم خواهش‌ها و تمناهای «وزیر بهداشت» به عنوان نفر اول این روزهای کرونا، تاکنون به جایی نرسیده و با انتشار تصاویر مکاتبات و به کار بردن ادبیات تند با اعضای دولت، نشان از رسیدن کارد به استخوان است. به این جمله وی در نامه به رئیس‌جمهور درباره ماسک توجه کنید: «متاسفانه به رغم پیگیری فراوان مقدار‌اندکی خریداری و بقیه تولیدات کشور وارد بازار سیاه شد. متاسفانه پس از حدود 10 روز فقط یک میلیون عدد ماسک تحویل و بقیه نمی‌دانم در کجا انباشته شده است!» و همچنین در این خطاب تند وی به وزیر صمت دقت کنید: «با شعار فریبنده روزی چند میلیون تولید و متاسفانه انتقال این عوام فریبی به مردم، این جانب و همکارانم به شدت مورد شماتت قرار گرفته ایم... این شیوه برخورد و پیگیری بوروکراتیک مشکلی از مملکت حل نخواهد کرد.» از غصه بمیریم حق داریم که... تحلیل محتوای هر یک از جملات وزیر در این نامه‌های تاریخی از دردها و زخم‌های بزرگ حکایت می‌کند. برای نمونه: این که مسئولان ارشد و وزرای دولت در ستاد ملی کرونا پس از دو هفته که نتوانستند مشکل را رفع کنند، با نامه نگاری‌های علنی از ناهماهنگی‌های گسترده پرده بر می‌دارند. این که این شبکه‌های فاسد و کاسبان ماسک و لوازم بهداشتی (که قطعا در دیگر حوزه‌ها هم جولان می‌دهند) دارای چه قدرت و نفوذ گسترده‌ای در سیستم‌ها و بازار هستند. این که صرفا با برگزاری جلسات، حتی در بالاترین سطوح دولت به تعبیر وزیر بهداشت: «با این شیوه برخورد و پیگیری بوروکراتیک مشکلی از مملکت حل نمی‌شود...» این که ضعف در سازوکار مدیریت بحران (همان موضوع تکراری و قدیمی) همچنان حلقه مفقوده در مدیریت اجرایی کشور غوغا می‌کند. و. .. مدیران بی خیال، مدیران مضطرب ای کاش هیچ گاه نمی‌آمد آن روزی که در سیزدهمین روز این بحران، همچنان باید از «نبود ماسک» بنویسیم. اگرچه امروز «ماسک» و اقلام ضدعفونی چالشی جهانی حتی در پیشرفته‌ترین کشورهاست اما انگار ما در کشور به نوعی از کم تدبیری‌ها و کم کاری‌ها مبتلاییم که نمونه‌های پیشین آن را کم و بیش در حوادث طبیعی اخیر همچون سیل و زلزله هم تجربه کرده ایم. در کنار این مدیران و مدیریتی که گرفتار روزمرگی هاست و همچون عادتشان جز برگزاری جلسات و رفتارهای بوروکراتیک هنر دیگری ندارند، اما هستند مدیران مضطرب و نگران سلامت مردم که این روزها دو درد اساسی دارند: 1 – مبارزه با کرونا 2 – مبارزه با کاسبان کرونا اکنون وقت آن فرارسیده است که دو جبهه با رویکرد جهادی پا به میدان عمل و یاری مردمی بشتابد که علاوه بر اضطراب بیماری، گرفتار درد ناهماهنگی‌های اجرایی کشور است. 1- رئیس‌جمهور به عنوان مقام عالی اجرایی و هماهنگ کننده عملکرد بخش‌های دولت، جدی تر به عرصه عمل وارد شود و این ویروس ناهماهنگی بخش‌های ملی کرونا را تدبیر و مدیریت کند. 2- دستگاه قضا همان طور که رئیس این نهاد عدلیه روز گذشته بر برخورد جدی و «بدون رحم» با اخلالگران نظام سلامت تاکید و تصریح کرد، پای منحوس این کاسبان فرصت طلب را با احکام و مجازات قاطع برای همیشه از قاموس این سرزمین قطع کند.  بی شک انتظار مردم نیز در این روزهایی که جای شوروشوق نوروزشان با نگرانی‌های کرونا عوض شده است، برخورد فوری و اصلاح رویه‌های خدمت رسانی دستگاه‌های مسئول است. ما به زودی منتظر برخورد قاطع و فوری  با این کاسبان بی رحم هستیم...