روزنامه آرمان ملی
1398/11/30
چرا انتخاب آرامش، چرا اولویت فرهنگ!
در طول 40 سال پس از انقلاب و در کابينه دولت‌ها و مجالسي که بر ما آمد و رفت داشته‌اند، تا‌کنون کم نبوده و نيستند خيل شازده‌ها و شاه‌داماد‌هاي نماينده و مدير و بالا‌نشين‌زاده تصميم‌ساز و تصميم‌گير، که عناويني چون دکتر و اقتصاد‌دان و صاحب‌نظر و کارشناس اقتصادي را يدک مي‌کشند. همچنان‌که کم نبوده و نيستند از دانشکده‌ها و اساتيد محترم اقتصاد که در دالان مجالس و اتاق دولت‌ها، مشاورت موثر نداشته باشند و تئوري‌ها و نظرات‌شان دخيل در طرح‌هاي ريز و درشت و فراگير اقتصادي و اجرايي نبوده باشد. عيب از اقتصاد و اقتصاد‌دان‌هاي مظلوم و دل‌سوخته نيست، اگر نظريات اقتصادي و دانش ايشان به تنهايي مي‌توانست دواي درمان باشد، اين قضاياي معلومي که در بالا اشاره شد، خود حجت و دليل مکفي بود تا اقتصاد ايران در آستانه 1400 که بايد جشن بلوغ دوباره‌اي مي‌داشت؛ در بستري از غم و رنج بيماري‌هاي مزمن و کهنه، از تب و تاب تامين آب و نان ايرانيان نسوزد و بر خود نپيچد و چون پدران و مادران من و شما، خسته و شرمگين فرزندانش نباشد. کسب علم و مطالعه دانش بشري در مديريت جامع‌نگر جامعه يا توجه به آن و تجارب موفق بشر، به کنار و هيچ؛ ايشان که وصف‌شان در بالا رفت، هم‌اکنون حتي به تجارب شخصي آزمون و خطاهاي فردي در سال‌هاي طولاني جلوس بر کرسي‌هاي مديريتي و تقنيني خود نيز، بي‌توجه‌اند و جالب آنکه، از آن جوانکان ديروز و پيران‌دير امروز، در اوراق تبليغاتي و انتخاباتي خود، ژکوند‌وار، در حالي که به افق خيره شده‌اند، فيگور لبخند مي‌گيرند و همچنان اولويت اقتصاد و تامين معيشت روزمره مردم را بر بالاي لبخند تلخ‌شان، تيتر مي‌زنند. ايشان مقصر در حال و روز بد من و شماي کارمند و معلم و کارگر و آزادکار و پير و جوان و زن و مرد هستند، کساني که با ناشايستگي و بي‌عدالتي هر کدام حتي چند ده سال است وزير دولت و وکيل مجلس بالا‌نشين انقلاب پابرهنگان هستند و حالا همچنان براي ارضاي دنيا‌پرستي خود، حتي در کهنسالي و به رسم اين دنياي بي‌وفا، دوباره کودک بازيگوش هوس‌ها و بازيچه و سرگرم اسباب‌بازي شياطين شده‌اند. برخي از ميان چپ‌هاي متنبه‌‌‌شده به ناراستي و راست‌هاي متنبه نشده چپ کرده و ايشاني که امروز با پوسترهاي پروپاگانداي وقيحانه خود، شعار اولويت بهبود سياست و اقتصاد يا مديريت در رفع مشکلات آني و معضلات عادي شهروندان را فريبکارانه فرياد مي‌زنند و در جنگ قدرت با رفيقان رقيب‌شان، چون گرزي يکديگر مي‌کوبند، خود معماران ويراني‌هاي اين شهر و ديار و تا الان و چندي پيش واليان و حاکمان پر‌زر و زور و پرخرج و برج اين بلاد بوده و هستند
ادامه صفحه9
سایر اخبار این روزنامه
بدون صندوق رأی وضع تاريک‌تر از امروز می شود
تردید اصولگرایان در معرفی سرلیست!
بانک مرکزی وایجاد فضای اعتماد
چرا انتخاب آرامش، چرا اولویت فرهنگ!
بهزاد و مسئولیت‌شناسی‌های بی‌پایانش
نقش تعیین کننده زنان در انتخابات پیش رو
دلار به زیر ۱۴ هزار تومان برمی‌گردد
شکست مشکوک کشتی‌گیر ایران در قهرمانی آسیا
۴ تا ۱۰ سال حبس
نگاه فرهنگی غير رسمی سلبريتی‌های پوشالی درست كرد
امروز رای دادن یک وظیفه شرعی است
رسانه‌های داخلی بيش از خارجی‌ها ضد دولت‌اند
روحانی در مقابل مخالفت‌ها زود عقب‌نشینی نکند
