محمدعلی وکیلی ضرورت صیانت ازسازمان رای

دیگر تا انتخابات فرصت چندانی نمانده است. با این وجود، فضای سیاست همچنان سرد و بی‏روح است. تمِ جامعه اصلاً تب انتخابات ندارد. امیدوارم که در این فرصت اندک، نشاط سیاسی به فضای سیاسی کشور بازگردد.
اصلاح‏طلبان با تشکیل نهاد اصلاح‏طلبی (شورای سیاست‏گذاری)، چند سال است که احزاب و آرای خود را سامان داده‏اند. نهادسازی متضمن تشکیل سازمان رای است. این ضرورت به‏درستی در میان اصلاح‏طلبان تشخیص داده شد و به تن این مطالبه جامه عمل پوشانده شد. توفیق اصلاح‏طلبان در کلان‏شهرها در دو انتخابات مجلس سال۹۴ و شورای شهر سال۹۶ تا حد زیادی مرهون سازماندهی آرا توسط نهادِ اصلاح‏طلبی بود. معتقدم اکنون باتوجه به نکات زیر، شورای محترم سیاست‏گذاری (با وجود همه محدودیت‏ها و ملاحظات) همچنان باید در انتخابات با دادن لیست، مشارکتِ فعال داشته باشد.
۱- ما بخشی از جمهوری اسلامی هستیم. من یکی که معتقدم هرچند اکنون به حاشیه قدرت رانده شده‏ایم، اما نظراً و مفهوماً اصلاح‏طلبی هسته ایده جمهوری اسلامی است. از این روی، با وجود همه گلایه‏ها و رنجش‏ها، قلب‏مان برای تعالی و حفظ این نظام می‏تپد. اکنون کشور و نظام به مشارکت بالا بیش از هرچیزی نیاز دارد. سیاست تعلیق (که فرصت‏سوز‏ترین سیاست است)، تنها با یک مشارکت بالا امکان شکست دارد. درست است که نهادهای متولی در قدرت برای فراهم‏آوری امکان مشارکت بیشترین سهم را می‏توانند داشته باشند، اما ما به حکم داشتنِ علاقه اصیل‏تر به این کشور و نظام، باید گام خود را برداریم و سهم خود را مستقلاً ادا کنیم.
۲- خب ما اصلا‏ح‏طلبیم! هیچ راه و هیچ ایده‏ای جز صندق رای نمی‏شناسیم. اصولاً نباید نسخه‏های‏مان، جز رسمیت دادن به صندوق رای چیز دیگری باشد. «صندوق رای» و انتخابات همیشه از اِلِمان‏های سیاسی اصلاح‏طلبان در حوزه عمومی بود.


۳- اصلاح‏طلبان به حکم اصلاح‏طلبی باید همیشه از «امکان سیاست» صیانت کنند. ما نه‏تنها حق نداریم امکان‏های ولو اندکِ موجود را بسوزانیم؛ بلکه حتی مکلفیم مواضع خود را به گونه‏ای انتخاب کنیم که امکان‏های جدید خلق کنیم. در واقع، باید بدانیم که ما در شورای سیاست‏گذاری به نیابت از مردم اصلاح‏طلب، تصمیم می‏گیریم؛ بنابراین منافع و مصالح جامعه اصلاح‏طلب باید بر هرچیزی در تصمیمات ارجح باشد. گمان می‏کنم ما به‏هیچ‏وجه مجاز نباشیم که خود و مردم را از «امکان پارلمان» محروم کنیم.
۴- یک جریان زنده برای حفظ سازمان رای خود، در هر شرایطی باید لیست بدهد و موقعیت خود را حفظ کند. در سیاست نباید منتظر معجزه نشست. هیچ تضمینی وجود ندارد که در صورت رها کردن سازمان رای خود در جامعه، همین امکان‏ها و امکانات موجود، حفظ شود.