روزنامه ایران ورزشی
1398/10/25
سوژه روز
امیر قلعهنوییگزینه «نهایی» تیم‌ملی؟
احسان محمدی
او یک طلب صاف نشده دارد. هنوز هم از آن برنامه تلویزیونی بعد از حذف در جام ملت‌های 2007 دل‌چرکین است و آن را مثل یک «دادگاه» می‌داند. خیلی دیر دلش صاف میشود. خودش را تنها سرمربی تیم‌ملی می‌داند که بدون شکست، از این پست اخراج شده است.
تیم ملی ایران در مسابقات انتخابی جام ملت‌های آسیا با کسب 4 پیروزی و 2 تساوی مقام نخست گروهش را با سه امتیاز بالاتر از کره جنوبی به دست آورد. در مسابقات نهایی بعد از صدرنشینی در گروه با 7 امتیاز و بالاتر از ازبکستان و چین در مرحله گروهی در یک چهارم در ضربات پنالتی مقابل کره جنوبی حذف شد. در روزی که مهدی مهدوی‌کیا ستاره‌ای که ضربه‌های کاشته‌اش چشم‌نواز و بدون خطا بود، یکی از بدترین پنالتی‌های عمرش را زد. رسول خطیبی هم پنالتی هدر داد تا قلعه‌نویی با تلخ‌کامی تورنمنت را ترک کند. او اما با لوطی‌گری جنوب شهری‌اش گفت: «در این ناکامی تمام تقصیرها متوجه من است و نباید از بازیکنان انتفاد کرد.»
او نمی‌توانست جای بازیکنان پنالتی بزند اما مسئولیت آن شکست را برعهده گرفت ولی انتظارش را نداشت که برایش در تلویزیون دادگاه تشکیل دهند. بعد از 13 سال هنوز هم آن نشست با حضور عادل فردوسی‌پور، بیژن دوالفقارنسب و امیر حاج‌رضایی را به خاطر دارد. آن برنامه یکی از جرقه‌های اختلاف عادل - قلعه‌نویی را زد. قلعه‌نویی چهره‌ای است که میان عشق و نفرت مطلق راه می‌رود. او هم فداییان و جان‌شیفتگانی دارد که همیشه پشت سرش راه می‌روند و هم منتقدانی که گاهی «رئیس مافیا» صدایش می‌زنند و او با پوزخند به سینه‌اش می‌کوبد.
اصغر حاجیلو یکی از پیشکسوتان استقلال می‌گفت: «هر ایرادی به امیر وارد باشه، کسی نمی‌تونه بگه که واقعاً بی‌مرامه. اگه دو نصفه شب بهش زنگ بزنی بگی گیر افتادم، سوار میشه میاد کمکت.»
او در عرصه مربیگری باشگاهی پرافتخارترین مربی حال حاضر ایران است و حالا که ویلموتس، استراماچونی و کالدرون هر کدام با بهانه‌ای کشور را ترک کرده‌اند و به نظر می‌رسد باید به گزینه داخلی برای نشستن روی نیمکت تیم ملی ایران دل ببندیم، نامش بیش از دیگران تکرار میشود. ژنرال 56 ساله اگر به تیم‌ملی بپیوندند آن‌وقت سه‌گانه استقلال، پرسپولیس و سپاهان تکمیل میشود. هر سه تیم با مربیان تازه باید به لیگ ادامه بدهند. یک اتفاق نادر در تاریخ لیگ. ظلم مساوی! اما چه افتخاری بالاتر از نشستن روی نیمکت تیم‌ملی؟
احتمالاً اگر به او پیشنهاد بدهند لحظه‌ای درنگ نمی‌کند و به تهران می‌آید. نکته جالب ماجرا این خواهد بود که رئیس کانون مربیان ایران که به نظر می‌رسد صلاحیت گزینه‌ها را بررسی می‌کنند، بیژن ذوالفقارنسب است! یکی از سه نفری که در آن نشست تلویزیونی صریح و بی‌رحمانه قلعه‌نویی را در حذف از جام ملت‌ها مقصر عنوان کرد. دنیا گرد است، کوه به کوه نمی‌رسد اما آدم به آدم می‌رسد. در میان مربیان فعلی هیچ‌کدام کارنامه‌ای همپای قلعه‌نویی ندارند، از سوی دیگر پیوستن یحیی گل‌محمدی به پرسپولیس که از او به عنوان یک گزینه جوان یاد می‌شد عملاً شانس قلعه‌نویی را افزایش داد. او در جام ملت‌های 2007 ناصر ابراهیمی، منصور ابراهیم‌زاده، افشین پیروانی، کریم بوستانی، مارکار آقاجانیان و پرویز مظلومی را به عنوان دستیاران خود به همراه برد. مجموعه‌ای از سه نسل مربیان که به نوعی باعث شد قلعه‌نویی نشان دهد دایره گسترده‌ای از دوستان را همراه دارد. اگر او این بار هم روی صندلی خالی شده ویلموتس بنشیند احتمالاً باز هم با هوشمندی تنوعی رنگین‌کمانی از دستیاران را برای کاستن از فشارها گرد هم خواهد آورد. همه این نوشتار با «اگر» همراه بود... این روزها از سیاست تا ورزش، از هنر تا دانش همه چیز با «اما» و «اگر» همراه است...
