شرکت در انتخابات با رمز حمله به دولت

ثبت نام نامزدهای انتخابات مجلس یازدهم دیروز در حالی به پایان رسید که به نظر می‌رسد اصولگرایان برای پیروزی در انتخابات پیش رو نه برنامه که فقط یک حربه دارند و آن چیزی نیست جز هجمه به دولت. مواضع برخی چهره‌های این جریان سیاسی - که به طرز مشهودی جریان‌های مخالف دولت و از جمله وزرای دولت محمود احمدی‌نژاد و رقبای انتخاباتی روحانی محوریت را در اختیار دارند- نشان از آن دارد که آنها برنامه مشخصی برای مجلس یازدهم ندارند جز زمینه‌سازی برای انتخابات ریاست جمهوری 1400 و شلاق زدن به دولت مستقر. آنها اگر چه روی مشکلات معیشتی موجود و بخصوص طرح مدیریت مصرف سوخت بسیار مانور می‌دهند اما در بیانیه‌ها و سخنانشان نشانی از تدبیر یا راهکارهای پیشنهادی برای گره گشایی از آنچه بن‌بست می‌خوانند، ارائه نمی‌کنند. بماند که برخی طرح‌ها و مواضع آنها، اگر نبود ورود رهبر معظم انقلاب به ماجرای بنزین می‌رفت که هیزم آتش آشوب بیشتر شود.  بیانیه یکی از چهره‌های اصولگرا که دیروز همزمان با ثبت نام  برای انتخابات مجلس منتشر کرده، مؤید این ادعا است که آنها از هم اکنون رؤیای دولت سیزدهم در سر می‌پرورانند: «ما نیاز به یک دولت جهادی و کارآمد داریم تا چرخ اجرایی این کشور پر از منابع و ذخایر مادی و انسانی را به حرکت درآورد و امید را به مردم برگرداند. به عنوان پیش درآمدی بر این اتفاق ما باید شاهد ایجاد مجلسی نو با حضور چهره‌های نو، رویکرد نو و ایده‌های نو باشیم لذا تلاش کردم با طرح مجلس نو فضایی را برای این مسأله ایجاد کنم و به جوان‌ترها کمک کنم تا با ورود به مجلس، چنین اتفاقی را رقم بزنند.» در این بیانیه اما کوچک‌ترین اشاره‌ای به آنکه اساساً نقد اساسی از منظر نویسنده به مجلس فعلی چیست و قرار است کدام سیاست‌ها برای رفع آن ایرادات به کار آید، نشده است. بماند که کارنامه دولت مورد حمایت اصولگرایان در سال‌های 84 تا 92 هم سنخیتی با ادعاهای امروز آنها ندارد. اما این مجموعه سیاسی گویا آنقدر از پیروزی خود در انتخابات پیش رو مطمئن است که حتی نه برنامه که نیاز به شعار هم نمی‌بیند و تمام هم و غم خود را معطوف به انتقام گیری از دولت اعتدال و تخریب آن کرده است. گویی رمز موفقیت آنها فقط در همین نکته نهفته است که همه مشکلات را به پای دولت بنویسند و اصلاً به روی مبارک خود هم نیاورند که اگر اعتراضی هست اگر نارضایتی هست جلوه و بروز و ظهور این نارضایتی آن گونه که در آبان ماه در شعارها دیده شد، صرفاً متوجه یا منحصر به این نهاد یا آن نهاد نبود. اما دریغ از یک موضع کارشناسی ناظر بر بررسی چرایی اعتراضات اخیر و راهکارهای پیشنهادی برای جلوگیری از تکرار آن. آنها گویی نه برای یک رقابت سیاسی که برای عزیمت به میدان جنگ مهیا می‌شوند. از حالا  شمشیر را از رو بسته‌اند و ظفرمندانه وعده انتقام از دولت می‌دهند و صحه می‌گذارند بر هشدارهایی که پیش از این نسبت به خطر تندرویی داده شده است. اصولگرایان از هم اکنون با این مواضع به مردم وعده می‌دهند در صورت پیروزی در انتخابات مجلس و در یک سال منتهی به انتخابات ریاست جمهوری باید شاهد یک دوران پر تنش بین دو قوه مجریه و مقننه باشند. اینکه از درون این تنش‌های قدرت‌طلبانه چه چیزی عاید مردم خواهد شد و کدام مشکل کشور حل خواهد شد، سؤالی است که قاعدتاً باید مورد توجه افکار عمومی باشد.