گزینه های جانشینی عبدالمهدی

مجلس عراق با برگزاری جلسه فوق العاده با استعفای عادل عبدالمهدی نخست وزیر این کشور موافقت کرد. حالا توافق احزاب برای فرد جایگزین، دشوار و زمان‌بر به نظر می‌رسد. احزابی که ماه‌ها بر سر انتخاب وزیرانی چون کشور و دفاع توافق نکردند تا دولت نیمه‌تمام باشد، بعید است که در مدت کوتاهی بر سر گزینه نخست‌وزیری به اجماعی نسبتاً پایدار برسند. از این‌رو احتمالاً بازهم باید شاهد جدال بر سر فراکسیون بزرگ‌تر در پارلمان و البته رفت‌وآمد دفعی برخی نمایندگان بین فراکسیون‌ها بود.با وجود این، اکنون برخی تحلیل گران سیاسی عراق از معرفی فردی مستقل، مورد تایید مردم و مراجع، حضور نداشتن در دولت های قبل، نداشتن پرونده فساد و تکنوکرات بودن  در چند روز آینده خبر می دهند.در این خصوص در روزهای اخیر گمانه زنی هایی از سوی طرف های مختلف به منظور معرفی افراد برای عهده دار شدن این پست مطرح می شود. در تحلیلی کوتاه می‌توان مهم‌ترین گزینه‌های جانشینی عادل عبدالمهدی را اشخاصی همچون نوری المالکی، حیدر العبادی، هادی العامری، فالح الفیاض، رشید العزاوی، عبدالحسین عبطان، علی الدوای و ابراهیم جعفری ارزیابی کرد. اما برای این اشخاص حجم مخالفت‌ها بسیار زیاد است و بعید به نظر می‌رسد که جناح‌های سیاسی به آسانی درباره هر یک از این افراد به توافق برسند. در این میان، به نظر می‌رسد افرادی همچون العبادی، جعفری و المالکی از کمترین شانس برخوردار هستند؛ زیرا مرجعیت عراق نیز با صراحت کسانی که سابقا تجربه حکومت‌مداری را داشته‌اند، رد می‌کند.با این حال،به گفته یک منبع آگاه در پارلمان عراق نیز چندین نامزد برای پست نخست وزیری نام برده شده اند که منحصرا نام «حیدر العبادی» نخست وزیر پیشین، «عزت الشابندر» معاون اسبق پارلمان و «علی الشکری» مشاور حقوقی ارشد مطرح شده است.به نظر می رسد استعفای عبدالمهدی، علاوه بر این که در برطرف شدن مشکلات، تأثیری نخواهد داشت، بعید است در آرامش معترضان نیز اثرگذار باشد. چه ‌این که استعفای وی، تنها یکی از خواسته‌های دانسته و ندانسته معترضان بود. پاسخ‌گویی به خواسته‌هایی چون انحلال پارلمان، اصلاح قوانین انتخابات و البته خواسته‌هایی که شاید به تعداد معترضان، متعدد باشد، چندان آسان نیست. بنابراین  بسیاری از تحلیل گران معتقدند بعید به نظر می رسد  تظاهرکنندگان به خانه‌هایشان بازگردند.در مجموع به نظر می‌رسد عراق فردا، دوران دشوارتری از مشکلات امروز را پیش‌رو خواهد داشت. در چنین فضایی، بازگشت گروه‌های تروریستی و ناامنی گسترده نیز چندان بعید نیست؛ این‌بار اما برخلاف سال‌های هجوم داعش که استان‌های سنی‌نشین بیشتر در معرض قرار گرفتند، شیعیان هم از آن چه کاشته‌اند، بی‌نصیب نخواهند ماند.