دکتر حسن دادخواه وطن‌دوستی و شهروندان ناراضی

همه موجودات زنده برای رشد و ادامه حیات خود نیازمند حریم و محل زیست امن هستند. آنچه که برای تک‌تک انسان‌ها به اسم «خانه» شمرده می‌شود، برای حیوانات نیز نام‌های دیگری مانند «لانه» و «بیشه» و... دارد.
از گردآمدن انسان‌هایی در یک محیط جغرافیایی و در یک سرزمین با داشتن یک قانون فراگیر، ملت واحد و میهن و وطن شکل می‌گیرد و مرزهای شناخته شده و رسمی، آن را از دیگر سرزمین‌ها و وطن دیگران، جدا و مجزا می‌سازد و اینگونه همه ملت‌ها دارای سرزمین و موطن اختصاصی می‌شوند
در درون یک ملت و وطن و در زیر چتر یک قانون اساسی، چه بسا مردمانی با زبان‌ها و ادیان و اقوام مختلف وجود داشته باشد. این وطن و میهن، شامل رودها، دریاچه‌ها، کوه‌ها، آثار باستانی، ذخایر زیرزمینی، چشم‌انداز و طبیعت‌های زیبا، باغات و روستاها و شهرها، نیروهای انسانی و تاریخ و فرهنگ و ادبیات و هنر و قهرمانان ملی و مشترک و بالاخره یک نظام حکومتی است.
یکی از مسئولیت‌ها و وظایف قانونی و ملی تک‌تک ملت این است که از همه سرمایه‌های موجود در وطن، صیانت و نگهداری کند و از ظرفیت ثروت‌های آن، برای بهروزی خویش بهره بگیرد.


پیش‌نیاز این صیانت و حمایت ملت از موطن خویش، علاقه‌مندی و دوستی است. شهروندان موجود در هر کشور، در وهله نخست، لازم است که میهن خویش را دوست بدارند و از جان و دل، از آن در برابر خطرات و دشمنان و لطمه‌ها حمایت و دفاع کنند.
بر این پایه، یکی از وظایف و اصول کار نظام تعلیم و تربیت و دستگاه‌های فرهنگی و تبلیغی، شناساندن و تقویت مولفه‌های وطن‌دوستی برای تک‌تک مردم و شهروندان به‌ویژه جوانان است و بسترهای وطن‌دوستی را فراهم و رابطه محبت‌آمیزی را میان مردم و وطن برقرار کنند.
متاسفانه در کشورمان نزد عده‌ای از مسئولان در برهه‌هایی، میان وطن‌دوستی یا ملی‌گرایی با دیانت و دینداری نسبت دوگانگی و تضاد حاصل شد و آنان گمان کردند که این دو، در تضاد و تخالف با یکدیگر قرار دارد. این برداشت و تصور اشتباه موجب شد تا مولفه‌های وطن‌دوستی مورد بی‌اعتنایی و غفلت قرار گیرد و احیانا انجام پاره‌ای مناسک و خواندن ادعیه‌ها به عنوان جایگزین و مولفه‌های مقبول، مورد استفاده قرار گرفت.
بی‌اعتنایی به مولفه‌های وطن‌دوستی موجب ظهور نسل و دسته‌هایی از جوانان بی‌هویت و گریزان از فرهنگ بومی و ملی شد و اینگونه، پیوند‌های اجتماعی رو به سستی نهاد.
ضرر و زیان رساندن به طبیعت ایران، آزار رساندن به حیوانات و شکار بی‌هدف آنها، لطمه زدن به ثروت‌های ملی و عمومی، بر هم زدن نظم جامعه و تخریب اموال خصوصی و ملی همه و همه می‌تواند علائم بی‌علاقگی به نماد‌ها و نشانه‌های میهنی و وطنی باشد.
برای تقویت روحیه وطن‌دوستی و استوار کردن پیوند ملی و اجتماعی لازم است تا امور زیر در دستور کار همگانی به‌ویژه دولتمردان و سیاست‌ورزان قرار گیرد:
۱-رعایت احترام و حفظ شان شخصیت‌های برجسته هنری و علمی و ورزشی و اقتصادی.
۲- برخوردار کردن اقوام ایرانی و باورمندان ادیان از امتیازات و حقوق قانونی خویش.
۳- رسیدگی به آثار باستانی و ترویج فرهنگ و هنر و ادبیات ملی.
۴- رسیدگی به طبیعت زیبای ایران و تقویت ایرانگردی و گردشگری.
۵- حفظ کرامت انسانی شهروندان و تامین رفاه ملی.
سایر اخبار این روزنامه
اسکار وایلد؛ لاقید به کلیشه‌، باور به تجلی عقل در هنر همدلی از یک واقعیت تلخ در زیست اجتماعی بخش بزرگی از مردم گزارش می‌دهد اپیدمی واهمه از گرانی جشنواره موسیقی صبا با کمترین حمایت از سوی وزارت علوم اختتامیه‌اش را برگزار کرد تیغ وزارت علوم و تن جشنواره موسیقی دانشجویی افکار عمومی همچنان منتظر توضیح مسئولان هستند سوال‌های بی‌جواب بنزینی اعتراض مردم، بالاخره نخست‌وزیر را مجبور به استعفا کرد شروع دوباره عراق ارکستر شاهو با «سروها ایستاده می‌میرند» برای پاسداشت دلاوری کلاه سبزهای ارتش، در وحدت به روی صحنه رفت؛ دکتر حسن دادخواه وطن‌دوستی و شهروندان ناراضی «همدلی» گزارش مرکز آمار درباره کاهش قدرت خرید دهک‌های درآمدی مختلف را ارزیابی کرد دکتر حسن دادخواه وطن‌دوستی و شهروندان ناراضی یارانه معیشتی و وعده‌های دولت ارکستر شاهو با «سروها ایستاده می‌میرند» برای پاسداشت دلاوری کلاه سبزهای ارتش، در وحدت به روی صحنه رفت؛ پیوستن فنلاند، بلژیک، نروژ، سوئد و هلند به اینستکس توضیحات کواکبیان درباره پرونده مالی صدا و سیما