روزنامه خراسان
1398/09/06
تجلیلشفیعیکدکنی از جایگاه علمی واخلاقی دکترفیاض
دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی چندی پیش، میزبان استاد محمدرضا شفیعی کدکنی، پژوهشگر و استاد برجسته ادبیات فارسی بود. وی در جلسهای صمیمانه با دانشجویان و دانشگاهیان، به پرسشهای حاضران پاسخ داد و علاوه بر این، از روزهای حضورش در دانشگاه فردوسی، در مقطع کارشناسی و بهرهمندی از محضر استادانی همچون علی اکبر فیاض سخن گفت. الحق و الانصاف، دکتر شفیعی کدکنی برای استادِ سالهای جوانیاش سنگ تمام گذاشت و به شایستگی حق استاد و شاگردی را به جا آورد. وی در بخش دیگری از سخنانش، به خاطراتی از انتشار مقالات ادبی در روزنامه خراسان و استفاده دانشگاهیان آن دوره از آن ها اشاره کرد. در ادامه، بخشهایی از سخنان این استاد نامدار زبان و ادبیات فارسی را که از فایل صوتی این جلسه پیاده شده است، به شما دوستداران ادبیات فارسی تقدیم می کنیم.استاد شفیعی کدکنی در بخشی از صحبتهای خود درباره تعریف عرفان و تصوف که نگاه هنری و جمالشناسانه به دین و الهیات است، مثال جالبی زد و گفت: «مسئله درک جمالشناسانه از جهان بیرون، در افراد یکسان نیست. آدمها بالفطره درباره موسیقی هیجان و انعطاف خاصی دارند. بعضیها وقتی شجریان تحریری در اصفهان یا بیات ترک میزند، رد میشوند، دو نفر هم پسته میشکنند یا شکلات میخورند. من خودم دیدهام. آن آدمی که آمده در کنسرت شجریان شکلات میخورد برای چی آمده؟ آدمی هم مثل هوشنگ ابتهاج یک تحریر شجریان دیوانهاش میکند که حد بالای درک زیباییشناسی را دارد. همه یک درکی از زیباییشناسی دارند؛ منتها درک هر کسی متفاوت از دیگری است». شفیعی کدکنی در بخش دیگری از صحبتهایش از سالهای جوانی و طلبگیاش گفت: «23 ساله بودم که در کنکور دانشگاه شرکت کردم و اعلام کردند شاگرد اول کنکور شدهام و این برای من طبیعی بود. چون مقالههایی که در زمان طلبگی در روزنامه خراسان مینوشتم، بعضی از استادان به دانشجوهای دانشکده رفرنس(مرجع دادن) میدادند و میگفتند هفته قبل در روزنامه خراسان مقالهای درباره ماهیت شعر نوشته شده است، آن را بخوانید».
این پژوهشگر برجسته ادبیات در بخش پایانی صحبتهایش به ذکر خاطرات حضورش در مقطع لیسانس دانشگاه فردوسی و بهرهمندی از محضر دکتر علی اکبر فیاض، بنیان گذار دانشکده ادبیات این دانشگاه پرداخت و گفت: «یک مرد بسیار بسیار عظیم الشأن در فرهنگ ملی و خراسان و دانشگاه فردوسی، مرحوم استاد دکتر علی اکبر فیاض است. به محض این که اعلام شد من قبول شدهام یک حکم کارمندی برای من نوشت که کتابهای عربی کتابخانه دانشکده ادبیات را کاتالوگ کنم. از خدا میخواستم این را. در ساعتهای غیر درسی کتاب میخواندم در کتابخانه و کتابهای عربی را فیشبرداری میکردم. دکتر فیاض خیلی حق بزرگی بر گردن من دارد و این لطفی که در حق من کرد، میتوانست نکند. او من را در جهتی که داشتم خیلی تقویت کرد. این برای من خاطرهای سازنده است. من هیچ وقت یاد شادروان دکتر فیاض را فراموش نخواهم کرد».
سایر اخبار این روزنامه
فهرست مشکوک شیندلر!
برخورد قاطع با گرانفروشی به زائران
شوک بنزین، افسار مصرف را کشید
واکنش ها به اظهارات عجیب سخنران مراسم ختم خواهر رئیس جمهور
داستان خودروی هیبریدی در ایران
تابوی حساب های بانکی بالاخره شکست!
شکایت 90 درصد جاماندگان یارانه بنزینی
تجلیلشفیعیکدکنی از جایگاه علمی واخلاقی دکترفیاض
ماموریت اصلاحطلبان به عارف
وقتی از پشت شیشه نظرسنجی میکنید چنین تورمی را به مردم تحمیل میکنید
کردها در ریاض به دنبال چه هستند؟
ادعاهایعجیب عاملقتلعامخانوادگیتهران
خاکسترنشینی عاقبت قماربازی