تحقیر یوزها پشت دیوار جام جهانی!

امید مافی‪-‬ دنیا دور سرمان چرخید و هنوز بار و بندیل سفر را باز نکرده با شکست بدرقه شدیم تا امان به شهری جنون زده بدل شود و با چمدان‌های
پر از نومیدی، دست از پا درازتر به خانه برگردیم.
تیمی‌که با درایت عالیجناب کی روش دو بار پیاپی آسیا را منکوب کرد و سفیر قاره کهن در جام جهانی لقب گرفت، حالا با خواب‌های بی سر و سامان دست و پنجه نرم می‌کند و روی لبه پرتگاه به سقوط نکردن و تحقیر نشدن در افق پیش رو فکر می‌کند. وقتی قهر و آشتی ویلموتس به خاطر یک مشت دلار غبار را بر نیمکت تیم ملی تکاند و سناتور هرگز به غروب یوزها نیندیشید اتفاق شوم افتاد و سربازان کاتانچ کار مردان ما را یکسره کردند تا قشون بزدل و
بی جرات به تماشای رقص و پایکوبی عراقی‌ها


بر روی سکوهای ورزشگاه نحس بنشیند و حواس خود را به دست باد بسپارد.
یک ارتش نامتعادل و فاقد‌هارمونی که سازمان دفاعی اش به پاشنه آشیل بدل شد و کمربند میانی اش حکم چشم اسفندیار را پیدا کرد و البته ماشین‌های گلزنی اش ناگهان پنچر شدند برای باختن و روی زانو راه رفتن و فروچکیدن در امان کافی بود.ساعت ریزش برگ‌ها با ساعت پرواز کاتانچ اسلونیایی و پسران جاه طلبش تلاقی پیدا کرد و تیم تسخیرناپذیر آسیا در محاصره جان سخت‌های بغداد دستمال سفید را بالا برد تا آژیر خطرِ نرسیدن به جام جهان نما را به خوبی بشنویم و با چهار امتیاز اختلاف نسبت به لژنشین جدول کاسه چه کنم چه کنم در دست بگیریم و در برزخ قدم بزنیم.سفیدها که در اردن مستاصل تر از هر وقت دیگری نشان دادند حالا فقط ۳۶۰ دقیقه فرصت دارند تا از مرزهای دوزخ دور شوند و این ساحل متروک و این اسکله خاموش را به مقصد جزیره‌ای امن ترک کنند. آیا سینیور ویلموتس که تا اینجای کار کمتر شباهتی به کی روش جاه طلب و رویین تن داشته و حسرت طرحی نو را بر دلمان گذاشته است، می‌تواند استارت رنسانس در هنگ خسته و درهم شکسته‌اش را بزند و کاری کند که تیم ملی از شوک خبری این روزهای صعب فاصله بگیرد و رویاهای مسکوت مانده اش را محقق کند؟ آنچه مبرهن است اینکه حال تیم ملی خوب نیست و برای بلندشدن از بستر احتضار مجالی نمانده. مگر ورق برگردد و ویلموتس به وعده‌اش مبنی بر دشت دوازده امتیاز از چهار نبرد پیش رو عمل کند و تمهیدی بیندیشد که دلمان برای دوحه و جام جهانی اش تنگ نشود!