روزنامه همدلی
1398/08/20
شفافیت شفاف نیست
عادل جهان‌آرای - معمولا سخنان سران سیاسی هر کشوری، در هر نقطه‌ای که بیان شود، بازتاب باورها و دیدگاه‌های آن شخص و حتی آن سیستم است. دیروز در حالی آقای حسن روحانی رئیس جمهوری در یزد پای تریبون رفت که انتظار می‌رفت، راهکارهایی را برای برون‌رفت از وضعیت سخت اقتصادی ارائه کند، اما وی سخنانی را بر زبان آورد که بیش از همه گویی از چیزی ناراحت است که نه می‌تواند بگوید و نه می‌تواند نگوید. شکی نیست آنچه امروز کشور را بدتر از رکود اقتصادی و گرانی افسارگسیخته دچار چالش‌های فراوانی کرده، فساد است؛ به صورتی که واژه «فساد» در بسیاری از تریبون‌ها به کلیدواژه‌ای آشنا و در عین حال تبلیغاتی تبدیل شده است. روحانی که در سخنان دیروز خود با ابزار فساد پشت تریبون قرار گرفت و ژستی به شدت مخالف با آن را از خود نشان داد، اما آنچه که سخنان او را برجسته و حامل معنایی مبهم کرده است، این‌که چرا رئیس دولت یازدهم حرف‌هایی را که دیروز بیان کرد، پیشتر نگفت و مضاف این‌که او چه چیزی را باید بگوید که نمی‌گوید. روحانی با وجودی که به حقوق شهروندی اعتقاد دارد، حتما این حق را به شهروندان می‌دهد که او به صراحت بیاید اعلام کند آن نهادی که «۹۴۷میلیون دلار دریافت کرده و در این زمینه هیچ گونه حسابی پس نداده» کدام نهاد است؟ یا وقتی می‌گوید:« برخی نهادها ۷۰۰میلیون دلار بدهکار هستند که این موارد باید به اطلاع مردم برسد.» پس چرا ایشان شخصا این موارد را به اطلاع مردم نمی‌رساند؟ مشکل کجاست؟ در کجا مشکل وجود دارد و آقای روحانی که به قضات توصیه می‌کند «قضات و دادستان‌ها نترسند و از جناح‌ها نهراسند، باید به مردم توضیح دهند وگرنه مورد به مورد در استان‌های مختلف این رقم‌ها را اعلام می‌کنم.» چرا خود تاکنون این موارد را اعلام نکرد. ایشان از کدام جناح ترس دارد؟ حرف‌های آقای روحانی شنونده را یاد «بگم‌بگم»های آقای احمدی‌نژاد می‌اندازد که هیچ وقت هم از آن بگم‌بگم‌های او چیزی دستگیر مردم نشد و رئیس دولت دهم نیز چیزی به مردم نگفت.در چند سال اخیر که مسئله مبارزه با فساد نقل هر محفل و مجلسی شد و اتفاقا در دولت آقای روحانی این موضوع با شدت و حدت بیشتری مطرح شد، آقای روحانی به صورت صریح و شفاف با مردم سخن نگفت و گلوگاه‌ها یا منشا فسادها را رونمایی نکرد. شکی نیست که روحانی هیچ نیازی به سخنان تبلیغاتی ندارد، چون در سپهر سیاسی آینده مثل ریاست جمهوری یا مجلس ایشان امکانی نخواهد داشت که بخواهد با سخنان تحریک‌آمیز و شعاری به دنبال آرای مردم باشد، اما آنچه از سخنانش به دست می‌آید این‌که نوک پیکان حرف‌های با کسان یا نهادهایی است که به نوعی وارد مبارزه با فساد و مفسدان شدند، ولی این شیوه گویا به مذاق آقای روحانی خوش نمی‌آید، ولی جالب اینجاست که همه حرف‌ها را در لفافه می‌گوید، در حالی که سخنان در لفافه به‌درد هیچ کس نمی‌خورد و اساسا گره‌گشا نخواهد بود. می‌توان از آقای روحانی پرسید که «دستگاه‌های متولی برخورد با فساد» کدام دستگاه‌ها هستند و اگر کوتاهی‌هایی کرده یا می‌کنند، آیا ایشان به عنوان رئیس جمهور نباید به آنها تذکری شفاف بدهد. وقتی آقای روحانی می‌گوید «آنها باید سراغ دانه درشت‌ها رفته و نهادها و افرادی را که فسادهای میلیارد دلاری مرتکب شده‌اند، مورد پیگرد قرار دهند.» آنها چه کسانی هستند و در ضمن آیا شخص رئیس جمهور دانه‌درشت‌ها را می‌شناسد، ولی نشانی آنها را نمی‌دهد؟
آقای رئیس جمهور بهتر است برای بازگشت بخشی از محبوبیت سال 96 خود، حداقل کمتر دست به عصا راه برود و در زمان باقیمانده دولتش با مردم شفاف‌تر سخن بگوید.
سایر اخبار این روزنامه
روحانی با تکرار نام رییس دولت اصلاحات سعی در پیوند دوباره با اصلاح‌طلبی داشت مردم فرق «خاتمی» و «خاتمی» را می‌دانند
داستایوفسکی نقاد روح انسان؛ رها از قید و بند نثر سنتی
پایداری‌ها بعد از جدایی از احمدی‌نژاد برای کسب کرسی‌های بیشتر مجلس دوباره دست به دامان او می‌شوند؛
مجید متقی‌فر، سخنگوی جبهه پایداری: حسینیان عضوی از ما نیست
«همدلی» مقصد سرمایه‌های سرگردان در ایران با سایر کشورها را ارزیابی کرد چوب تولید گریزی یا چماق واردات‌پیشگی
سخنگوی وزارت خارجه: بازخوردهای خوبی از نامه به عربستان و کشورهای منطقه گرفتیم
گزارش همدلی از افزایش آلودگی هوای تهران در بیم آلودگی
حامیان لاریجانی با مجلس خداحافظی می‌کنند؛ میانبر جلالی از بهارستان به روسیه
روحانی با تکرار نام رییس دولت اصلاحات سعی در پیوند دوباره با اصلاح‌طلبی داشت مردم فرق «خاتمی» و «خاتمی» را می‌دانند
چرا لاریجانی نامزد انتخابات مجلس نمی شود؟
شفافیت شفاف نیست
