روزنامه وطن امروز
1398/08/20
همان بهتر که نام و نشانتان را فراموش کنیم!
میکائیل دیانی: شاید حالا که دارم این متن را می‌نویسم خوانندگان کلیپ مدنظر را دیده باشند؛ دوربین، نرده‌های دانشگاه تهران در خیابان انقلاب را نشان می‌دهد، مسیر پرترددی از دانشجویان و نخبگان و جماعت فرهیخته! پاسخ‌دهندگان عمدتا جوان هستند. پرسش‌کننده درباره مجلس شورای اسلامی سوال دارد و مختصر و مفید می‌توان کلیپ را در این سه پرسش و پاسخ معرفی کرد: «+عکس نماینده‌های تهران را می‌شناسید؟- نه +خب! اسم 5 نفر از نمایندگان تهران را می‌دانید؟ - نه!+اصلا می‌دانید تهران چند تا نماینده دارد؟ -نه!» شاید نگاه اول این باشد که این پاسخ‌دهندگان چرا آنقدر سواد سیاسی‌شان پایین است که چند نفر نماینده شهرشان در مجلس شورای اسلامی را هم نمی‌شناسند اما نگاه دقیق‌تر این است که «نمایندگان تهران در مجلس شورای اسلامی چقدر ضعیف بودند که دیگر هیچ‌کس نام آنها را هم به‌خاطر نمی‌آورد!» در حقیقت «شرف‌المکان بالمکین» است و این جماعت دیگر اعتباری برای آن مکان محترم نگذاشته‌اند! اصلاح‌طلبان 4 سال پیش در یک فرآیند مبهم که حتی مورد اعتراض بدنه اصلاح‌طلبی نیز قرار گرفت، لیست انتخاباتی مورد تایید محمد خاتمی را چیدند و در یک پروپاگاندای تبلیغاتی فرآیند «تکرار می‌کنیم!» را با جلوداری وی به جریان انداختند و دست آخر 30 نماینده تهران همین 30 نفر «لیست امید» شدند؛ لیستی که در آن روزها با اعتراض علنی «الهه کولایی» از چهره‌های شاخص اصلاح‌طلب مواجه شد و از رانتی بودن آن از جنبه‌های سیاسی- اقتصادی گفت: «همیشه پول و قدرت در حوزه سیاست تاثیرگذار است. برخی کاندیداها از طریق رانت وارد لیست امید شدند و من این مساله را تکذیب نمی‌کنم». انتقادی که البته بعدها در بستن لیست شورای شهر تهران از سوی دیگرانی چون «فاطمه دانشور» عضو اصلاح‌طلب سابق شورای شهر هم تکرار شد و حتی در رسانه‌ها موضوع عددهای میلیاردی برای قرار گرفتن در لیست اصلاحات مطرح شد. اما عملکرد اصلاح‌طلبان در مجلس باعث شده مردم بهترین راه را برای آنکه از بودن اینگونه نمایندگان در مجلس عذاب نکشند، فراموش کردن نام و نشان آنها بدانند، چرا که اگر قرار باشد از آنها تصویری در ذهن بیاورند، تصاویر مطبوع و مطلوبی نخواهد بود؛ نطق «فاطمه حسینی» در دفاع از حقوق نجومی پدرش در پشت تریبون‌های مجلس، «این برای شما کافی نیست»های «پروانه سلحشوری» در دفاع نابجا از دولت روحانی، عکس یادگاری گرفتن «طیبه سیاوشی» دیگر نماینده لیست امید تهران در هنگام برگزاری جلسه علنی با محمدجواد ظریف و هنرنمایی مشت‌زنی «حمدالله کریمی» عضو لیست امید به مأمور نیروی انتظامی و... البته مردم هر چقدر هم تلاش کنند شاهکار «سلفی تحقیر» اعضای لیست امید با موگرینی را فراموش نمی‌کنند. به یاد داریم که آن روزها این نقل طنز تلخ در فضای مجازی از قول موگرینی درست شده بود که «من فکر می‌کردم به مرکز تصمیم‌گیری و فکر جمهوری اسلامی وارد می‌شوم و قرار است چالش‌هایی جدی برای ادامه راه برجام داشته باشیم اما نمی‌دانستم آن نمایندگان با یک عکس سلفی همراه می‌شوند و نیازی به چانه‌زنی نباشد!» در این میان برخی اصلاح‌طلبان در حال فرار به جلو نسبت به پاسخگویی به مردم هستند. علی صوفی، عضو شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان با پذیرش «عملکرد ضعیف» اصلاح‌طلبان در مجلس، دنبال یک مقصر است و می‌گوید: «عارف قطعا هزینه مدیریت ضعیف در فراکسیون امید مجلس را خواهد پرداخت». بعضی‌ها مانند فاطمه راکعی، سست‌عنصر بودن لیست امیدی‌ها را عامل ناموفق بودن این لیست می‌دانند و دنبال خالص‌سازی اصلاح‌طلبی می‌گردند. برخی مانند عبدالله ناصری، مشاور خاتمی واقعیت را می‌پذیرند و نمره مردودی به «فراکسیون امید» می‌دهند. او می‌گوید: «تنها برخی از اعضای فراکسیون امید توانستند خیلی محدود به وظایف نمایندگی خود عمل کنند». برخی به فکر آینده هستند؛ مانند هادی غفاری که می‌گوید: «[اصلاح‌طلبان] باید از مردم عذرخواهی کنند. اگر اصلاح‌طلبان به صراحت به اشتباهات گذشته خود اقرار کنند، مردم عذر آنها را خواهند پذیرفت و در آینده دوباره از آنها حمایت خواهند کرد». در این میان البته بعضی‌ها هم هستند که می‌خواهند از این فراموشی مردم سوءاستفاده کنند. شاید کلیپ اخیر «مصطفی تاج‌زاده» با خبرنگار اصلاح‌طلب را دیده باشید که خبرنگار می‌گوید: «شما با این ورودتان به مجلس دهم، آبرویی هم دارید برای انتخابات مجلس یازدهم؟» و تاج‌زاده می‌گوید: «مردم به گذشته رای نمی‌دهند، به آینده رای می‌دهند». اصلاح‌طلبان به گفته محمدرضا تاجیک، رئیس مرکز استراتژیک نهاد ریاست‌جمهوری دولت اصلاحات، در «انسداد مضاعف» به سر می‌برند، آنها برای مجلس دهم هیچ ایده حکمرانی‌ای نداشتند و تنها ورود به قدرت برای‌شان موضوعیت داشت اما حالا علاوه بر بی‌ایده بودن، یک کارنامه فوق‌العاده ضعیف نیز به آن ضمیمه شده است، به گونه‌ای که نه‌تنها مردم دیگر نمایندگان خود را نمی‌شناسند، بلکه هر چه از آنها در ذهن دارند جز تحقیر نخواهد بود.
