اعظم طالقانی دیروز تشییع شد؛ «پیام هاجر» جاودانه شد

تلاشی مستمر برای ستاندن حق زنان از رجل سیاسی
همدلی| روزهای ثبت‌نام برای دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در حالی که واکر به دست داشت، وارد ستاد انتخابات کشور شد. خبرنگاران دورش حلقه زدند و از انگیزه‌اش برای حضور پرسیدند. این اولین بار نبود که او برای ثبت نام در انتخابات ریاست جمهوری می‌آمد و آن گونه که خودش چند ماه پیش اعلام کرد؛ قرار نبود که آخرین بارش هم باشد. هرچند که اجل سر رسید و آخرین بار شد. اعظم طالقانی سال‌های سال امیدوار بود با وجود تفسیر شورای نگهبان از «رجل سیاسی» در قانون اساسی، زنان هم بتوانند از این واژه بسیط، برای حضور در راس امور اجرایی کشور سهمی داشته باشند.
مرحوم اعظم طالقانی به عنوان یکی از مشهورترین فعالان سیاسی زن در ایران معاصر شناخته می‌شود. دختر آیت‌الله سیدمحمود طالقانی نه تنها شاهد مبارزات پدرش بود، بلکه خودش نیز بارها طعم تلخ زندان رژیم پهلوی را چشید. اعظم طالقانی در اوج جوانی به واسطه مبارزات خود و پدرش، زندگی پرفراز و نشیبی را پشت سر نهاد.
اعظم طالقانی در ۱۳۵۲ به دانشگاه رفت و دو سال بعد، یعنی در سال ۱۳۵۴ برای نخستین بار از سوی رژیم پهلوی دستگیر شد. او تا سال ۱۳۵۶ در زندان‌های اوین و قصر زندانی بود. یعنی درست در همان زمانی که پدرش نیز در زندان به سر می‌برد.


با پیروزی انقلاب اسلامی فعالیت‌های سیاسی‌اش گسترده‌تر شد و به عنوان نماینده مردم تهران وارد اولین دوره مجلس بعد از انقلاب اسلامی شد. وی در همین دوره نیز پیگیر حقوق زنان بود و حتی دیدارهایی با امام خمینی(ره) داشت.
طالقانی در کنار مبارزه‌های سیاسی، به فعالیت در حوزه زنان نیز علاقه داشت و به تبعیت از پدرش تشکلی نیز در سال‌های نخست پیروزی انقلاب در راستای دفاع از حقوق زنان تاسیس کرد. در یکم خرداد ۱۳۶۹ خورشیدی مرامنامه و اساسنامه جمعیت زنان مسلمان به تصویب مجمع عمومی و سپس کمیسیون احزاب در وزارت کشور رسید و در چهارم آذر ۱۳۷۱ پروانه تاسیس دریافت کرد.
دبیر کل جامعه زنان انقلاب اسلامی در سال‌های پس از انقلاب اسلامی، همچنین مدیر موسسه اسلامی زنان که یک تشکل غیر دولتی در حوزه زنان به شمار می‌رفت و فعالیت‌های فرهنگی و زیست محیطی با همکاری سازمان ملل را انجام می‌داد، بود. او مدیر عامل تعاونی زنان نجم را نیز بر عهده داشت که در زمینه اشتغال‌زایی زنان فعالیت می‌کرد. او سال‌ها با همکاری محمد مهدی جعفری، آثار به یادگار مانده از پدرش را که شامل تفاسیر قرآنی است در مجموعه‌ای با نام «با قرآن در صحنه» گردآوری کرد.
فعال رسانه‌ای
خانم طالقانی در مقطعی فعالیت مطبوعاتی هم داشت و نشریه پیام هاجر را منتشر کرد که بعد از دوم خرداد ۱۳۷۶، انتشار آن به صورت هفتگی شد و در دوره توقیف مطبوعات به محاق توقیف رفت. او در سال‌های گذشته، دوباره اقدام به انتشار نشریه‌ای با عنوان پیام ابراهیم کرد که تلاش داشت تا در آن به تبیین اندیشه‌های آیت‌الله طالقانی بپردازد. اعظم طالقانی به عنوان نخستین زن، کاندیدای ریاست جمهوری نام گرفته است. او برای نخستین بار در سال ۱۳۷۶ برای نامزدی انتخابات ریاست جمهوری ثبت نام کرد هرچند صلاحیتش از سوی شورای نگهبان احراز نشد. او در سال‌های متمادی و تاکنون در تلاش بوده است تا تابوی حضور زنان در مناصب مهم مملکتی را بشکند و در همین راستا، دیدارهای زیادی نیز با علمای قم در خصوص تفسیر واژه «رجل سیاسی» داشته است.
اعظم علایی طالقانی، شامگاه چهارشنبه ۸ آبان در یکی از بیمارستان‌های تهران دار فانی را وداع گفت. او از بامداد پنجشنبه گذشته (دوم آبان) به علت عارضه مغزی در بخش آی.سی.یو بیمارستان پارس بستری و تحت مراقبت‌های پزشکی قرار داشت. پیکر اعظم طالقانی صبح دیروز(جمعه) از محل موسسه اسلامی زنان با حضور جمعی از مسئولان و شخصیت‌های سیاسی و نمایندگان مجلس تشییع شد. احمد منتظری بر پیکر اعظم طالقانی نماز اقامه کرد.
مرحوم طالقانی به عنوان یکی از مشهورترین فعالان زن در ایران معاصر شناخته می‌شود؛ زنی که می‌خواست «رجل سیاسی» باشد. او ترسیم چهره مدرن از زن مسلمان بود که همچنان دغدغه‌مند، نستوه و خستگی‌ناپذیر تا لحظات آخر زندگی‌اش به فعالیت‌های مدنی، اجتماعی و سیاسی مشغول بود. اعظم طالقانی رفت و رجل سیاسی همچنان بلاتکلیف باقی ماند.
پیام تسلیت
حسن روحانی رئیس جمهوری، علی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی، اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهوری،‌ محمدجواد ظریف وزیر امورخارجه،‌ محمود واعظی رئیس دفتر رئیس جمهوری و سیدحسن خمینی تولیت آستان مقدس امام خمینی(ره) در پیام‌های جداگانه‌ای درگذشت اعظم طالقانی را تسلیت گفتند. در پیام تسلیت رئیس جمهوری آمده است: این بانوی مبارز، نه تنها شاهد مجاهدات و همچنین زندان‌های طولانی پدر بزرگوارش مرحوم آیت‌الله طالقانی بود، بلکه خود نیز از زنان پیشگام در مبارزه با رژیم پهلوی بود و سختی‌های فراوانی در این مسیر تحمل کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز علاوه بر فعالیت‌های سیاسی، سالیان متمادی از عمر خود را وقف انجام فعالیت اجتماعی و فرهنگی به ویژه در حوزه دفاع از حقوق زنان کرد و کارنامه پر باری از خود بر جا گذاشت.