دولت و فرار به جلو

دکتر صلاح الدین هرسنی ‪-‬ “افتخار ما این است که با تروریست‌ها و فساد می‌جنگیم و مقابله می‌کنیم، لذا نباید اجازه دهیم که در سیستم بانکی‌مان اتهام پولشویی به ما بچسبد و این به زیان کشور است. البته در خصوص FATF که برخی به آن حساسیت دارند سخنی نمی‌گویم، اما چرا یک عده در مقابل چهار لایحه‌ای که در دولت و مجلس به تصویب رسیده، مانع‌تراشی می‌کنند و جلوی دولت و مجلس ایستاده‌اند. شرکت ها را خفه نکنیم. کشور را تعطیل نکنیم. فردا اگر زنده ماندیم ما خواهیم گفت که چه کسانی کشور را تعطیل کرده اند.”
گزاره های فوق بخشی از سخنان حسن روحانی در جلسه روز چهارشنبه هیات دولت است. به نظر می رسد که مخالفت برخی از نهاد ها با لوایح چهارگانه FATF دستمایه این گونه اظهارات از سوی روحانی شده است. بسیار روشن است که روی سخن و مخاطب اظهارات روحانی چه کسان، ارگان‌ها و نهاد هایی هستند؟ آنگونه که پیداست روی سخن روحانی با لایه‌های امنیتی در کنار جریان های اصول گرا از جمله بقایای جبهه پایداری یا همان دلواپسان است که با مخافت های سازمان یافته و هدفمند خود قرار است کشور را تعطیل کنند. جدای از درست بودن آن بخش از سخنان روحانی بابت ضرورت پیوستن ایران به لوایح چهارگانه و یا وجود مخالفت جریان های مخالف در تصویب این لوایح، پای این پرسش به میان می آید که هدف روحانی از بیان اینگونه اظهارات چیست و چه مجموعه هایی در تعطیل کردن دولت نقش داشته اند؟
به نظر می رسد که دفاع از دولت و فرار رو به جلو و اعلام برائت از وضعیتی که کشور گرفتار آن است، هدف اصلی روحانی در این اظهارات است. به واقع روحانی و همفکرانش به ویژه اعضای کابینه اش تلاش دارند که نشان دهند که در وضعیت جاری کشور نقشی ندارند.
مهم‌ترین پیام روحانی با چنین اظهاراتی آن است که او به همراه همفکرانش در حل مشکلات کشور با مخالفت جریان های مخالف و نهاد های موازی تصمیم گیر و البته تصمیم ساز مواجه بوده اند، اما قدرت مقابله با آنها را نداشتند.


بنابر این و اگر چه مسئولیتی متوجه آنها در این وضعیت نیست، اما واجب است که متضمن نجات کشور از رهگذر تصویب و اجرایی سازیی لوایح چهار‌گانه باشند.
با چنین اهدافی که روحانی دنبال می کند، پای پرسش های مهم تری نیز به میان می آید و آن این است که آیا مشکلاتی فراوان و عدیده ای که کشور با آن روبروست، آیا الزاماً باید از رهگذر و مسیر تصویب این لوایح بر طرف شود؟
سهم و نقش اعضای نا کارآمد و فشل کابینه در حل مشکلات چه می شود؟ و چه کسانی در بروز مشکلات دهشتناکی چون: گرانی کمر شکن، تورم افسار گسیخته، بیکاری بی لجام، نا امیدی از آینده، نحوه گزینش و چینش غیر طبیعی کابینه، فساد سیستماتیک حلقه های نزدیک به او، شکست پروژه اعتماد سازی و در نهایت شکست سیاست تظیم بازار نقش داشته اند؟ روحانی بابت این مشکلات چه پاسخی دارد و آیا بهتر نیست که مشکلات کشور را فرافکنی نکند؟ باید به روحانی و اعضای کابینه اش گفت که کشور قبل از این که بخواهد از طرف نهاد ها و جریان های مخالف لوایح چهارگانه تعطیل شود، از مدت ها پیش و از رهگذر سیاست های نادرست روحانی تعطیل شده است. جناب روحانی: ما را به خیر تو امیدی نیست، لطفا شر مرسانید.