رقابت بی رقیب

ایمان اسلامی‌بین‪-‬ وجود دو رقیب جدی و هم طراز و حامیان وفادار اساس جذابیت هر مسابقه ای است و در صورت نبود هر یک از این اضلاع ،
نه تنها ماهیت مسابقه را زیر سوال می‌برد بلکه آن دیگری را هم در مسیر زوال و فراموشی
قرار می‌دهد.
بطور مثال لیگ فوتبال ایران را بدون مسابقات دربی پایتخت یا استانها در نظر بگیریم . اگر یکی از تیم‌ها که از قدیم بصورت سنتی رقیب هم بوده را بطور کامل از صحنه


رقابت‌ها حذف کنیم، وجود آن دیگری هم بطور خودکار در معرض خطر و حذف شدن قرار می‌گیرد چرا که تمام جذابیت لیگ هر سال پیروزی و برد جام با حضور آن رقیب دیگر است و اصولا پیشرفت هر یک از دو تیم هم در سایه حضور آن دیگری است .
در اقتصاد و سیاست هم این گونه است.
اگر شرکت هوآوی، سامسونگ و اپل ، کوکا و پپسی و ... خطر پیشی گرفتن رقیب را
در خود احساس نمی‌کردند به صورت لحظه‌ای
به فکر پیشرفت و توسعه تکنولوژی‌های جدید نبوده و در واقع وجود رقیب هم برای پایش، برنامه‌ریزی و توسعه لحظه‌ای آن شرکتها امری حیاتی است و هم برای افراد جوامع یک امر مثبت قلمداد می‌شود چرا که در سایه رقابت‌های پایان ناپذیر خدمات بهتر و ارزانتری را دریافت می‌کنند.
اما مدیریت رقابت در فضای سیاسی کشور بصورت خطرناک و عجیبی مدیریت می‌شود.
دو جریان سنتی اصلاح طلب و اصولگرا که در بین جامعه شناخته شده و محبوبیت خود را دارند در این فضا بجای ایجاد یک رقابت جذاب و نفس گیر، در پی حذف کامل و زدن ریشه رقیب در تلاشند و هر گاه فضای کافی در اختیار یکی از آنها قرار گیرد تمامی‌تلاش و سیاستها بر پایه نابودی و انحلال کامل آن دیگری است و نتیجه ی این نوع سیاست در میان مدت و بلندمدت چیزی جز بی‌انگیزگی، فشل شدن و از دست رفتن بدنه حامیان (به دلیل نبود رقیب جدی سنتی) و از همه مهمتر پایش و توسعه خواهد شد و در این میان جامعه و کشور متضرر اصلی این سیاست خواهد بود.
پیشنهادم به عنوان یک جوان فعال در عرصه سیاست به هر دو جریان سیاسی کشور این است تا جایی که امکان دارد...
بجای استراتژی حذف رقیب با ایجاد یک برنامه ریزی مدون در سه مرحله کوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت گفتمان، اهداف و چشم انداز جدید خود را به افکار عمومی عرضه کرده و در پی قوی کردن خود گام بردارند و هر ساله رقابت جذابتر و تنگاتنگی را به نمایش درآورند که در نتیجه جامعه شاداب و رو به توسعه همراه با بیم و امید خواهیم داشت که در آن دو قطبی کاذب و خطرناک دو جریان که در پی حذف ، نیست و نابود کردن دیگری نیست بلکه همچون دو بال یک هواپیما در کنار هم اوج بگیریم.