روزنامه شهروند
1398/07/30
شورش لبنان علیه فساد و فقر
مجتبی پارسا| بزرگترین تظاهرات لبنان از 14سال پیش، حالا کشور را برای پنجمین روز متوالی مختل کرده است. شورشی که دولت را ضعیف و اقتصاد تحت مدیریت دولت بیروت را بیش از پیش دچار فروپاشی خواهد کرد.گاردین گزارش داده، معترضان روز یکشنبه به خیابان‌های اصلی شهر بیروت آمده‌اند تا علیه مسئولانی که به گفته آنان، مانع اصلاحاتی می‌شوند که اگر انجام شود، جلوی دزدی‌هایشان گرفته میشود، اعتراض کنند. مردم معترض می‌گویند که این مسئولان درصدد هستند تا با افزایش مالیات‌ها، کمبود درآمد دولت را از جیب فقرا تأمین کنند.
آغاز اعتراض‌ها از روز پنجشنبه، پس از آن بود که مالیات‌های جدیدی ازجمله مالیات 6 دلار در ماه برای پیام‌رسان‌هایی مثل واتس‌اپ اِعمال شد. حالا همین پیام‌رسان، به نرم‌افزاری کارآمد برای کشاندن معترضان به خیابان‌ها تبدیل شده است. خشونت‌ها در روز جمعه بشدت بالا گرفت؛ تا جایی که منجر به غارت چندین فروشگاه در بیروت و مرگ یک نفر در شمال شهر طرابلس شد.
از آن زمان، معترضان به صورت آرام و مسالمت‌آمیز و فارغ از مرزهای فرقه‌ای و اجتماعی، گرد هم می‌آیند و هر روز هم بر تعداد و انرژی‌شان افزوده میشود؛ این درحالی است که رهبران لبنان در تلاشند پاسخ درخوری به آنها بدهند و معترضان را آرام کنند.
روز یکشنبه، پرچم لبنان در غیاب پرچم‌های احزاب و گروه‌های سیاسی و حتی شبه‌نظامی، در دست معترضان در بیروت برافراشته شده بود؛ فقدان پرچم‌های گروه‌های سیاسی در تجمع‌های اخیر، امری کم‌سابقه است.
شیخ فادی سعد، از روحانیون شیعه می‌گوید: «من مرد خدا هستم [نه آدمِ کسی]. بنابراین باید در کنار مردم بایستم. من دو پسر دارم، یکی از آنها در لیون و دیگری در ورسای فرانسه زندگی می‌کند؛ چرا آنها باید در آنجا و نه در کشور خودشان کار کنند؟ دیگر هیچ عزت و شأنی در این کشور باقی نمانده است.»
در حالی که تظاهرات در لبنان امر غیرمعمولی نیست، اما چنین جمعیتی از زمان انقلاب موسوم به انقلاب سرو در‌سال 2005 دیده نشده بود.
آن زمان، قرار بود دوره جدیدی از حکمرانی ایجاد شود که در آن، مقامات محلی برای مدیریت امور کشور، آزادتر باشند. در عوض اما فساد و پارتی‌بازی گسترده موسسات دولتی را در سراسر کشور فراگرفت و شکاف میان طبقه ممتاز جامعه با بقیه مردم افزایش یافت. به علاوه، اقتصاد لبنان در‌سال گذشته با بدهی‌ای معادل 150درصد تولید ناخالص داخلی مواجه شد؛ درحالی‌که ذخایر بانک مرکزی، تنها 30درصد افزایش پیدا کرد و در ماه‌های اخیر، ارزش پول ملی بشدت در مقابل دلار، سقوط کرد.
علی 32 ساله، یکی از هزاران بیکار لبنانی است. او به خبرنگار گاردین می‌گوید: « در حقیقت منزلت و شأن انسانی ماست که بیدار شده است. ما سال‌های زیادی آرام و ساکت بودیم، اما اکنون از آن خواب بیدار شده‌ایم. آنها برای ما، برای مردم، غروری باقی نگذاشتند. اما ما نشان‌شان خواهیم داد.»
کاهش ارزش پول ملی در مقابل دلار، به‌عنوان نقطه عطف اقتصاددان‌ها و دیپلمات‌ها دیده میشود. آنها از رهبران لبنان خواسته‌اند اصلاحات ساختاری و اساسی را برای آزادسازی درآمدها و هموار کردن مسیر برای دریافت وام 11میلیارد دلاری بلاعوض از سوی کشورهای دیگر انجام دهند و اقتصاد را به تحرک وادارند.
این بسته کمکی از سوی فرانسه ارایه شده است؛ فرانسه تلاش‌های زیادی می‌کند تا در شبکه پشتیبانی مالی، تغییرات عمیقی ایجاد کند؛ شبکه‌ای که در آن، رهبران سیاسی با خرج کردن میلیاردها دلار از سرمایه‌های کشور، سعی می‌کنند آرای رأی‌دهندگان خود را تثبیت و تضمین کنند.
زنی در بیروت که نمی‌خواهد نامش فاش شود، می‌گوید: «یکی باید بیاید تا همه دزدها را به زندان بیندازد. سیاستمداران ما هیچ رحمی ندارند. آنها حقوق و زندگی ما را می‌دزدند. من پسری دارم که نمی‌توانم او را به مدرسه بفرستم. چرا پول ندارم فرزندم را به مدرسه بفرستم؟ چرا من بیمه ندارم؟ چرا من برق ندارم؟ چرا خیابان ما پر از آشغال و زباله است؟ جوانان ما همه به خاطر بیکاری معتاد شده‌اند؛ پدران و مادران ما به این دلیل که ما نمی‌توانیم از پس هزینه‌های درمانی‌شان بربیاییم، می‌میرند.»
در کنار آن زن، حسین الحک 21 ساله حضور دارد. او نیز بیکار است. حسین می‌گوید: «خوردن غذاهای خوشمزه دیگر برای ما یک چیز لاکچری به حساب می‌آید. با این حال حتی یک سیاستمدار را هم نمی‌بینم که حاضر باشد از حقوق خودش بگذرد. آنها نه‌تنها دزدی می‌کنند، بلکه با بی‌شرمی این کار را می‌کنند. آنها به معنای واقعی سرطان مردم شده‌اند. همه آنها بیش از آن اندازه که لیاقت داشته باشند، در قدرت می‌مانند و وقتی هم که می‌روند، فرزندان‌شان جای آنها را می‌گیرند. من دیگر از پس هزینه‌های روزمره خودم هم برنمی‌آیم. من نمی‌توانم عاشق شوم، ازدواج کنم؛ من حتی نمی‌توانم از خودم مراقبت کنم. این دقیقا همان دلیلی است که به خاطرش اعتراض می‌کنیم. من نمی‌توانم بیش از این به کسانی وفادار بمانم که حتی نمی‌توانند شکم من را سیر کنند.»
سایر اخبار این روزنامه
توافق با دستگاه قضا در مورد بورسیه‌ها
شش‌هزار خانواده پول برق نمی‌دهند
معدن ناپسند دره زرشک
رسانه‌ای که جای تلویزیون را گرفت
بازگشت امید
13 ساعت می‌خوابیم پس تنبلیم
شورش لبنان علیه فساد و فقر
دود از نیمکت بلند میشود!
آماده و با توان بیشتر در خدمت محرومان
صفحه شهرونگ
هفته درخشان مدعیان لیگ
بازگشت امید
ماهِ سرطان پستان
