ایران و ترکیه در برابر تهدیدات مشترک

 
 
 
 


اخيراً وزير امور خارجه ترکيه، آقاي مولود چاووش اوغلو، عنوان نمود که ترکيه نه تنها با پ. ک. ک و واحد‌هاي حفاظتي مردمي يا اختصاراً واي. پي. جي در حال نبرد است بلکه همزمان با حزب آزادي انقلابي مردمي يا اختصاراً دي. اچ. کي. پي. سي و گروه تروريستي فتح‌ا... گولن يا اختصاراً فتو، نيز مبارزه مي‌کند. آنکارا تمامي اين گروه‌ها را تروريستي مي‌داند. درگيري‌هاي کنوني منطقه، علاوه بر در برداشتن تمامي گروه‌هاي مذکور، شامل قلمرو ايران، ترکيه، عراق و سوريه نيز مي‌شود که‌اين امر يک پرسش مهم را برمي‌انگيزد: چگونه اين منازعات بر آينده منطقه به‌خصوص بر دو کشور مهم درگير دراين نبردها يعني ايران و ترکيه تاثير خواهد گذاشت؟ مقامات جمهوري اسلامي ايران آشکارا از حمايت عربستان از گروه‌هاي جدايي‌طلب کرد از قبيل پژاک (حزب حيات آزاد کردستان)، پاک (حزب آزادي کردستان)، و کومله (حزب کومله کردستان ايران)، سخن گفته‌اند. نگراني‌هاي ايران از نزديکتر شدن دو گروه پ.ک.ک و واي.پي.جي به رياض و ابوظبي به‌خصوص پس از تندتر شدن لحن و مواضع آنها عليه ايران در پي به‌قدرت رسيدن ترامپ در انتخابات 2016، بيش از پيش افزايش يافت. مضافاً مقامات ايران درباره حمايت سعوديان از جند‌ا... (گروه تروريستي فعال در بلوچستان ايران) و هسته‌هاي داعش درايران نيز بارها سخن گفته‌اند. روابط آنکارا با رياض نيز کماکان به بدي روابط تهران با رياض است. غيرممکن است که سعوديان گوشمالي سخت رسانه‌اي و بين‌المللي ترکيه به خود را پس از قتل فجيع جمال خاشقجي، فراموش کنند همانطور که خاطرات از ميان بردن اولين پادشاهي سعودي توسط سلطان محمود دوم عثماني و گردن زدن عبدا...‌بن‌سعود به‌دستور او در استانبول را از ياد نبرده‌اند. فلذا کاملا منطقي به‌نظر مي‌رسد که سعوديان از گروه‌هاي ضد ترکيه به‌خصوص پ.ک.ک و واي.پي.جي حمايت کنند همانگونه که به حمايت از گروه‌هاي ضد ايران مانند پژاک، کومله و جندا... پرداخته‌اند. از آن طرف، همکاري‌هاي وسيع اقتصادي ميان تهران و آنکارا به‌خصوص در حوزه تجارت انرژي حتي در زمان تحريم‌ها و به‌خصوص در زمان شدت يافتن آنها از سال 2011 به اين طرف نيز ادامه داشته است. در حقيقت ترکيه و ايران سابقه طولاني روابط حسنه حداقل از زمان امضاء معاهده قصر شيرين يا زهاب در سال 1639 ميلادي را دارند. متاسفانه دو کشور اکنون از تهديدات مشترکي نيز رنج مي‌برند. حرکت‌هاي جدايي طلبي کردي، همکاري‌هاي تروريستي عليه دو کشور در سوريه و عراق، به‌علاوه تعديات سعودي به هر دو در حقيقت منتهي به نزديکي بيشتر تهران و آنکارا شده‌است. سوريه هم‌اکنون به حوزه‌اي مشترک براي همکاري‌هاي دو کشور تبديل شده‌است. روابط ترکيه، ايران، و حتي روسيه با يکديگر باوجود ناخشنودي تل‌آويل، رياض و واشنگتن به‌صورت يک همکاري مثبت و سازنده در سوريه در آمده است. ايران در صدد بر طرف کردن نگراني‌هاي ترکيه در سوريه که عمدتاً متمرکز بر فعاليت‌هاي واي.پي.جي است، نيز مي‌باشد. ايالات متحده هيچگاه رضايتي از اين همکاري‌ها نداشته است. هر گاه ترکيه به عملياتي عليه پ.ک.ک، واي.پي.جي، و يا هر نام ديگري که اين گروه براي رد گم کردن استفاده مي‌کند، دست مي‌زند، آمريکا سر و صداي زيادي عليه ترکيه به‌دليل سرکوب «کردها» راه مي‌اندازد. اين اقدام رسانه‌هاي آمريکا با نقشه قبلي و عامداً صورت مي‌گيرد تا در ذهن مخاطب القا کنند که مشکل ترکيه با «کردها» است و نه تروريسم...
ادامه در صفحه 6