عباس‌علی توتونچی مجلس دوازدهم، مجلس معیشت

‬ آرام آرام به ایام ثبت نام یازدهمین انتخابات مجلس شورای اسلامی نزدیک می‌شویم. اهمیت جایگاه مجلس ورای اینکه امروز در راس کشور قرار دارد یا خیر، از این‌روست که به عنوان یکی از ارکان مهم ساختار سیاسی کشور، نقشی موثر در سیاستگذاری و رفع چالش‌های کنونی دارد. بدیهی است حضور وکلایی توانمند و کاردان در حوزه‌های مختلف باعث کارآمدی کمیسیون‌های تخصصی مجلس و در نتیجه کارآمدشدن مجلس به عنوان نهادی تقنینی و نظارتی می‌شود، به طور مثال در دوره گذشته به دلیل اهمیت مباحث سیاست خارجی شاهد حضور چهره‌هایی با گرایش سیاست خارجی و سوابق دیپلماتیک بودیم که نتیجه حضور این دسته از افراد در کمیسیون‌های داخلی مجلس قابل تبیین است. اما این بار در شرایطی به استقبال مجلس دوازدهم می‌رویم که معیشت دغدغه اول مردم است.
متاسفانه در دو دهه گذشته به دلایل مختلف اقتصاد کشور در معرض آسیب قرار گرفته و افزایش لجام‌گسیخته تورم، تشدید بیکاری، افزایش شکاف طبقاتی، کمبود برخی اقلام اساسی، نوسان نرخ ارز، فقدان ساختارهای مناسب جهت جذب سرمایه‌گذاری خارجی و حتی خروج سرمایه‌های داخلی به دلیل عدم ثبات، گسترش فساد اداری و رانت، نبود مکانیزم‌های شفاف نظارتی و ضدانحصاری و چندین عامل ریز و درشت دیگر، معیشت بخش زیادی از جامعه دستخوش تغییر قرار گرفته و دهک‌های پایین و حتی متوسط جامعه شرایط ناگواری را سپری می‌کنند، در چنین شرایطی تشکیل یک مجلس قوی با حضور شخصیت‌های اقتصادی و حقوقی می‌تواند روزنه‌ای برای برون‌رفت از این شرایط نامناسب اقتصادی باشد. متاسفانه در دهه‌های گذشته، فقدان اجماع در میان نخبگان درباره تئوری‌های کلان اقتصادی و نادیده‌گرفتن موضوع مهم اقتصاد سیاسی در سطوح مختلف تصمیم‌گیری به ویژه در حوزه سیاست‌خارجی منجر به تصویب قوانین و مقرراتی در مجلس شده که بسیاری از آنها نه تنها مرهمی برای دردهای اقتصادی شهروندان نیست، بلکه مردم را برای رهایی از این شرایط ناامیدتر نیز می‌کند. به طور مثال نبود قوانین محکم و کارآمد برای مقابله با انحصارگرایی در بازار و اقتصاد باعث شده بسیاری از افراد در پوشش فعالیت قانونی بزرگ‌ترین ضربه‌ها را به اقتصاد کشور و معیشت مردم وارد کنند، حال آنکه تصویب قوانین و مقررات رقابتی در اقتصاد می‌تواند روزنه‌های روشنی را در اقتصاد کشور ایجاد کند که به دلیل نبود چهره‌های مطرح و شناخته‌شده اقتصادی در مجلس این دغدغه مغفول واقع شده یا تلاش‌ها برای خروج از آن به بن‌بست می‌انجامد.
مجلس معیشت، مجلسی نیست که تنها دغدغه معیشت داشته باشد، بلکه اگر روزگاری اولویت مجلس مدیریت جنگ، سازندگی، سیاست‌خارجی و ... بود، در این دوره معیشت مردم به دغدغه اول مجلس تبدیل شود و همه رویکردها و برنامه‌های مجلس با تاکید بر این اصل مهم و حیاتی تدیون شود. از سویی دغدغه معیشت داشتن نباید منجر به ترویج فرهنگ پوپولیستی شود، بدین معنی که عده‌ای با سوءاستفاده از شرایط اقتصادی کشور و با شعار ساده‌زیستی و معیشت، خود را منجی مردم نشان بدهند حال آن که تهی از هرگونه تئوری و ایده کارآمد و موثر در حوزه اقتصاد باشند، داشتن دغدغه معیشت و اقتصاد با خودفقیرپنداری، ساده‌زیستی و روش‌های تبلیغاتی فریبنده تفاوت دارد، هیچ اشکالی ندارد اگر یک کارآفرین موفق و ثروتمند راهی مجلس شود تا با تجربه و شناخت کافی موهبت موفقیت در عرصه اقتصاد را به دیگران نیز اعطا کند. دغدغه ‌معیشت داشتن بدین معنی نیست که عده‌ای که کاپشن می‌پوشند، خانه محقرانه دارند، حقوق اندک می‌گیرند، ماشین‌شان مدل فلان است یا در زندگی خصوصی افراد ثروتمندی به شمار نمی‌آیند، لزوما کارآمد باشند و در نقطه مقابل افرادی را که با تخصص، کار، تلاش و پشتکار به موفقیت‌های اقتصادی دست‌یافته‌اند، با عناوین فرینده‌ای چون مرفه بی‌درد از دایره مدیران کشور خارج کنیم. مجلس دوازدهم متعلق به افرادی است که معیشت مردم را بسازند نه آنکه با تظاهر به فقر، به دنبال ساختن آینده خود باشند.