سعید ‌پورصمیمی از سنگ بناهای تئاتر ایران است‌

پری‌زاد سیف
کارگردان نمایش «آواز قو»
سعید پورصمیمی بازیگر پیشکسوت تئاتر و سینما که این روزها با نمایش «آواز قو» پس از 17 سال دوباره روی صحنه تئاتر رفته یکشنبه از سوی شورای ارزشیابی هنرمندان، نویسندگان و شاعران کشور نشان درجه یک هنری در رشته بازیگری دریافت کرد.



ده، دوازده سال می‌شود که افتخار دارم گاهی در محضر سعید پورصمیمی شاگردی کنم. ایشان سال 91 نمایش‌خوانی یکی از کارهایشان به نام «آزادی به سرزمین خود باز می‌گردد» را انجام می‌دادند و من هم افتخار داشتم در آنجا برایشان بازی کنم. چندین نمایشنامه‌خوانی با هم کار کردیم تا به «آواز قو» رسیدیم. سال‌ها بود که به این متن تعلق خاطر داشتم. آقای پورصمیمی هم از آن خیلی خوششان می‌آمد. پارسال در اردیبهشت ماه نمایش‌نامه‌خوانی آن را برگزار کردیم. از همان روزها برای اجرای صحنه‌ای روی متن کار کردم و نتیجه آن به اجرای این روزهایمان در تماشاخانه ایرانشهر رسید.
سعید پورصمیمی چهره نا‌شناسی برای ما نیست. یکی از سنگ‌بناهای تاریخ تئاتر و سینمای ایران است. ایشان سال‌ها پیش کارشان را از تئاتر شروع کردند و بعد به سراغ سینما رفتند. یکی از ویژگی‌های مهم ایشان این است که بیش از هر چیز گزیده‌کار هستند و در هر کاری بازی نمی‌کنند. از طرف دیگر روی متن بسیار حساسند. حتی اگر خودشان نویسنده هم باشند، چه فیلمنامه باشد و چه نمایشنامه، متن از نظر ساختاری برایشان بسیار مهم است. اخلاق حرفه‌ای هم برایشان بسیار اهمیت دارد. به همین دلیل شاید او به بازیگری کم‌کار تبدیل‌ شده؛ چه در صحنه و چه در سینما. خاطرم می‌آید اولین‌باری که سر کلاس استادم حمید سمندریان حاضر شدم ایشان حرف بسیار خوبی زدند. گفتند همه ما بازیگر خواهیم شد اما یادگیری اخلاق پشت صحنه چیزی است که باید تا آخر عمرمان دنبالش باشیم. این در مورد سعید پورصمیمی کاملاً اتفاق افتاده است. شما می‌بینید که نظم از هر چیزی برای‌شان مهم‌تر است. خیلی از مخاطبان تئاتر معتقدند که چقدر بدن و بیان ایشان آماده و منعطف است. سعید پورصمیمی از روزی که تصمیم گرفته بازیگر شود هر روز تمرین بدن و بیان کرده است. یعنی این‌گونه نیست که فقط سر کار تمرین کند. رویکرد ایشان به متن هم متفاوت است. بارها درباره متن نویسنده بزرگی چون چخوف کار کردیم اما او روی ریزه‌کاری‌ها و جزئیات بشدت حساس بود. مصداق این جمله که هنر در پرداختن به جزئیات است را در سعید پورصمیمی دیدم. اگر کاری را شسته‌رفته انجام می‌دهد به خاطر این است که به زوایای متن، طراحی صحنه و نور توجه دارد و به آن فکر می‌‌کند. این باعث می‌شود سعید پورصمیمی، سعید پورصمیمی شود و الگویی برای نسل‌های بعدی بماند. امیدوارم آنها هم به این مسائل بپردازند تا این‌که به هنر صرفاً فقط به عنوان راهی برای رسیدن به وضع اقتصادی نگاه کنند.‌