روزنامه ابتکار
1398/07/02
ژوبین صفاری عبور از جهان بدون گفت‌و‌گو
حسن روحانی رئیس‌جمهوری کشورمان روز گذشته در حالی ایران را به مقصد نیویورک برای حضور در مجمع عمومی سازمان ملل ترک کرد که حدود 21 سال پیش در تاریخ 30 شهرویور 1377 رئیس دولت اصلاحات در این مجمع، ایده گفت‌و‌گوی تمدن‌ها را در سازمان ملل مطرح کرد. شرایط آن روز البته با دوره کنونی تفاوت‌های بسیاری دارد، اما شاید امروز بیش از گذشته به این ایده، نه در سطح بین‌الملل، که در داخل نیز به نمود عینی آن احتیاج داریم. در جهانی که گفت‌و‌گو تنها به عنوان یک هماوردی دیپلماتیک با ژست صلح‌طلبی استفاده میشود، سخن گفتن از صلح و تعامل با واکنش‌های منفی زیادی روبه‌رو میشود. بهانه‌های این رویارویی با گفت‌و‌گو و صلح البته آنقدر پیچیده است که انگار سخن از گفت‌و‌گو کردن را باید در پستوهای ذهن پنهان کرد. این کمبود البته تنها به فضای سیاسی و دیپلماتیک بین‌الملل معطوف نمی‌شود چنانکه در فضای داخلی جغرافیای کشورمان نیز خلا گفت‌و‌گو به معنای واقعی آن، یعنی برقراری ارتباط اندیشهمحور و با رویکرد پذیرش آرای مخالف به شدت احساس میشود. در حالی که ایده گفت‌و‌گوی تمدن‌ها در مقابل تز و نظریه برخورد تمدن‌های ساموئل هانتینگتون مطرح شد و قطعاً باید توسط دانشجویان رشته‌های جامعهشناسی و علوماجتماعی واکاوی شود، اما در روز نخست بازگشایی دانشگاهها برخی دانشجویان رشته علوماجتماعی دانشگاه علامه به خاطر وجود یک عکس در یک انجمن با هم به زدوخورد پرداختند تا طنز تلخ پایان گفتمان گفت‌و‌گو را در همین ابتدای سال تحصیلی شاهد باشیم. گو اینکه این دانشجویان در ادامه رویکرد سیاستمداران جهان که حالا بیشتر در سیطره راست‌های افراطی قرار گرفته است؛ رویکرد گرفتن زهرچشم به جای تعامل و گفت‌و‌گو را در پیش گرفته‌اند. این در حالی است که موضوع تعامل، صلح و گفت‌و‌گو در گفتمان دینی و تاریخی ما کم ریشه تاریخی نداشته و ندارد. از انجمن صفاخانه اصفهان که جهت مناظره و گفت‌و‌گوی ادیان و در صدسال پیش توسط بزرگانی چون حاجآقا نورالله نجفیاصفهانی تاسیس شد تا همین روز گفت‌و‌گوی تمدن‌ها که از صفحه تاریخ تقویم رسمی کشور حذف شد؛ همه برای تحقق صلح بود. با این همه، در دنیای امروز که بر مدار عبور از گفت‌و‌گو و استقرار گفتمان گردنکشیهای قدرتطلبانه قرار گرفته است سخن از صلح و گفت‌و‌گو هرچند که ممکن است مانند گذشته مورد استقبال حاضران در سازمان ملل واقع نشود، اما قطعاً بیاثر در فضای گفتمانی جهان نخواهد بود. امروز چه در سطح بین‌الملل چه در سطح داخل و چه حتی در مناسبات اجتماعی خود نبودِ گفت‌و‌گو ضربه بزرگی به ساحت جامعه وارد کرده است. بی‌شک در جهان بیگفتوگو راهی جز نهادینه کردن گفتن و شنیدن توامان نداریم. موضوعی که بار مسئولیت آن بر دوش طبقات تاثیرگذار فکری دانشگاهیان و البته سیاستمدارانی چون رئیس‌جمهوری کشورمان است تا از هر فرصتی از جمله حضور در سازمان ملل متحد برای نزدیک شدن به گفتمان تعامل سازنده با جهان و یکدیگر استفاده کند.
سایر اخبار این روزنامه
معاون رئیس‌جمهور با اشاره به وضعیت منابع طبیعی ایران عنوان کرد
محیط‌زیست تهدیدی بزرگ‌تر از آمریکا و اسرائیل
ژوبین صفاری
عبور از جهان بدون گفت‌و‌گو
«ابتکار» دلایل ورود کمتر هنرمندان تجسمی به خلق آثار اعتراضی را بررسی کرد
هنر در محاق ترس!
«ابتکار» تازه‌ترین تحولات میان ایران و آمریکا پس از سفر روحانی به نیویورک را بررسی می‌کند
معاون اول رئیس‌جمهوری:
با وجود تحریم‌ها وضعیت اقتصاد به ثبات نسبی رسیده است
ظریف در گفت‌و‌گو با سی‌بی‌اس:
دلیلی برای دیدار با پمپئو ندارم
وزیر کشور:
دولت برای سه میلیون زائر اربعین برنامه‌ریزی کرده است
اهانت بی‌رودربایستی صداوسیما به دولت
