سپر سوراخ پاتریوت

تصور کنید یک بسته شمع خریده اید که در زمان دسترسی نداشتن به برق یا زمان خاموشی از آن بهره ببرید. روزی خاموشی فرا می رسد، کبریت را می کشید تا شمع را روشن کنید، اما در کمال ناباوری می بینید که در میان مقدار زیادی پارافین، فتیله ای وجود ندارد! شاید فکر کنید مضحک است. اما مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا در جواب به این که چرا سامانه پدافندی مجهز و البته گران قیمت «پاتریوت» در حمله پهپادهای مقاومت به دو پالایشگاه «بقیق» و «الخریص» شرکت آرامکو عمل نکرده گفت: «بعضی وقت‌ها حتی بهترین پدافندها هم شکست می‌خورند». این موضوع شکاف‌ها و خلأهایی را که حتی پیچیده‌ترین تسلیحات آمریکایی نتوانستند پر کنند، افشا کرد. سخنان پمپئو کلاهبرداری آشکار از کشورهای عرب خلیج فارس است که آمریکا رویای امنیت را به جای امنیت به آن ها فروخته است. اکنون 88 سکوی پرتاب پاتریوت در عربستان وجود دارد که 52 تای آن ها از جدیدترین مدل موسوم به PAC-3 هستند و از مرزهای شمالی عربستان سعودی محافظت می کنند. افزون بر آن سه ناوشکن مجهز به موشک های هدایت شونده از نوع ایجیس، مسئولیت محافظت از سواحل سعودی در آب های خلیج فارس را بر عهده دارند. ولی کارایی و بازده آن ها در جنگ واقعی سوال برانگیز است و این تسلیحات قادر به دفع حملات دشمن در جنگی واقعی با استفاده گسترده از سلاح های هوایی نیستند. سوالی که پمپئو و ترامپ باید جواب دهند این است که آیا همه سامانه های مستقر در نزدیکی محل حمله، به یک باره دچار نقص در تشخیص شده بودند. جالب آن که همپیمانان عرب سعودی در حالی که این رخداد نظامی فاجعه بار را دیده اند، اما حاضر نیستند از تکرار اشتباه پرهیز کنند. شاید هم ترامپ جادوگری است که می تواند کمتر از یک هفته از این ناکامی نظامی، سامانه پاتریوت را به حاکمان بحرین بفروشد. سامانه پاتریوت قادر است تنها به ۸ هدف همزمان شلیک کند. این یعنی اگر مجموع اجسام پرنده (پهپاد و موشک کروز) بیش از ۸ فروند باشد، عبور از حفره سپر پاتریوت ممکن می‌شود. این در حالی است که  این رقم برای    S-400 تعداد ۳۶ فروند است. همچنین پاتریوت می‌تواند اهدافی با حداکثر سرعت ۲/۲ کیلومتر بر ثانیه را هدف قرار دهد. این قابلیت برای سامانه    S-400 ، ۸/۴ کیلومتر بر ثانیه است. اما به نظر می‌رسد شاه کلید ناکارآمدی پاتریوت‌ها تا حد زیادی در تحولات جدید صحنه نبرد و ورود پهپادها به عرصه جنگ نهفته است.
«دیو دز راشز» از کارشناسان دفاع ملی دانشگاه واشنگتن در این زمینه گفت: «بیشتر رادارهای دفاع هوایی متعارف برای مقابله با تهدیدهای سلاح های دارای قابلیت پرواز در ارتفاع بالا (60 متر تا 24 کیلومتر) همچون موشک های بالستیک طراحی شده اند. موشک های کروز و پهپادها در نزدیک زمین عملیات انجام می دهند بنابراین به دلیل انحنای زمین قابل رویت نیستند و پهپادها بسیار کوچک هستند و اثر گرمایی برای بیشتر رادارها ندارند.» گفته می شود یکی از دلایلی که ترکیه به خرید سامانه اس- 400 روی آورده نقص های عملیاتی سامانه پاتریوت آمریکایی بوده است. در اولین آزمون در فوریه 1991 و در خلال جنگ خلیج فارس، سکوی پرتاب موشک پاتریوت آمریکا در ظهران عربستان طی درگیری با یک موشک اسکاد عراقی ناکام ماند و 28 نظامی کشته و حدود 100 نفر دیگر مجروح شدند. بررسی ها نشان داد این مشکل ناشی از یک خطای نرم افزاری در محاسبات رایانه ای این سامانه بود. این اتفاق در دنیای فناوری نیز بازتاب زیادی داشته و یکی از معروف ترین باگ های نرم افزاری تاریخ توصیف شده است. در سال های اخیر اگرچه پاتریوت های عربستان ارتقا یافته و خریدهای جدیدی نیز برای تکمیل مدل های قبلی انجام شده، اما همچنان برخی موشک های شلیک شده از سوی یمن و پس از آن بارها پهپادهای یمنی موفق به رد شدن از پاتریوت و انهدام اهداف نظامی و اقتصادی در عمق این کشور شده اند. به گزارش راشا تودی، یک منبع نظامی در ارتش روسیه اعلام کرد عملکرد سامانه پدافند هوایی عربستان سعودی متشکل از موشک های پاتریوت یا رادارها و ناوشکن های ایجیس، با ویژگی های تبلیغاتی آن ها مطابقت پیدا نمی کند و این تسلیحات در جنگ واقعی کاربرد ندارد. پاتریوت های گران آمریکایی در مقابل پهپادهای ارزان یمنی در حالی سر فرود آورده اند که بخشی از قراردادهای 460 میلیارد دلاری سعودی با آمریکا که سال 2017 امضا شد، به خرید سامانه های پدافندی اختصاص یافته بود.