‌هنرمند خلاق و منحصر به فرد



فخرالدین پورنصری‌نژاد (پورنصر)
شاعر، خواننده و نوازنده فلوت‌


فردا یکم مهرماه زادروز میلاد کیایی آهنگساز و نوازنده پیشکسوت ساز سنتور است. علاقه‌مندی او به موسیقی به دوران کودکی برمی‌گردد و از ۸ سالگی نزد پدرش «تار» و «سنتور» می‌نواخت  . کیایی در سال ۱۳۸۰ گواهینامه درجه یک هنری را از وزارت فرهنگ دریافت کرد و طی مراسمی لوح افتخار به‌دلیل ۴۰ سال فعالیت هنری، توسط «علی تجویدی» به او اهدا شد.

دردور دست نوجوانی و جوانی و سال‌های دوران تحصیل دبیرستان که درشهر رشت سپری شد؛ آن زمان که ابزارپخش صوتی از رادیو و گرام فراتر نرفته بود و تنها شناخت ما ازهنرمندان شهر، به خوانندگان و فلوت نوازانی منحصر می‌شد که عصرگاهان برای تمرین ساز و آواز به باغ معروف شهر(باغ محتشم گذشته و پارک قدس امروز) می‌آمدند.
آن دوران هنوز خوانندگانی چون ناصر مسعودی و نادر گلچین رسماً پا به میدان خوانندگی نگذاشته بودند و از میان این هنرمندان شهردرآهنگسازی و نوازندگی، فلوت نوازی بود به‌نام غلامرضا امانی و اثر‌گذار در ذوق و شوق جوانان به این ساز که درصدر نام تمام این نوازندگان، بیشترین حجم آثار را با ناصر مسعودی و خوانندگان دیگراین شهر درکارنامه خود ثبت کرده است.
 شبها باغ شهر از هر طرف جولانگاه نفیر سرکش این ساز بود و من که شور و شوق جنون آمیزی به نواختن ویولون داشتم از این تأثیر دور نماندم و بی‌راه نیست اگر نام این باغ را درآن زمان به باغ فلوت نوازان تشبیه کنم.
علاوه براین ساز که محبوبیتی درمیان جوانان داشت، دوستداران وعلاقه‌مندان ساز سنتور هم کم نبودند. آن سال‌ها همزمان بود با اکران داغ فیلم‌های سوزناک هندی و رواج آهنگ‌های عربی و آهنگسازی ما تا حدی تحت تأثیر این نوع موسیقی قرار گرفته بود و سازسنتور نیز به لحاظ ویژگی‌های ساختاری و شیوه‌های اجرایی با استفاده از سیم‌های پشت خرک و فشردن این سیم‌ها درایجاد صداهای سوزناک که مرسوم به بعضی از نوازندگان این ساز بود از این نواهای پر سوز و گداز بی‌تأثیر نبوده است.
با آمدن برنامه گل‌ها و حضور هنرمندانی صاحبنام چون رضا ورزنده و فرامرز پایور دراین برنامه و پخش گسترده آثاراین دو هنرمند به‌صورت تک نوازی وهمکاری‌های تنگاتنگ با خوانندگان بزرگی چون بنان، قوامی، عبدالوهاب شهیدی، محمودی خوانساری واکبرگلپایگانی و شست وشوی ذائقه‌های عربی و عربی نوازی درآهنگسازی، این بزرگان توانستند به شناساندن ماهیت و توان کیفی و اجرایی ساز سنتور در موسیقی ایرانی بسیاراثرگذارباشند.
بعد آن سال‌ها در نقل مکان به تهران درمسیر رابطه‌های هنری با میلاد کیایی آشنا شدم و از همان زمان آنچه  بیش از هر چیز در نوازندگی‌اش جلب نظر می‌کرد سبک و سیاق منحصر به فرد نوازندگی اش بود.  او از تمام بزرگان ساز سنتور مایه داشت اما هیچ یک از آنها نبود و مضراب‌هایش بازتاب شخصیت یک هنرمند بود؛ نرم، لطیف و با جوهره هنری و خلاقیت فردی توأم با صمیمیت، متانت وخونسردی دراجرا و به غایت دلنشین و به دوراز تکرارهای کلیشه ای که دامنگیر بسیاری ازنوازندگان ما است. آن روز آشنایی من با استاد میلاد کیایی راهگشای دوستی و همکاری تنگاتنگی شد که همچنان تا امروز ادامه دارد. فردا سالروز تولد این دوست عزیز و هنرمند است و این فرصت را مغتنم می‌شمارم و به او صمیمانه تبریک می‌گویم.