احمدخرم تاکید بر هم‌صدایی

از روزی که ایالات‌متحده‌ از برجام خارج شد، کشور شرایطی بسیار پیچیده‌ای را تجربه می‌کند. در واقع وضعیت به قدری به‌هم‌ریخته است که مشکلات روزبه‌روز بیشتر و مانع‌ها روزبه‌روز عمق بیشتری پیدا می‌کنند. معلوم است که در چنین حالتی که همه به نوعی دچار گرفتاری هستند «اتحاد و انسجام» بیش از هر برهه دیگری لازم است. دقیقا به همین دلیل به حکم منطق و عقل، باید کوشید تا اختلاف سلیقه‌ها به کمترین حالت خود برسند و چالش‌ها و درگیری‌هایی که به هر حال اجتناب‌ناپذیرند هم کاهش پیدا کنند تا بتوان از این طریق فضا را برای بهره گرفتن از همه پتانسیل‌ها برای ترمیم فضای کدر فعلی فراهم کرد. دقیقا به همین دلیل باید اذعان داشت، تحرکات گروهی که اصرار به تندروی و شعله‌ور کردن آتش اختلاف و تنازع دارند، موجب تاسف و تالم می‌شود. در واقع تندروها را باید مخاطب این سئوال قرار داد که «چطور راضی می‌شوند به راحتی منفعت و مصلحت عمومی را فدای مطالبات و اهداف سیاسی و جناحی خود کنند». این معضل که گاهی با عنوان تندروی و گاهی با عنوان افراطی‌گری و در این چند سال با عنوان دلواپسان شناخته شده و فعالیت‌های رادیکال‌گونه خود را پی می‌گیرند،‌ در چند سال اخیر با توجه به سلیقه دولت مستقر بیشتر و پررنگ‌تر شده است تا بتوان به این تحلیل نگران‌کننده رسید که «گروهی هنوز بنای احترام به رای مردم را ندارند» همچنین باید اذعان داشت، استفاده ابزاری از تریبون‌هایی که در طول تاریخ برای ایران و ایرانی‌ها مقدس بودند روزبه‌روز بیشتر می‌شود تا دغدغه دین به دغدغه‌های متعدد دیگر افکار عمومی اضافه شود. البته این امیدواری وجود دارد تا دستگاه‌های مسئول و به خصوص روحانیت به این بحث ورود کنند تا ارزش‌های دینی بیشتر از این به بهانه‌ای برای مقاصد سیاسی گروهی افراطی بدل نشود.
نکته هزینه‌ساز دیگر که‌ آشکارا مشاهده می‌شود‌،‌ این است که دولت و دولتی‌ها گاه و بی‌گاه با نقدهایی روبه‌رو می‌شوند که غیرمنطقی‌ بودن‌ آنها به تحلیل و بررسی خاصی احتیاج ندارد. آقای روحانی حتما در تصمیم‌ها و رفتار خود موردهای زیرسئوالی دارد، اما در شرایطی که نظام بین‌الملل همه هم‌وغم‌اش را به کار بسته تا به هر طریق ممکن، جمهوری‌اسلامی را وارد بن‌بست کند و حتی به قراردادهای مهم هم بی‌اعتنایی می‌کند، این توقع که دراین موقعیت خطیر همه سلیقه‌ها باید بنا را بر همکاری با دست‌اندرکاران داشته باشند، حتما توقعی به‌جا است. البته این به معنی نقد نکردن به دولت و چشم بستن روی اشتباه‌های دولتی‌ها نیست. با این حال لازم است با در نظر گرفتن موقعیت فوق‌العاده حساسی که کشور را دچار مشکلات زیاد کرده است، حداقل برای مدتی محدود تخریب و تخطئه و فضای اتهام و... را به حاشیه ببریم تا بلکه از این طریق بتوانیم با بهره‌گیری از همه داشته‌های‌مان مانع‌ها را یکی پس از دیگری از پیش‌رو برداریم و آرامش را به جامعه برگردانیم.