کربلا و فتنه آقازاده‌ها

دکتر احد رضایان قیه‌باشی‪-‬ به احتمال زیاد کربلا بزرگ‌ترین تراژدی تاریخ بشری است. آنچه که عمق این تراژدی را افزایش داده است «مرگ اخلاق» است.
معاویه -آن خائن به عهد و پیمان، آن ترامپ دوران- با زیرپا گذاشتن عهدی که با حسن‌ابن علی بسته است زمینه را برای کشتن اخلاق و خلق تراژدی فراهم می‌کند اما آنچه که این تراژدی را سبب می‌شود حماقت آقازاده‌هایی است که بر تمامی قوانین، اصول، عرف و قواعد پشت می‌کنند.
فرهنگ آقازادگی ریشه در سیستم الیگارشی و سیستم جانشینی به سبک پادشاهی دارد؛ سیستمی که در آن فرزند یا وارث تاج و تخت پدر است یا از موقعیت و رانت پدر برای خود به شکل غیرمعمول استفاده می‌کند.
آقازادگی یکی از چالش‌های مهم در عرصه سیاسی و اقتصادی جهان بوده و هست. آقازادگی به مرور و در گذر زمان با مفاهیمی همچون «سوء استفاده»، «رانت‌گرایی»، «اختلاس»، «اختلال» و «زیاده‌خواهی» همراه شده است.


البته آقازادگی بالذات مفهوم بدی نیست، اما عملکرد بد آقازاده‌ها به مرور باعث بد شدن این مفهوم شده است.
آقازاده‌ها اغلب از رانت پدر یا مادر برای ثروت‌اندوزی و به‌دست آوردن قدرت استفاده می‌کنند. آنها اغلب قوانین و مقررات را دور می‌زنند و توجهی به محدودیت‌های اجتماعی ندارند.
آقازاده‌ها خوی و خصلت خاصی دارند. آنها به شدت طلبکارند. خود را محق و دیگران را بدهکار می‌پندارند. آنها معتقدند قانون برای دیگران است و آنها خودشان واضع قانون هستند. آنها ثروتمند بودن را حق خود می‌دانند. قدرت داشتن را سرنوشت محتوم خود در نظر می‌گیرند. آنها اغلب به تن‌پروری و راحت‌طلبی خو گرفته و توان زندگی در شرایط عادی و معمولی را ندارند. آنها اغلب از عادی بودن و عادی زیستن متنفر هستند. متفاوت بودن با دیگران در بین آقازاده‌ها یک اصل است. آنها به راحتی قانون را زیر پا می‌گذارند و با آسودگی بحران می‌آفرینند و به فتنه‌ها دامن می‌زنند. و همه اینها ریشه در خوی و خصلت آقازادگی و پرورش در محیط غلط آقازادگی دارد.
فرزندان پیامبران، فرزندان پادشاهان، فرزندان وزرا، فرزندان فرماندهان و تمامی صاحب‌منصبان عالی دولتی آقازاده محسوب می‌شوند.
شاید با این توصیف از آقازادگی، بتوان فهم متفاوتی از تراژدی کربلا ارائه کرد. در واقع به نظر می‌رسد فاجعه کربلا فاجعه آقازادگی است؛ آقازاده‌هایی که به دنبال دور زدن قانون و کسب منصب و مقام دولتی هستند.
بارزترین مثال آقازادگی در تراژدی کربلا، «عمر سعد» فرزند «سعدابن ابی‌وقاص» است. سعدابن ابی‌وقاص یکی از فرماندهان ارشد سپاه رسول خدا و «فاتح بزرگ» لقب گرفته است. فرزند او عمر سعد از نام و لقب پدر برای هر گونه نفوذ و قدرت‌‎گیری استفاده می‌کند و بی‌شک بخش مهم فاجعه کربلا حاصل خوی و خصلت آقازادگی عمر سعد است.
علاوه بر این شخص، تاریخ گواهی می‌دهد که تراژدی کربلا حاصل خیره‌سری و بد اخلاقی بیش از 19 آقازاده است. از جمله عبدالله‌بن زبیر، عبدالله‌بن عمر، عبدالرحمن‌بن ابوبکر (اینها آقازاده‌هایی بودند که هیچ حمایتی از حسین(ع) نکردند و بیعت‌شان با یزید سبب شد تا یزید در برخورد تند با امام حسین(ع) ترغیب شود).
عبیدالله ابن زیاد که مغز متفکر تراژدی کربلا است، از آقازاده‌های بنام است. پدرش بیش از 20سال از فرماندهان اموی بوده و حتی برخی مورخین ابن‌زیاد را فرزند نامشروع ابوسفیان می‌دانند.
«یزید ابن معاویه» مهم‌ترین آقازاده‌ای است که دستور می‌دهد تا کربلا به شکل تراژیک دربیاید. تمام خوی و خصلت آقازادگی در یزید دیده می‌شود، او مصداق عینی و بارز «آقازادگی بد» است.
این روزها کشور ما ایران هم به شدت درگیر مسئله و چالش آقازاده‌ها است.
آقازاده‌ها در بسیاری از اختلاس‌ها دست دارند. آنها در اغلب قانون‌گریزی‌ها و ثروت و قدرت‌اندوزی‌های غیرقانونی پیش قدم هستند.
آقازاده‌ها به راحتی از رانت پدر و مادر برای دور زدن قانون استفاده می‌کنند.
آنها باعث بی‌اعتمادی مردم به سیستم و نظام می‌شوند.
اگر در صدر اسلام آقازاده‌ها تراژدی کربلا را به وجود آوردند، بعید نیست که در زمان ما نیز تراژدی بزرگتری را رقم نزنند.