درباره فروش زمین به اعراب

اراضی و املاک شمال کشور اخیرا توسط اعراب اعم از عربهای عراق وامارات به صورت غیر مستقیم توسط واسطه‌های ایرانی خریداری می شود .از آنجایی که قانون اجازه نمی دهد اتباع خارجی به صورت مستقیم ملک یا زمینی را خریداری کنند ، این افراد از طریق ایرانی‌هایی که نسبتی با آنها دارند مثلا دامادشان ایرانی است یا از طریق دوستان خود در ایران این اراضی واملاک را به نام فرد ایرانی خریده اما در واقع مالک اصلی خودشان هستند.
علت فروش اراضی کشاورزی از سوی مالکان محلی به اعراب آن است که تولید کشاورزی در کشور صرفه اقتصادی ندارد و به خصوص واحدهای کوچک برایشان اقتصادی نیست برنج تولید کنند .یک زمانی بحث یکپارچه سازی
اراضی مطرح شد که اراضی یکپارچه
شود تا تولید توجیه اقتصادی پیدا کند، اما این موضوع عملی نشد.واحدهای کوچک به خاطر آن که تولید صرفه ندارد زمینها را به خصوص پس از مرگ والدین می فروشند وجوانها دنبال کار کشاورزی نمی روند.از آنجایی که قیمتهای پیشنهادی اتباع خارجی به خاطر پایین آمدن ارزش پول ملی ما وقیمت دلار بالاست ،زمینها


به راحتی فروخته وتبدیل به ویلا وملک می شوند.
متاسفانه نمی توان جلوی پدیده فروش
اراضی واملاک را به این افراد متوقف کرد چرا که طبق توافقات غیر رسمی، این ملک یا زمین به طرف ایرانی فروخته می شود اما پشت پرده طرف خارجی نشسته و صاحب غیر رسمی ملک و آپارتمان وزمین شمال کشور می شوند.
دولت سند ومدرکی ندارد که ملک یا زمین به نام اتباع خارجی باشد بنابراین نمی تواند برخورد قانونی کند. چگونه می توان ثابت کرد وقتی ملک به نام یک ایرانی است، به عبارتی موضوع مکشوف نیست ومهمان خارجی به صورت غیر رسمی صاحب زمین واملاک ما می شود.حال چه باید کرد؟ باید کاری کرد تا مردم مجبور نشوند اراضی واملاک خود را بفروشند. وقتی تولید مقرون به صرفه نیست طرف چوب حراج به اموال خود می زند.باید با برنامه ریزی بلند مدت کاری کرد تا
کشاورز بتواندحاصل دسترنج خود را به دست آورد
وتولید برایش باصرفه باشد.با بخشنامه
و دستورالعمل این امر محقق نمی شود.باید شغل ایجاد کرد و با ثبات سیاستگذاری در حوزه کشاورزی ،کشاورزان را تشویق به تولید کرد تا مجبور نشوند زمین واملاک خود را به اعراب به صورت غیر مستقیم بفروشند.