به مناسبت سالروز شهادت آیت‌الله مدنی اسوه معنویت و اخلاق

امروز سی و نهمین سالروز شهادت آیت‌الله سید اسدالله مدنی یکی از شهیدان محراب است.
آیت‌الله مدنی در سال 1293 در دهخوارقان آذربایجان شرقی که بعد‌ها به آذر شهر تغییر نام یافت دیده به جهان گشود. در چهار سالگی، مادر و در 16 سالگی، پدر خود را از دست داد و دوران کودکی را با رنج و زحمت و سختی به پایان رساند. وی در عنفوان جوانی، به قصد کسب علم و کمال، به شهر قم عزیمت کرد و به‌رغم مشکلات فراوان شخصی ناشی از درگذشت پدر و استبداد عصر رضاخانی، با پشتکار فراوان به تحصیل علوم دینی مشغول شد و در حوزه علمیه قم، پس از گذراندن مراحل مقدماتی، مدتی پای درس مرحوم آیت‌الله ‌کوه‌کمری و آیت‌الله سیدمحمدتقی خوانساری حاضر شد و چهار سال نیز در محضر امام خمینی از دروس فلسفه، عرفان و اخلاق بهره‌مند گردید. وی پس از مدتی به نجف‌اشرف هجرت کرد و در حوزه علمیه نجف اشرف، در کنار تکمیل تحصیلات عالی، تدریس در سطوح مختلف را شروع و به دستور مرحوم آیت‌الله حکیم، کرسی تدریس لمعه، رسائل، مکاسب و کفایه را به عهده گرفت و در اندک زمان، جزو اساتید معروف حوزه علمیه نجف‌اشرف گردید و از مراجع بزرگی از جمله آیت‌الله حکیم در نجف و آیت‌الله حجت‌کوه‌کمری در قم، و آیت‌الله خوانساری اجازه اجتهاد دریافت کرد.
مبارزات سیاسی و اجتماعی آیت‌الله مدنی از دوران تحصیل در شهر قم و در همراهی با مبارزات شهید نواب صفوی آغاز شده بود اما مبارزات جدی ایشان در سال 1342 با حرکت عظیم مردم مسلمان ایران به رهبری حضرت امام خمینی در جهت سرنگونی رژیم طاغوت آغاز گردید، آیت‌الله مدنی، نخستین کسی بود که در نجف به ندای امام لبیک گفته، با تعطیل کردن درس‌های خود در نجف و تشکیل مجالس سخنرانی، در جهت افشای چهره پلید رژیم مزدور پهلوی گام برداشت. وی در این زمان، در نجف، سردمدار جریان دفاع و پشتیبانی از نهضت امام به شمار می‌آمد و اخبار وقایع ایران را برای طلاب نقل می‌کرد. از زمان تبعید حضرت امام به نجف، آیت‌الله مدنی، همواره یاور امام بود و در کنار مراد خود به مبارزه علیه ظلم و ستم ادامه داد. آیت‌الله مدنی در ایام تعطیلی حوزه نجف در تابستانها، به‌طور مرتب به ایران سفر می‌کرد و در شهرهای مختلف به تبلیغ و روشنگری سرگرم می‌شد. مبارزه با مفاسد اجتماعی و مظاهر طاغوت، یکی از کارهای اصلی آن عالم بزرگ بود و به هر دیار که سفر می‌کرد یا تبعید می‌شد، مبارزه، در سرلوحه فعالیتها و حرکتها و برنامه‌های وی قرار داشت. در پاییز سال 1357 آیت‌الله مدنی وارد تبریز شد و در کنار اولین شهید محراب آیت‌الله قاضی طباطبایی و روحانیون مبارز تبریز، مبارزات خود را علیه رژیم ستمشاهی ادامه داد و مسجد شهیدی و بیت ایشان به پایگاه انقلابیون مسلمان تبریز تبدیل شد.
پس از به ثمر رسیدن قیام خونین ملت ایران به رهبری امام خمینی، این یار دیرینه امام و سرباز خستگی‌ناپذیر انقلاب که پرچم مبارزه را لحظه‌ای بر زمین نگذاشته و از تبعید‌گاهی به تبعیدگاهی دیگر و از سنگری به سنگر دیگر در صف مقدم مبارزه حرکت کرده بود، فصل جدید مبارزات خود را برای حفظ و حراست و پاسداری از انقلاب شکوهمند اسلامی آغاز کرد. آیت‌الله مدنی، در صف مبارزه با ایادی استکبار و عناصر سرسپرده آنان قرار گرفت و همچون سربازی آماده، در هر سنگری که به وجود و فداکاری ایشان نیاز بود با اشاره امام خمینی بدان سو شتافت.


آیت‌الله مدنی در انتخابات مجلس خبرگان قانون اساسی، از طرف مردم همدان به نمایندگی انتخاب شد و سپس در کوران مشکلات و آشفتگی اوضاع همدان، ازسوی امام با اختیارات تام به امامت جمعه منصوب و روانه این شهر شد. در روزهایی که ضد انقلابیون به فکر آشفته کردن شهر تبریز افتاده بودند، امام خمینی طی حکمی آیت‌الله مدنی را روانه تبریز کردند. حساسیت منطقه و اهمیت این حرکت را از پیام امام به آیت‌الله مدنی می‌توان دریافت.
آیت‌الله مدنی، در سر و سامان دادن به اوضاع سیاسی و اجتماعی تبریز تلاش مخلصانه‌ای کرد و آنگاه برای ادامه خدمت به شهر همدان بازگشت؛ هنوز چند روزی از مراجعت وی نگذشته بود که حادثه دلخراش و غمبار شهادت اولین شهید محراب آیت‌الله سیدمحمد علی قاضی طباطبایی به دست دشمنان انقلاب و مزدوران آمریکا علیه روحانیت، اوضاع شهر تبریز را دگرگون ساخت. در این هنگام بار دیگر امام خمینی طی حکم دیگری، آیت‌الله مدنی را به نمایندگی خود و امامت جمعه شهر تبریز منصوب فرمودند. آیت‌الله مدنی با معضل بزرگ «حزب خلق مسلمان» که جریانهای مختلف تحت پوشش آن به مبارزه با انقلاب پرداخته بودند، مواجه شده بود؛ اما به یمن آگاهی و هوشیاری مردم آذربایجان و شخصیت و مقبولیت ایشان و همچنین فعالیت شبانه‌روزی و هوشیاری آن عزیز، این توطئه منجر به شکست شد. همچنان وی در تقویت روحیه رزمندگان اسلام نقش بسزایی داشت و با شرکت و حضور در جبهه‌های نبرد و در کنار سپاهیان اسلام مشوقی برای رزمندگان اسلام بود.
از آیت‌الله مدنی نقل است که در یکی از جلسات درس خود گفته بود: "من در دو موضوع نسبت به خود شک کردم. یکی این که آیا من سید‌اسدالله هستم؟ دیگر این که آیا شهید می‌شوم یا نه؟ یک شب امام حسین علیه‌السلام را در خواب دیدم که بالای سر من آمد و دستی به سر من کشید و این جمله را فرمود: «یا بنی‌انت مقتول». «پسرم تو شهید می‌شوی» که جواب هر دو سوال من در آن بود." این آرزوی دیرینه آیت‌الله مدنی به تحقق پیوست و در روز بیستم شهریور 1360 به دست منافقین کور دل در سنگر نماز جمعه به شهادت رسید و پیکر آن معلم اخلاق و معنویت در کنار حرم مطهر حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها به خاک سپرده شد.
امام خمینی به مناسبت شهادت این یار خستگی‌ناپذیر انقلاب در پیامی فرمودند:
"انا للَّه و انا الیه راجعون؛ با شهید نمودن یک تن دیگر از ذریه رسول‌الله و اولاد روحانى و جسمانى شهید بزرگ امیر المومنین سند جنایت منحرفان و منافقان به ثبت رسید. سید بزرگوار و عالم عادل عالیقدر و معلم اخلاق و معنویات، حجت‌الاسلام والمسلمین، شهید عظیم الشان، مرحوم حاج سید اسدالله مدنى- رضوان‌الله‌علیه- همچون جد بزرگوارش در محراب عبادت به دست منافقى شقى به شهادت رسید. اگر با به شهادت رسیدن مولاى متقیان اسلام محو و مسلمانان نابود شدند، شهادت امثال فرزند عزیزش شهید مدنى هم آرزوى منافقان را برآورده خواهد کرد. اگر خوارج سیاه بخت از شهادت ولی‌الله الاعظم طرفى بستند و به حکومت رسیدند، این گروهکهاى خائن نیز به آمال خبیث خود، که سقوط حکومت اسلام و برقرارى حکومت آمریکایى است، مى‏رسند. آنان لعنت خدا و رسول و ننگ ابدى را براى خود، و اینان عذاب ابدى خدا و نفرت و لعنت قادر متعال و امت‏ اسلام را براى خود و هم‏پیمانان و اربابان خونخوار خویش، به بار آوردند... این چهره نورانى اسلامى عمرى را در تهذیب نفس و خدمت به اسلام و تربیت مسلمانان و مجاهده در راه حق علیه باطل گذراند. و از چهره‏هاى کم نظیرى بود که به حد وافر از علم و عمل و تقوا و تعهد و زهد و خودسازى برخوردار بود..." (صحیفه امام، ج‏15، ص228)
سایر اخبار این روزنامه