استمرار تحقیر اروپا توسط آمریکا

برایان هوک، هماهنگ‌کننده سیاست‌های ضدایرانی در وزارت خارجه آمریکا، با فرستادن ایمیل به ناخدای کشتی ایران «آدریان دریای 1» و 11 کشتی دیگر از آنها خواسته است کشتی‌های تحت فرمان خود را به نقاطی منتقل کنند که ارتش آمریکا بتواند آنها را توقیف کند. هوک با وقاحتی بی‌نظیر در مصاحبه مطبوعاتی خود اعتراف کرد که به ناخدای نفتکش «آدریان دریای 1» پیشنهاد 5 میلیون دلار رشوه داده ولی او از اجرای خواسته بی‌شرمانه‌ آمریکا امتناع کرده است.
دکتر ظریف وزیر خارجه کشورمان در واکنش به این سیاست ماجراجویانه آمریکا گفت سیاست آمریکا مبتنی بر دزدی دریائی، رشوه‌گیری و باج‌خواهی است. «مارک اسپر» وزیر دفاع آمریکا برای سرپوش گذاشتن بر این رسوائی بزرگ جهانی آمریکا وارد عمل شد و گفت هیچ طرحی برای توقیف نفتکش آدریان دریای 1 وجود ندارد. علاوه بر این برایان هوک اعتراف کرد واشنگتن 15 میلیون دلار جایزه به کسانی می‌دهد که اطلاعاتی برای ایجاد اختلال در فروش و انتقال نفت ایران ارائه کنند و یا درباره فعالیت‌های برون مرزی سپاه پاسداران خبرچینی نمایند.
تا همین جای قضیه، آمریکا تلاش کرده در مقیاس جهانی به هیچ معیار و قانونی پایبند نباشد، تمامی هنجارهای بین‌المللی را زیرپا بگذارد و حتی به قانون جنگل هم وفادار نماند. به‌طور همزمان، کشوری که سیاست رسمی خود را بر دزدی دریائی و رفتارهای تهاجمی و تنش‌زا استوار کرده، مدعی است که می‌خواهد و می‌تواند امنیت در خلیج فارس را برقرار کند و خواستار باج‌خواهی از سایر کشورها برای پرداخت هزینه‌های سنگین نظامی آمریکا شده و حتی هشدار داده که ممکن است برای کشتی کشورهائی که حاضر به پرداخت پول و تمکین به باج‌خواهی آمریکا نباشند، حوادثی رخ دهد که خود به منزله تهدید آمریکا علیه کشورهایی است که باج نمی‌دهند.
نکته مهمی که در این زمینه به ذهن می‌رسد آنکه آمریکا سرگرم تحمیل سیاست‌های جدیدی در مقیاس جهانی به سایر کشورهاست که قوانین فرامرزی و تصمیمات تحکم‌آمیز خود را در سراسر جهان به سایر کشورها هم عیناً دیکته کند و آنها را به اطاعت و دنباله‌روی از سیاست‌های واشنگتن وادار نماید.


آشکارترین مورد، در جریان تلاش‌های میانجی‌گرانه امانوئل مکرون رئیس‌جمهور فرانسه رخ داد که مکرون علیرغم تعامل همه‌جانبه با آمریکای ترامپ، بازهم نتوانست خواسته‌ها و اراده اتحادیه اروپا در زمینه استمرار مناسبات اقتصادی – تجاری و خرید نفت از ایران را عملیاتی کند. این برای اتحادیه اروپا بسیار تحقیرکننده است که علیرغم تمایل آشکار و نهان برای حفظ و ارتقاء تعاملات اقتصادی – تجاری با ایران، مجبور است از واشنگتن اطاعت و پیروی کند و برای ایجاد یک خط اعتباری از آمریکا اجازه بگیرد و نهایتاً بازهم نتواند خواسته‌هایش را اجرائی کند. اکنون مقامات واشنگتن با مشاهده نتایج سیاست‌های زورمدارانه خود، اقدام تازه‌ای را مدنظر قرار داده‌اند و به دزدی دریائی روی آورده‌اند.
اصل ماجرای دزدی دریائی انگلیسی‌‌های شرور و توقیف نفتکش «گریس 1» در مدخل دریای مدیترانه هم به خواسته آمریکا صورت گرفت و دولت بی‌ثبات و سردرگم لندن مجری سیاست‌های وقیحانه آمریکا بود که سرانجام ناچار شد به شرارت‌های خود پایان دهد. ولی آمریکا با توسل به ابزارهای دیگر و پیشنهاد رشوه به ناخدای همین نفتکش که اکنون با نام جدید «آدریان دریای 1» به کار خود ادامه می‌دهد، تلاش می‌کند نفتکش ایرانی را توقیف نماید.
جای تعجب است که سایر کشورها در قبال سیاست‌های ماجراجویانه آمریکا ساکت یا همراهند و شرارتهای آمریکای ترامپ تاکنون با واکنشی متناسب با ابعاد فاجعه‌ای که درحال شکل‌گیری است، مواجه نگردیده است. جمهوری اسلامی ایران در این زمینه به دادگاه بین‌المللی لاهه و سازمان جهانی دریانوردی شکایت نموده و خواستار احقاق حق و موضع‌گیری صریح و قانونی مجامع بین‌المللی در این زمینه شده است. لکن در عین حال، تمکین سایر کشورها به قوانین فرامرزی آمریکا و دنباله‌روی کورکورانه آنها در قبال سیاست‌های واشنگتن باعث گردیده حتی اتحادیه اروپا هم عملاً به ایالت پنجاه و یکم آمریکا تبدیل شود و کوچکترین اراده‌ای در جهت انتخاب سیاست‌های اقتصادی – تجاری و انتخاب طرف‌های تجاری خود نمی‌تواند داشته باشد کما اینکه وزیر دارائی فرانسه برای اجازه گرفتن از ترامپ برای اجرای تصمیمات فرانسه و حتی اتحادیه اروپا باشد ولی با مخالفت رسمی واشنگتن مواجه گردید و با دست‌های خالی و سرخورده به پاریس بازگشت.