عدالت آموزشی و بخاری نفتی

توزیع امکانات آموزشی در یک جامعه اگر براساس ضوابط عادلانه و معیارهای منطقی نباشد باعث تلقین تبعیض از دوران کودکی می‌گردد و کسی که با این‌گونه رفتارها رشد کرده و وارد جامعه شود، ممکن است مشکلات روحی و روانی خود را در جامعه جبران کرده و با نگاه انتقام جویانه به جامعه نگاه کند. متاسفانه در توزیع امکانات و تسهیلات آموزشی در کشور هیچ‌گونه معیارهای عدالت آموزشی در نظر گرفته نشده و نمی‌شود. یعنی فرزندان خانواده‌های مرفه در مدارس خصوصی و کلاس‌های 10 الی 15 نفره با انواع امکانات کمک آموزشی، آماده سازی کنکور و اردوهای تفریحی و آموزشی به تحصیل مشغولند و به اعتبار توانایی مالی خانواده در عرصه تحصیلات رشد قابل توجهی دارند. وقتی گفته می‌شود درصد قابل توجهی از مدارس، فرسوده بوده و از نظر استحکام و اطمینان فیزیکی، قابل اطمینان نیستند، باید مسئولان آموزش و پرورش در این زمینه حرکت مثبت و قاطعی انجام دهند. درست است که خیرین مدرسه‌ساز با توانایی مالی خود در هر گوشه از کشور یادگارهای ارزنده و جاویدان به جا گذاشته و هنوز نیز به این سنت پسندیده ادامه می‌دهند، اما تامین نیازهای انسانی و اقلام آموزشی باید توسط وزارت آموزش و پرورش تحقق پذیرد. حالا که به سوی آغاز سال تحصیلی نزدیک می‌شویم باید گفته شود که گاه تا پایان مهرماه کتاب‌های درسی به دست بخشی از دانش آموزان در شهرستان‌ها نمی‌رسد و آموزگاران نیز علی‌رغم تلاش و کوشش فراوان در این زمینه نمی‌توانند کاری انجام دهند. هنوز زخم‌های فاجعه شین آباد ترمیم نشده و دانش آموزان کوچک دیروز، امروز تبدیل به دختران بزرگی شده‌اند که آثار آن حادثه تلخ به طور مضاعف موجب تلخ‌کامی و آزار روحی آنها می‌گردد. بعد از حادثه شین ‌آباد انتظار این بود که دیگر بخاری‌های نفتی از مدارس جمع آوری گشته یا به صورت وسایل گرمایش بی خطر درآیند. در مهرماه سال 94 معاون اول محترم رئیس‌جمهور وعده حذف بخاری‌های نفتی را از مدارس داده بود حالا در آستانه مهرماه و سرمای زودرس بعضی از روستاها و شهرها، دوباره سرپرست آموزش و پرورش نیز وعده حذف بخاری نفتی را تکرار کرده است. وقتی رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس اعلام می‌کند 120هزار کلاس درس نیاز به بازسازی و مقاوم‌سازی دارند باید به این نکته توجه کرد که موضوع آتش‌سوزی مخصوصا در مدارس فرسوده باید در صدر موضوعات قابل توجه قرار گیرد. در سال 1391 براساس اطلاعاتی که از شناسنامه فنی مدارس کشور استخراج شد، گرمایش 210 هزار کلاس در سراسر کشور با استفاده از بخاری‌های نفتی و گازی غیراستاندارد صورت می‌گرفت. در سال بعد با پیشنهاد دولت، ردیف خاصی برای استانداردسازی سیستم‌های گرمایشی مدارس که بدون سیستم استاندارد هستند تخصیص پیدا کرد. معلوم نیست چرا علی‌رغم وجود این قانون و قوانین مشابه و اینکه در سال 93 مبلغ 420 میلیارد تومان برای استانداردسازی سامانه‌های گرمایشی مدارس با اولویت به سازمان نوسازی و تجهیز مدارس تخصیص پیدا کرد، هنوز 83 هزار کلاس درس با بخاری نفتی گرم می‌شوند. آیا قرار نیست در مهرماه امسال این تعداد از کلاس‌ها با بخاری نفتی خداحافظی کنند و امنیت روانی را برای دانش‌آموزان و آموزگاران زحمتکش فراهم نمایند؟ گذشته از موضوع گرمایش و بخاری به امکانات کمک آموزشی و آموزش‌های لازم در تست‌زنی و مباحث کنکور باید توجه کرد که هنوز بعضی از مدارس اولیه‌ترین تجهیزات کمک آموزشی را نداشته‌اند که باید برای تعمیر، ایجاد امکانات آبخوری، سرویس‌های بهداشتی، روشنایی کلاس‌ها و رنگ و روی در و دیوارها باید توجه و اقدامات اساسی انجام شود که در این زمینه‌ها گاهی علی‌رغم محدودیت‌ها و مشکلات مالی خانواده‌ها، فقط به خاطر کمک به آموزش بهتر و بیشتر فرزندان به اجبار از هزینه‌های ضروری خود بریده و در این گونه مسیرها خرج می‌کنند. باید وزارت آموزش و پرورش و سازمان‌های مرتبط در زمینه‌های شکاف و تبعیض توزیع امکانات آموزشی حرکتی جهادی کنند. فرزندان این کشور حق دارند از استعدادهای خود در زمینه‌های علمی و آموزشی بهره گرفته به طور یکسان از امکانات جامعه استفاده کنند. در این میان توانمندان و توانگران حق ویژه برای بهره‌گیری بیشتر و بهتر از امکانات را دارند به هر حال در این زمینه همه ما به ویژه دولتمردان مسئول باید جوابگو باشیم.