روزنامه ایران
1398/05/30
این دورهمی‌ها از جایزه «گِرَمی» برایم ارزشمند‌تر است
نداسیجانی
خبرنگار
مراسم تجلیل و بزرگداشت هوشنگ کامکار آهنگساز و موسیقیدان نامدار ایرانی شامگاه یکشنبه 27 مرداد ماه با حضور اهالی ادب و موسیقی و به همت «کانون ادبی زمستان» برگزار شد. در دهمین همایش شعر و موسیقی این کانون ابتدا شاعران و ترانه‌سرایانی مثل عبدالجبار کاکایی، حمیدرضا شکارسری، بیژن ارژن و مصطفی رحمان‌دوست اشعاری را برای مخاطبان حاضر در سالن خواندند. بخش بعدی برنامه به بزرگداشت هوشنگ کامکار اختصاص داشت که به گفته خودش بعد از سال‌ها فعالیت در عرصه هنر و موسیقی نخستین مراسم تجلیلی بود که برایش برگزار می‌شد. در این قسمت ابتدا کلیپ تصویری از صحبت‌های احمد رضا احمدی شاعر و نمایشنامه‌نویس ایرانی پخش شد که به بیان خاطراتی از هوشنگ کامکار و همکاری در آلبوم‌های «در گلستانه» و «از دور تا نزدیک» پرداخت. احمدی در این کلیپ بیان کرد: «بسیار خوشحالم در عصری زندگی می‌کنم که هوشنگ کامکار است. آشنایی من با هوشنگ کامکار به آلبوم «در گلستانه» برمی‌گردد. آقای غریب‌پور به هوشنگ پیشنهاد کرد دکلمه کار را من بخوانم و بعد از آن این همکاری‌ها ادامه داشت.». در ادامه برنامه با حضور فرهاد فخرالدینی، کیخسرو پورناظری، کامبیز روشن روان، شهرام ناظری، محمدرضا درویشی، لوریس چکناواریان و حمیدرضا نوربخش با اهدای تندیس و تابلوی نقاشی از پنج دهه فعالیت هنری این هنرمند تجلیل به عمل آمد.
میراث ماندگار حسن کامکار
فرهاد فخرالدینی آهنگساز و رهبر ارکستر در ادامه‌ای این مراسم گفت: «بعد از اسلام تا دوران صفویه که موسیقی نسبتاً شرایط خوبی داشت موسیقیدانانی چون صفی‌الدین ارموی و عبدالقادر مراغه‌ای فعالیت می‌کردند و دیگر کسی را نمی‌توان یافت که اعتباری داشته باشند. در دوران ناصرالدین شاه مجدد موسیقی با خانواده علی اکبر خان فراهانی و فرزندانش میرزا عبدالله و آقا حسینقلی احیا شد و موزیسین‌های دیگری به تبع این بزرگان به فراگیری علم موسیقی روی آوردند. در شهر کوچکی مثل سنندج هم مرد بزرگی بوجود آمد که در مورد او کمتر صحبت شده است: استاد حسن کامکار؛ چهره درخشان و نامدار در تاریخ موسیقی ایران که به اندازه یک هنرستان و یا دانشکده موسیقی به این مملکت خدمت کرده و نتیجه آن هوشنگ کامکار و دیگر فرزندان اوست». شهرام ناظری هم در ادامه مراسم به بیان خاطراتش با خانواده کامکار پرداخت و گفت: «روزها و شب‌ها و روزگاران زیبایی را چه در داخل و چه خارج از کشور با این گروه گذرانده‌ام و امروز بسیار خوشحالم که این سعادت نصیب من شد تا در مراسم موسیقیدان بزرگ کشور هوشنگ کامکار حضور داشته باشم». کیخسرو پورناظری نوازنده تنبور و آهنگساز نیز گفت: «من هم به نوبه خود بسیار خوشحال شدم در این جمع و مراسم با شکوه حضور دارم و فکر می‌کنم این مراسم کمترین نمونه‌ای باشد که هنرمندان برای مرد بزرگ و ارزشمندی که بر گردن موسیقی ایران حق بزرگی دارد به دور هم جمع شده‌اند». حمیدرضا نوربخش خواننده موسیقی سنتی و مدیرعامل خانه موسیقی هم گفت: «در این سال‌ها بیشترین مشغله من صنفی بوده و استاد هوشنگ تعهد بسیار بالای اجتماعی دارند و در حل مسائل و مشکلات خانه موسیقی جزو اولین کسانی بوده‌اند که همیشه تلاش کرده‌اند. حضور ایشان در شورای عالی خانه موسیقی و در کنار استادان عزیز و همچنین استاد فخرالدینی که ریاست شورا را برعهده دارند بسیار مغتنم بوده. باید هوشنگ کامکار را به‌خاطر این ویژگی‌اش بستاییم و تشویق کنیم».
مصداق واقعی چکیده‌کار
محمد رضا درویشی پژوهشگر موسیقی و آهنگساز نیز گفت: «چه کسی می‌داند روانشاد استاد حسن کامکار از سال‌های 1325 تا 1347 چه کرده است؟ خانواده کامکار امروز دیگر یک خانواده نیست یک خاندان بزرگ موسیقی در کشور است که در طول تاریخ چند صد ساله موسیقی ایران کاملاً بی‌سابقه بوده‌اند و فکر می‌کنم پنج نسل در خاندان بزرگ کامکارها به کار موسیقی می‌پردازند». او افزود: «اصطلاحی در موسیقی مناطق ایران است با عنوان «چسبیده‌کار و چکیده‌کار»؛ چکیده‌کار‌ها کسانی‌اند که نسل اندر نسل به هنر موسیقی می‌پردازند و چسبیده‌کارها کسانی هستند که از روی ذوق‌و‌شوقِ فردی آن هنر را انتخاب می‌کنند. اگر خاندانی پیدا کردید چکیده‌کار‌تر از خاندان بزرگ کامکار جامعه موسیقی کشور موظف است یک جایزه عظیم به آن اهدا کند».
هوشنگ کامکار هم به عنوان آخرین سخنران بیان کرد: «ما خانواده کامکارها چندان علاقه‌ای به برگزاری چنین مراسمی نداریم و این بار هم به این دلیل که این مراسم از سوی یک نهاد کاملاً مردمی برگزار میشود حضور دراین برنامه را پذیرفتم. با وجود شرایط امروز موسیقی کشورمان برگزاری چنین مراسمی برایم بسیار ارزشمند است. حتی از جایزه گرمی هم مهم‌تر و با ارزش‌تر بوده است. جوایزی را که خارج از کشور به موزیسین‌های ایرانی اهدا میشود چه کسانی کارشناسی و داوری می‌کنند؟ چرا در میان این داوران هیچ‌وقت یک موزیسین ایرانی وجود ندارد؟ نکته دیگر اینکه دست‌اندرکاران و مسئولان باید در زمان حیات هنرمندان به فکر آنها باشند و بزرگداشت برگزارکنند؛ نه زمانی که دیگر رفته‌اند؛ هنرمندانی چون حسین دهلوی، هوشنگ ظریف، محمد رضا شجریان. و اگر امروز این افتخار نصیب من شده آن را مدیون پدرم استاد حسن کامکار، برادرانم و بویژه همسر مهربانم هستم».
سایر اخبار این روزنامه
امید محصول گفت و‌گوست و گفت و‌گو محصول امید
روایت آوارگی و جنگ
این دورهمی‌ها از جایزه «گِرَمی» برایم ارزشمند‌تر است
تکذیب واگذاری بنادر به خارجی‌ها
بی اعتنایی اروپا به تحریم ظریف
اعتراض به سگ کشی
ورود علما به مباحثه دو آیت الله
زنجانی‌ها چطور از سیل کره گرفتند؟
حبس و دیه
اصلاحات بانکی اسیر ملاحظات سیاسی
وزن‌کشی وام مسکن
سازمان خصوصی‌سازی همه‌کاره خصوصی‌سازی نیست!
پیام‌های سفر ظریف به اروپا بعد از تحریم امریکا
یکی در بیابان سگی تشنه یافت
