روزنامه ایران ورزشی
1398/05/23
یک پیشنهاد برای برگزاری بهتر لیگ
رسول مجیدیتشکیلات فوتبال ایران چند هفته‌ای است که پای‌شان را در یک کفش کرده‌اند و می‌گویند تا وقتی که وضعیت ورزشگاه‌های تیم‌های لیگ برتری درست نشود، لیگ را آغاز نمی‌کنند.
تا همین چند روز پیش اصلاً مشخص نبود مسابقات قرار است چه زمانی آغاز شود و حالا هم که اعلام شده ۳۱ مرداد اولین بازی فصل جدید انجام میشود، مشخص شده برخی از تیم‌ها به دلیل وضعیت ورزشگاه‌های‌شان حق میزبانی ندارند.
پافشاری مسئولان فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ در این مورد البته جای گله ندارد. اصل ماجرا مورد قبول همه اهالی فوتبال است. سؤال و شکوه‌ای هم اگر هست بر‌می‌گردد به اینکه چرا تا به حال فدراسیون فوتبال روی این موضوع مهم حساس نبوده؟
مدیران تیم‌های لیگ برتری و صاحبان ورزشگاه‌ها هم احتمالاً تا همین چند هفته پیش اولتیماتوم‌های فدراسیون فوتبال را جدی نمی‌گرفته‌اند و باورشان نمی‌شد که واقعاً قرار است آغاز لیگ به تعویق بیفتد.
حدود دو دهه است که لیگ سراسری فوتبال ایران نام «برتر» را بر پیشانی خود می‌بیند اما حالا بعد از برگزاری ۱۸ دوره هنوز ورزشگاه‌های زیادی حتی صندلی مناسب برای تماشاگران ندارند. در تمام این سال‌ها هیچ‌وقت بلیت فروشی بر اساس شماره صندلی انجام نشده و گیت‌های ورزشگاه‌ها هم همگی غیر استاندارد بوده‌اند.
هنوز در خیلی از ورزشگاه‌ها، تماشاگران تیم میهمان و میزبان از یک گیت وارد استادیوم می‌شوند و اساساً در دیگری برای ورود تماشاگران میهمان و مسئولین برگزاری مسابقات تعبیه نشده. کمتر ورزشگاهی به دوربین‌های مداربسته کافی مجهز است و همین کار شناسایی تماشاگران متخلف را سخت کرده. همه اینها باعث شده تا مسئولین فوتبال ایران که تحت فشارهای بین‌المللی هستند تصمیم بگیرند بالاخره کمی به سمت و سوی حرفه‌ای شدن گام بردارند اما حالا خبر رسیده تیم‌هایی که ورزشگاه‌های‌شان شرایط لازم را ندارد مجبورند بازی‌های خانگی‌شان را در استانی بی‌طرف و بدون حضور تماشاگر برگزار کنند!
اگر قرار است تماشاگری به ورزشگاه نیاید پس چه نیازی است به بازی در استادیومی خارج از استان؟ مگر نه اینکه این الزامات مربوط به سرویس‌دهی بهتر به تماشاگران است؟ خب دیگر چه نیازی است که تیم از شهرش خارج شود؟ در همان ورزشگاهی که سال گذشته میزبانی می‌کرده بدون تماشاگر بازی کند.
اگر قرار است تیم‌هایی که ورزشگاه‌شان آماده نیست تنبیه شوند و در خارج از استان‌شان بازی کنند پس حداقل اجازه دهید در ورزشگاه‌های تأیید شده بازی کنند و تماشاگران هم امکان حضور داشته باشند. فوتبال بدون تماشاگر چه لطفی دارد؟
گذشته از همه اینها، اگر قرار نیست روح فوتبال را بکشید و می‌خواهید لیگی منظم و پرشور را برگزار کنید و در کنارش الزامات را هم رعایت کنید، میشود از یک ایده بهتر استفاده کرد؛ «بازی با تعداد محدودی از تماشاگران». این نوع بازی که در واقع یکی از جرایم مدنظر فیفا در مقررات انضباطی‌اش است - و جایش در قوانین فوتبال ایران خالی است - می‌تواند نسخه‌ای نجاتبخش باشد. بالاخره هر ورزشگاهی حداقل در قسمتی از سکوهایش می‌تواند بلیت فروشی را بر اساس شماره صندلی انجام دهد و دوربین‌های لازم را برای رصد رفتار تماشاگران نصب کند. به همان اندازه اجازه دهید بلیت فروشی کنند. حتی اگر این جایگاه محدود هزار نفر گنجایش دارد. باور کنید بازی در حضور همین تعداد تماشاگر هم همچنان لطف دارد. در ثانی تیم‌های مورد نظر هم فرصت دارند تا هرچه زودتر ورزشگاه‌های‌شان را با الزامات وفق دهند و از این محرومیت که می‌تواند بدون لطمه زدن به کمیت و کیفیت لیگ تا هفته‌ها تمدید شود، نجات یابند.
