رکن چهارم دموکراسی

هدف مطبوعات این نیست که هر تصمیمی‌را که دولت اتخاذ می‌کند، مورد توجه قرار داده و آن را تایید کند. دقیقاً این امر مهم مانیفست مطبوعات به عنوان رکن چهارم دموکراسی، اهرم فشاری را پدید می‌آورد که جامعه سیاسی را به خطای کمتر سوق می‌دهد. در واقع مطبوعات گفتمانی را متجلی می‌سازد که بدون آن جامعه دموکراتیک وجود نخواهد داشت وعملکرد دولت باید دائماً توسط مطبوعات نقد و بررسی وهدایت شود. نقش مطبوعات برای عملیاتی کردن گفتگو در جامعه از دو طریق است: الف - اطلاع رسانی به مردم در مورد آنچه مورد بحث و پیشینه آنچه در مورد آن دردولت مطرح می‌شود ، ب - ترویج گفتگو و بحث در مورد موضوعات سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی و... ، به گونه‌ای که هر کاری و طرحی بدون گفتمان در جامعه صورت نگیرد یا بدون نقد و بررسی کارشناسان و براساس منافع عمومی‌مردم ، طرح ، پیش نرود ، زیرا برنامه‌هایی که مورد تایید مردم نیستند ، و با اطمینان نمی‌توانند بیانگر خواست مردم باشند ، جامعه را با مشکل روبرو خواهند کرد. به عبارتی سیستم مجبور می‌شود خواست مردم را مورد توجه قرار دهد و مردم در گفتمان سیاسی مشارکت فعالی داشته باشند. نقش اصلی و مانیفست مطبوعات در هر سیستم سیاسی ایجاد گفتمان سیاسی در جامعه است. مطبوعات همچنین در تعیین اینکه کدام موضوعات برای پوشش ازاهمیت بیشتری برای مردم برخوردار هستند، نقش مهم و فعال تری ایفا می‌کنند . از نظر تئوری، مطبوعات ازنقش نظارتی برخوردارند تا بدون ترس خبرهای واقعی از وقایع سیاسی را برای مردم فراهم کنند، مطبوعات یک جامعه سالم را تضمین خواهند کرد، تا جامعه وهمه شهروندان در اداره یک کشور سهم داشته باشند. و یکی از مهمترین مسئولیت‌های مطبوعات ، پاسخگوکردن دولت و سیاستمداران است. نه تنها پاسخگویی سیاستمداران بلکه ، احزاب سیاسی و سایر نهادهای تصمیم گیرنده را پاسخگو می‌کند. همچنین این اطمینان را می‌دهند که هر عقیده ، صرف نظر از این که چقدر غیرقابل انکار است ، فرصتی برای شنیدن و درک آن به دست می‌آورد. اگر رسانه‌ها آزاد عمل نکنند و اخبار دستکاری شوند، این امر از حق شهروندان برای اطلاع رسانی و حق ابراز عقیده براساس این اطلاعات، که در کل فرایند دموکراتیک بسیار مهم است، از دست می‌رود.