اقدامات اصلاحی

هر قدر تلخ باشد، باید آن را پذیرفت. کشوری که می‌خواهد به سعادت و خوشبختی برسد، باید ظرفیت کافی برای درک معایب و مشکلات خود را داشته باشد. بی تفاوتی در برابر حوادث ونسبت به هم‌نوعان و رنگ عوض کردن و نان به نرخ روز خوردن، دروغ و چاپلوسی و ذلت و نبود غرور و اصالت و توجه به خواص و نوکر سازی و تملق وحسادت و.... غالباً اینها صفاتی است که در جامعه دیده می‌شود. علت قطعی و ریشه این صفات در اجتماع است و راه درمان و جبران آن، تغییر در رفتار تک‌تک شهروندان است. در گذشته زندگی کردن و فقط راجع به گذشته حرف زدن (الا آنکه برای شناسایی صحیح گذشته برای کمک به حال و آینده باشد)، انحراف‌ها و ضعف‌ها، ریشه‌دارتر و جدی تر تلقی خواهد شد. جامعه شناسی و اقتصادی و جغرافیایی و روانشناسی و اجتماعی ایران را باید پذیرفت. امروز نمی‌توان مدعی شد که درعین‌حال ملت ما استعداد واقعی یک ایمان تازه، یک هدف مشترک عمومی و حرکت جمعی و گروهی اجتماعی و سیاسی و مذهبی و اجتماعی و ملی را دارد. با توجه به مواردی از تاریخ ملت ایران، داشتن یک هدف مشترک بسیاری از ضعف‌ها را دگرگون و سالم می‌سازد. بدیهی است که جهان مانیفست و پراگماتیسم است. ملتی که دست روی دست بگذارد و به امید واهی دل ببندد، عاقبتش هلاکت است. علاوه بر آگاهی و دانش و دانستن، تصمیم‌گرفتن و حرکت کردن هم لازم است. صرف توجه به گذشته و تصور آینده کافی نیست. آینده را باید ساخت آن هم از طریق ساختن خود. همه باید با هم شوند و پیش بروند. با هوش سرشار ایرانیان، باید معایب برطرف شود و تصمیم برای اقدامات اصلاحی که دست ملت می‌باشد؛ باید انجام شود. همین قدر که بفهمیم و قبول کنیم که یکی از دردهای مزمن و عمیق ما خصلت خودبینی و تمایل و توجه به زندگی فردی تا گروهی است ودر این میان این مشکل اجتماعی باید برطرف شود و این امر مهم فقط با همکاری و انضباط در تمامی عرصه‌های مختلف زندگی و دینی و انسانی و ملی امکان پذیر است. اعمالی را که عادت و رفتاری را که عادت به اصرار آن داریم باید دور بریزیم و فعالیت‌هایی که به صورت فردی و شخصی انجام می‌شود با همفکری و همکاری یکدیگر پیش ببریم. تحقق این امر مهم یعنی همکاری گروهی تحولی عظیم در حیات ملی ما به‌وجود خواهد آورد. با توجه به اشتباهات تاریخی، که همان عشق و تعصب‌های محلی و خانوادگی و شخصی که خیلی قوی تر از روحیه ملی است، ما نیازمند تغییر هستیم. با تجدیدنظر در عقاید و باورهای غلط که طی چند هزار سال بر ما تحمیل شده است، می‌توانیم عقب‌افتادگی تاریخی را جبران کنیم. مطالعه و صبر و توجه به انجام وظیفه و مسئولیت‌های اجتماعی، ما را به موفقیت خواهد رساند. بیاییم به رفتار و روحیات ایرانیان در برابر حملات خارجی نگاهی بیندازیم.
واژه‌های وطن و ایران را باید بر سر زبان‌ها انداخت.