روزگار بد خلیل عقاب

آفتاب یزد- گروه شبکه: نامش خلیل طریقت‌پیما است اما همه او را با نام خلیل عقاب می‌شناسند. پهلوانی که نام و آوازه‌اش در سراسر دنیا شهره است. همان کسی که در 30 سالگی وزنه 450 کیلویی را با دندان یا در 65 سالگی فیل یک‌تنی را بلند کرد. به همین خاطر است که نامش در کتاب گینس می‌درخشد. ورزش‌های باستانی‌ و نمایش‌های پهلوانی‌اش و راه‌اندازی سیرک‌های متعدد در کشورهای مختلف که جای خود دارد. بیست سال از کشور دور بود تا هنرش را به نمایش بگذارد تا اینکه در سال 1370 وارد ایران شد تا اولین کسی باشد که ایرانی‌ها را با دنیای سیرک آشنا کند. گفته می‌شود که اولین بار در ایران سیرکی به مدیریت وی، با ۶۰ هنرمند از ایتالیا، رومانی و پرتغال به اجرای نمایش پرداخت. بعد از آن فرزندان پهلوان خلیل به اجرای نمایش پرداختند و هنرمندان زیادی را به عرصه هنر آموزش و تحویل دادند. همچنین اولین کسی بود که از هندوستان، شیر و خرس به ایران آورد و آن‌ها را تربیت نمود و به روی صحنه برد. سال‌ها از حضورش در ایران می‌گذرد و 95ساله شده است. اما آنچنان که شایسته
یک‌پهلوان نامداری چون اوست با خلیل عقاب رفتار نشده است. مدت‌ها بود که به سختی در کانکسی در بوستان ولایت زندگی می‌کرد، در کنار همان چادرهایی که روزی سیرک‌های بزرگی را در آن به اجرا در آورده بود. با جسمی نحیف و با پایی که برای رفتن نیاز به عصای چوبی دارد. اما همچنان اخلاق و منشش پهلوانی است.
خلیل عقاب می‌گوید: «کشورهای زیادی رفتم اما وطن آدم چیز دیگری است. من شیرازی هستم می‌خواهم به آنجا بروم. اما برای من گران تمام شد. منی که 20 سال، سی‌وهفت کشور جهان را رفته‌ام و پرچم کشورم را بالا نگه داشته‌ام و رکوردهای جهانی گینس را شکستم نباید وضع من این چنین باشد اگر در کشورهای دیگر بودم، مجسمه من را می‌ساختند و تاریخ‌نویسان مطالب زیادی را در مورد من می‌نوشتند.»
حالا جایش در بوستان ولایت خالی است چرا که او به زادگاهش یعنی شیراز بازگشته است. هرچند کسی از حال این روزهای او خبری ندارد اما انتظار می‌رود که مسئولان این پهلوان نام دار را دریابند. به هر حال وضعیت خلیل عقاب با واکنش کاربران شبکه‌های اجتماعی روبه‌رو شده است.


یکی از کاربران نوشته است: «انصافا تو هر کشوری بود الان هم مجسمه‌شو می‌ساختن، هم یک زندگی سوپر لاکچری براش فراهم می‌کردن.»
کاربر دیگری گفته است: فقط از یه پهلوون بر میاد که تو ۹۵ سالگی و با مفاصل آسیب‌دیده و استخوان شکسته بتونه همچنان راه بره.»
دیگری نوشت: «فقط می‌تونم بگم خیلی کار درست بودی... مرد تو بودی...این همه پرچم کشورو بالا بردی، حالا یکی نیس دستتو بالا کنه...باید از تو مجسمه بسازند.»
یکی دیگر از کاربران اینطور می‌نویسد: «بالاخره یک زمانی پرچمدار ایران بوده نباید این وضعیت رو داشته باشه. مردانگی و روحیه ورزشکاری که داره اجازه نمیده بگه من پول ندارم فقیر هستم.»
کاربران دیگر نوشته‌اند: «واقعا باورم نمیشه این همون پهلوان عقابه که تو فیلم‌های قدیمی بازی می‌کرد قلبم گرفت اشکم در اومد آخه چرا تو ایران باید همچین بی‌توجهی باید به پیشکسوت‌های ما بشه. همون جوری که خودشم گفت اگه تو کشورهای خارجی بود مجسمه‌شو می‌ساختن واقعا هم رکورد خیلی از کارا رو توی کتاب گینس به ثبت رسونده»،‌ «حیف چنین اسطوره‌های زنده‌ای که تا زنده هستن این حال روزشونه ... »،‌ «برای همچین اسطوره‌هایی باید سر تعظیم فرود آورد»، «خلیل عقاب همیشه خلیل عقاب می‌ماند امیدوارم شیرازی‌ها مواظب او باشند»، «بچه بودم حدودا ۵۰ سال پیش، با پدرم و برادرم رفته بودیم نمایش پهلوانی خلیل عقاب. قدرت این مرد باورکردنی نبود، با سینه زنجیرها رو پاره می‌کرد و با دستش سینی‌های مسی و روحی رو با طناب تریلی می‌کشید. قوی‌تر از این آدم هنوز به عمرم ندیدم. زنده باشی پهلوون دوست‌داشتنی»، «هیچ وقت از یاد ایرانی‌ها نمیری مرد، تو را نسل‌های بعد خواهند شناخت»، «خلیل عقاب یک عمر سالم زندگی کرده خوب یا بد برای ایران افتخار آورده باید مجسمش ساخته بشه لطفا تا زنده هستین خوبیتنو خرج کنین»، «آیا انجمن‌های مردمی و جمعیت‌ها و اینجور سازمان‌های مردم‌نهاد نمی‌تونن یک کاری برای ایشون انجام بدن؟ ایشون هرجای دیگه غیر از ایران بود، یک برند محسوب میشد.»